“ตื่นมาก็มีฤทธิ์เลยหรือคุณพิจิตรา” เขาเน้นเสียงสูง
“แก..แกเองเหรอที่จับตัวฉันมา ไอ้สารเลว แกต้องการอะไร” พิจิตราชี้หน้าต่อว่าเขา ราเมศวร์ก้าวเข้าหาแล้วหรี่ตามองฝ่ายตรงข้าม
“ปากของคุณไม่เคยปรับปรุงเลยนะ ไม่มีใครสอนคุณหรือไงว่าอย่าด่าผู้ชายที่ไม่รู้จัก”
“แกต้องการอะไรนายราม” พิจิตราเชิดหน้าขึ้นมองเขา
“ไม่มีอะไรมากก็แค่อยากจะแก้แค้นคุณที่ทำไว้กับผม แล้วก็สั่งสอนพ่อของคุณที่ทำร้ายคนที่ผมรักก็เท่านั้น”
“ฉันจะให้คุณพ่อฆ่านาย แล้วสับนายเป็นชิ้นๆ เอาไปโยนให้สัตว์กิน แกมันไม่ใช่ลูกผู้ชาย ไอ้คนเลว” ราเมศวร์ก้าวพรวดเดียวเข้าถึงตัวหญิงสาวแล้วคว้าข้อมือบางขึ้นมาบีบ
“ปล่อยฉันนะ แก..” พิจิตราดิ้นแต่ยิ่งดิ้นเธอก็ยิ่งเจ็บมากขึ้น
“เอาสิดิ้นอีก ดิ้นต่อไป คุณยิ่งดิ้นผมก็ยิ่งบีบดูสิว่าระหว่างเราใครจะชนะ” ชายหนุ่มยิ้ม
“ปล่อยฉัน ฉันจะกลับบ้าน ปล่อยสิ ฉันข้อร้องนะ นายราม ปล่อยฉันไปเถอะแล้วนายต้องการเงินหรือว่าต้องการอะไรก็บอกฉัน” หญิงสาวใช้ความอ่อนโยนเข้าหา แต่ราเมศวร์ก็ไม่หลงกลเธอง่ายๆเช่นกัน
Guest
