Date - 21/02/2017 –
♡ AfterValentine'S Day ♡
[Special MarkMin]
“พร้อมไหมครับ?”
“คะ?” ตอบรับได้เพียงเท่านั้นร่างบางก็เซถลาไปตามแรงดึงของมาร์คก่อนจะที่จะทันรู้ตัวว่าได้ตกมาอยู่ในอ้อมกอดของมาร์คภายในห้องนอนเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
“ที่แจมินบอกพี่…” มาร์คสบสายตากับแจมินก่อนจะเอ่ยประโยคเหล่านั้นขึ้นมา
“……….”
“ว่ามีคนมารอให้พี่เลือกมากมาย”
“……….”
“ผู้หญิงทั้งหมดนั้นจะไม่มีค่าอะไรเลย ตราบใดที่พี่ไม่ได้มีความรู้สึกใดๆกับพวกเธอ”
“แล้วกับแจมิน…”
“มันก็คงเร็วเกินไปที่จะใช้คำว่ารัก แต่พี่คิดว่าอีกไม่นานหรอกที่แจมินจะได้รับคำๆนี้จากพี่ไปเป็นคนแรก”
“พี่มาร์ค…”
“แจมินบอกว่ากลัวพี่จะเบื่อจะทิ้งแจมินไปใช่ไหม?”
“…ก็…ค่ะ”
มาร์คยกฝ่ามือหนามากอบกุมใบหน้าสวยนั้นไว้เบาๆก่อนจะเอ่ยประโยคต่อมาด้วยรอยยิ้ม “งั้นทำไมไม่ผูกมัดพี่ไว้ล่ะ ผูกมัดพี่ไว้ให้พี่ไปไหนไม่รอดเลย”
แจมินกัดเม้มริมฝีปากสวยของเธอแน่นอย่างไม่เข้าใจกับประโยคดังกล่าวก่อนที่ในไม่กี่วินาทีต่อมาที่เธอคงตัดสินใจได้แล้วว่าจะสานต่อกับความสัมพันธ์ในครั้งนี้อย่างไร เมื่อมือเรียวยกโอบกอดอีกคนไว้เพื่อตอบรับสัมผัสก่อนที่มาร์คจะเผลอหัวเราะออกมาอย่างอารมณ์ดีอีกครั้ง
“งั้นพี่มาร์คก็เตรียมตัวด้วยแล้วกันนะคะ เพราะแจมินจะทำให้พี่มาร์คหลงแจมินจนไปไหนไม่รอดเลย”
จบประโยคแสนน่ารักนั้นริมฝีปากสวยก็ถูกครอบครองจากริมฝีปากของมาร์คในทันที ร่างสูงกดจูบย้ำลงไปราวกับอยากจะแกล้งให้อีกคนหายใจไม่ทันที่บังอาจมาทำให้เขาใจสั่นทุกครั้งที่เข้าใกล้ ลิ้นร้อนของมาร์คที่ส่งผ่านโพรงปากเข้าไปกวาดความหวานอย่างช่ำชอง ต่างจากแจมินที่ได้แต่ส่งเสียงอื้ออึงออกมาเพราะแทบจะขาดอากาศหายใจ
“อื้อ…”
ร่างบางส่งเสียงออกมาก่อนที่ใบหน้าสวยจะขึ้นสีแดงจัดเมื่อมาร์คไม่รอช้าที่จะจัดการปลดเปลื้องชุดเดรสสีดำสนิทของแจมินออกจากร่างกาย มือหนาพลิกร่างของอีกคนให้นอนคว่ำก่อนที่จะรูดซิปลงมาเพื่อเผยให้เห็นแผ่นหลังบางที่เขาเคยได้สัมผัสมันมาแล้วเมื่อหลายวันก่อน
“ใจเย็นซิคะ…อื้อ” ร้องบอกได้เพียงเท่านั้นเมื่อชุดที่สวมใส่อยู่ถูกสะบัดทิ้งไปที่ข้างเตียงนอนพร้อมทั้งชุดชั้นในที่ปกปิดร่างกายไว้ในตอนนี้ก็แสนจะน่าขัดใจสำหรับมาร์ค ลี
