มัจจุราชทะเลทราย (ภาคต่อจาก เจ้าสาวกลางทะเลทราย)

“อย่าทำอะไรบ้าๆ แบบวันนั้นเด็ดขาด ฉันร้องลั่นบ้านแน่” หญิงสาวขู่เขาทั้งที่สถานการณ์ไม่ได้เป็นใจสักเท่าไร 

         “คุณคิดว่าจะได้มีโอกาสนั้นเหรอ แค่มือของผมข้างเดียวก็กำลำคอสวยๆของคุณมิดแล้ว ฮึ ฮึ” เขาหัวเราะในลำคออย่างขำๆ 

         “คุณมันพวกโรคจิต ชอบรังแกคนที่ไม่มีทางสู้”  

         “คุณเนี่ยนะไม่มีทางสู้ เมื่อตอนกลางวันยังเห็นบู๋อย่างดุเดือดเชียว ไปเรียนมาจากไหน” กาเลนมองอย่างขำๆ 

         “จะจากไหนก็ช่างฉัน แต่ว่าคุณเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดตั้งแต่ต้นงั้นเหรอ ” ชญานันท์พยายามดันหน้าอกของเขาออกห่าง 

         “ใช่” ชายหนุ่มตอบลอยหน้าลอยตา “ผมรู้ว่าโซฮันสู้พวกนั้นได้อย่างสบาย” 

         “คุณนี่มัน...บ้า ทั้งบ้าทั้งโรคจิต บ้าไปแล้ว เห็นแล้วแต่ไม่เข้าไปช่วย” เธอด่าเขาตรงๆ 

         “แล้วคุณอยากรู้หรือเปล่าว่าพวกโรคจิตเขาชอบทำกันแบบไหนถ้ามีหญิงสาวอยู่ในอ้อมแขน” คำพูดของเขาทำให้เธอต้องมองเขาด้วยดวงตากลมโต แล้วออกแรงดันหน้าอกของเขาเอาไว้อย่างสุดแรงเกิด 

         “อย่าคิดทำอะไรบ้าๆนะ อย่ามายุ่งกับฉัน ถ้าอยากมากนักล่ะก็ไปหาคนที่เขาเต็มใจสิ ฉันไม่เต็มใจกับคุณด้วยสักหน่อย” หญิงสาวหลับหูหลับตาพูดไม่มองหน้าเขา รับรู้แต่เพียงกลิ่นกายของเขาและลมหายใจที่เป่ารดลงมาที่ใบหน้า