ทะเลทรายระอุรัก

“อุ้ย!” หญิงสาวอุทานเมื่อมองสบตากับเขา เธอรีบพยุงตังเองลุกขึ้นเมื่อนึกได้ว่าเขายังบาดเจ็บอยู่ แต่มือหนาไม่ยอมให้เธอลุกขึ้นง่ายๆ  

“คุณบ่นอะไรของคุณพึมพำ” สีหน้าของเขาเรียบเฉยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น  

“มันเรื่องของฉัน แล้วคุณล่ะตื่นตั้งแต่เมื่อไร” เมษาบิดตัวขยับจะลุกขึ้นเพราะร่างของเธอทับอยู่กับร่างหนาของเขา แต่ยังโชคดีที่เธอไม่ทับลงตรงแผล 

“ตื่นตั้งแต่รู้ว่ามีคนแอบย่องเข้าห้องผมแล้ว”  

“แล้วทำไมคุณไม่บอก” มือทั้งสองข้างของเธอยันที่ท้องน้อยของเขาเอาไว้ ใบหน้าของเธอเริ่มแดงระเรื่อขึ้นและเธอไม่ต้องการให้เขาเห็น 

“ผมอยากรู้ว่าคุณจะเข้ามาทำร้ายผมหรือว่ามาดี” โยเชฟเกร็งมือใหญ่ที่จับหญิงสาวเอาไว้ เธอไม่รู้หรอกว่าอาการดิ้นรนนั้นมันยิ่งทำให้เขา...ชายหนุ่มหยุดคิดแค่นั้น  

“หยุดดิ้นได้แล้ว ผมเจ็บแผล” 

“คุณก็ปล่อยฉันสิ ฉันจะได้ไม่ดิ้น” อีกฝ่ายต่อรองและพยายามหลบสายตาคมที่จ้องเธออยู่ 

“คุณเก่งนักไม่ใช่เหรอ ผมอยากรู้นักว่าผู้หญิงที่เก่งอย่างคุณจะเอาตัวรอดออกไปจากอ้อมแขนของผมได้ยังไง” โยเชฟตวัดแขนขึ้นมากดเอวบางเล็กของเธอให้แนบไปกับลำตัวของเขา เมษาเงยหน้าขึ้นมองเขาพร้อมกับเม้มปากแน่น