“ทำไมถึงได้หอมหวานไปทั้งตัวขนาดนี้คะ…?” ทำทีส่งประโยคคำถามนั้นโดยไม่หวังที่จะฟังคำตอบใดๆก่อนจะฝังใบหน้าหล่อของตนที่ซอกคอขาวของแจมิน
ริมฝีปากดูดดึงและขบเม้มจนเกิดเป็นรอยสีกุหลาบเข้มเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของไปตามแรงอารมณ์ที่มี มาร์คอยากจะทำให้ทุกคนรู้ว่าร่างกายนี้เป็นของเขาแต่เพียงผู้เดียว
“อ๊ะ…” เสียงหวานหลุดออกมาอีกครั้งเมื่อรู้ตัวว่ามือหนาของมาร์คกำลังหยอกล้ออยู่กับความเป็นสาวของเธอ แจมินรีบใช้สองขาหุบเข้าหากันในทันที
“ฮื่อ…อย่าดื้อซิครับน้องแจมิน” มาร์คสบสายตากับอีกคนในขณะที่ค่อยๆปลดชุดชั้นในของแจมินออกอย่างช้าๆ
“แจมินอาย…” กัดเม้มริมฝีปากตนเองไว้แน่นก่อนจะหลบสายตาของคนเป็นพี่ที่พันธนาการร่างกายของเธอไว้อยู่
“ถึงจะอายตอนนี้ก็หยุดพี่มาร์คไม่ได้แล้วค่ะ” มาร์คว่าก่อนจะค่อยๆใช้นิ้วเกี่ยวกางเกงชั้นในของแจมินให้หลุดออกจากร่างกาย จนในที่สุดที่รางบางที่ขาวเนียนไปทั้งตัวก็ปรากฏสู่สายตาของมาร์ค
มาร์คยกยิ้มมุมปากออกมาอย่างนึกพอใจก่อนจะจัดการกับเสื้อผ้าของตนที่แสนจะน่าขัดใจในตอนนี้ออกไปจากร่างกายจนหมดสิ้น ตาหวานของแจมินเผลอเบิกกว้างขึ้นเมื่อพบว่าแกนกายของมาร์คจะต้องเข้ามาอยู่ในร่างกายเธอในไม่กี่นาทีข้างหน้านี้แล้ว
“ไม่ต้องกลัวนะคะ พี่มาร์คไม่ทำน้องแจมินแรงหรอก” ว่าจบก็ประกบจูบราวกับจะปลอบใจคนใต้ร่างให้ผ่อนคลายกับเกมส์รักที่กำลังจะเกิดขึ้น
มือหนาเริ่มซุกซนอีกครั้งด้วยการลูบไล้ไปที่ต้นขาเนียนสวยของอีกคนก่อนที่จะค่อยๆสอดใส่ไปที่ช่องทางแห่งความสาวของแจมินช้าๆ จนร่างกายของเธอบิดเร้าขึ้นมาเพราะความเจ็บปวดและสัมผัสแปลกใหม่ที่วูบไหวไปพร้อมกับแรงอารมณ์
“แจมินต้องไม่เกร็งนะ นี่พี่ใช้แค่มือเอง ถ้าพี่ต้องทำจริงๆแจมินจะไม่ไหวนะคะ” มาร์คเอ่ยประโยคราวกับปลอบโยนและสอนอีกคนไปในตัวก่อนจะค่อยๆดึงนิ้วออกมาและกอดประคองร่างบางเพื่อประทับจูบลงไปอีกครั้ง
มาร์คกดจูบไปที่แจมินจนอีกคนดูจะตอบรับกับสัมผัสทุกอย่างได้ดีขึ้นก็ตัดสินใจอุ้มร่างสวยนั้นให้อยู่เหนือร่างของตนจนใบหน้าหวานแสดงสีหน้าตกใจขึ้นมา
