ทาสรักชีคทะเลทราย

“ตามฉันมาทำไม คุณต้องการอะไรอีก!” พัชรินทร์เท้าเอว 

           “ที่นี่เป็นประเทศของผม ผมจะเดินไปไหนมาไหนก็ได้ ผมไม่ได้ตามคุณมาอย่าสำคัญตัวเองผิดแบบนั้นสิ” ทรงแย้มสรวลเย้ยๆ 

           “คุณ...!” พัชรินทร์กัดฟันกรอดด้วยความโมโห ถ้าเธอเป็นผู้ชายคงกระโดดชกหน้าอีกฝ่ายหงายหลังไปแล้ว แต่ที่นี่ไม่ใช่ประเทศไทยถ้าเธอทำอะไรลงไปมีหวังเป็นเรื่องใหญ่แน่ๆ หญิงสาวนับหนึ่งถึงสิบในใจเพื่อข่มความโกรธ ก่อนจะเลือกเป็นฝ่ายเดินเลี่ยงออกมา แต่ทว่าพระหัตถ์ใหญ่ก็คว้าต้นแขนเรียวเอาไว้พร้อมกับบีบแรงๆ 

           “คุณรู้ไหมว่าสิ่งที่คุณทำเมื่อครู่นี้เป็นการทำผิดอย่างร้ายแรงที่สุด!” พระพักตร์คมเปลี่ยนเป็นบึ้งตึง สุรเสียงก็แข็งกระด้าง 

           “ฉันทำอะไร!” พัชรินทร์สะบัดเสียงพร้อมกับสะบัดแขนออกมาอย่างแรงแล้วหันมาประจันหน้ากับอีกฝ่ายอย่างตาต่อตาฟันต่อฟัน 

           “คุณหักหน้าผม!”  

           “หักหน้ายังไง หน้าคุณก็ยังอยู่ดีไม่ใช่หรือไง” สาวไทยทำเสียงหัวเราะเยาะในลำคอ และคำตอบกวนๆ ของเธอก็ทำให้เจ้าชายหนุ่มนิ่วพระพักตร์พร้อมกับหรี่ดวงเนตรลง 

           “คุณกล้ามากนะพัชรินทร์!” สุรเสียงคำรามออกมาจากลำพระศออย่างโกรธเกรี้ยว  

“ขอบคุณที่ชม” พัชรินทร์เชิดหน้าขึ้นพร้อมกับยิ้มหยัน เมื่อเห็นสีหน้าของอีกฝ่ายขึงขังอย่างน่ากลัว หญิงสาวรู้สึกสะใจมากที่ทำให้ชายหนุ่มเดือดดาลได้ เขาจะได้รู้ว่าเวลาทำให้คนอื่นโกรธมันเป็นยังไง 

“ดูสิว่าจะกล้ามากแค่ไหน!” รับสั่งอย่างดุดัน ก่อนจะกระชากร่างบางเข้ามาปะทะพระวรกาย แล้วทาบริมโอษฐ์ร้อนผ่าวลงไปบนเรียวปากบางอย่างหนักหน่วงพร้อมกับบดขยี้ราวกับเป็นการลงทัณฑ์