“คะ?” แจมินตอบรับกับท่าทางของมาร์คอย่างไม่เข้าใจเมื่อพบว่ามาร์คกำลังใช้นิ้วชี้ไปที่แกนกายของตนก่อนที่เธอจะประมวลผลของการกระทำนั้นแล้วใบหน้าก็เห่อร้อนขึ้นมา
นา แจมินเองก็ไม่ใช่ว่าจะไม่ประสีประสาในเรื่องอย่างว่าเสียขนาดนั้น ถึงครั้งนี้จะเป็นครั้งแรกสำหรับเธอแต่ด้วยวัยยี่สิบกว่าๆในตอนนี้จากประสบการณ์ที่เพื่อนสาวนางแบบที่มักจะมาเล่าประสบการณ์ความรักให้ฟังแจมินก็รู้ดีว่ามาร์คกำลังต้องการอะไร
สีหน้าที่ประหม่าของแจมินค่อยๆแปรเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มแพรวพราวแบบที่มาร์คได้เจอกับเธอเป็นครั้งแรก ในเมื่อตอนนี้แจมินก็คิดว่าอย่างไรเธอก็คงหนีมาร์คไปไม่พ้นงั้นก็คงต้องผูกมัดให้อีกคนหลงเธอจนไปไหนไม่รอดแบบที่ได้เอ่ยออกไปเลยก็แล้วกัน
มือเรียวจับแท่งเอ็นร้อนนั้นก่อนจะสะดุ้งเล็กน้อยกับประสบการณ์ใหม่นี้ เธอออกแรงขยับมันขึ้นลงไปมาช้าๆแต่กลับสร้างความพอใจให้กับมาร์คจนส่งเสียงครางออกมา
“ดีมากเลยแจมินอ่า…”
แจมินปัดผมยาวสวยของเธอไปด้านหลังก่อนจะค่อยๆจรดริมฝีปากที่แกนกายของมาร์คด้วยการกดจูบลงไป ซึ่งแทบจะทำให้มาร์คคลั่งตายเพราะความอึดอัดที่แทบจะรอการปลอดปล่อยไม่ไหวแล้ว
“ว๊าย…”
“ทำแบบนี้คงกะให้พี่ไปไหนไม่รอดจริงๆซินะครับ”
แจมินเพียงแต่หัวเราะออกมาเล็กน้อยก่อนที่ร่างสูงจะจับเรียวขาบางของเธอให้แยกออกจากกัน แจมินเผลอกำท่อนแขนแกร่งของมาร์คไว้แน่นอย่างกังวลก่อนที่จะได้รับสายตาของการปลอบใจมาจากอีกคน
มาร์คค่อยๆดันแกนกายของตนเข้าไปในช่องทางรักของแจมินช้าๆ จนเธอกรีดเสียงออกมาเพราะความเจ็บปวดที่ได้รับ
“ไหวไหมแจมิน?”
“…ค่ะ…คิดว่าไหวนะ”
เมื่อได้ยินดังนั้นมาร์คก็ค่อยๆดันแกนกายเข้าไปอีกครั้งอย่างค่อยเป็นค่อยไปเพื่อให้ร่างกายของแจมินได้ปรับตัวกับสัมผัสที่ได้รับ
“อ๊า…”
จนเมื่อคิดว่าอีกคนตอบสนองต่อสัมผัสดังกล่าวแล้วร่างสูงก็ขยับสะโพกไปมาจนเสียงเนื้อที่กระทบกันทำให้แจมินต้องหน้าเห่อร้อนเมื่อพบว่าร่างกายของเขาและเธอเชื่อมต่อกันอย่างใกล้ชิดถึงเพียงนี้
“อ๊ะ…อ๊า…” เสียงหวานไม่อาจห้ามความเสียวซ่านที่มาพร้อมกับความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นได้
ร่างกายของแจมินเติมเต็มความรู้สึกให้กับมาร์คอย่างถึงที่สุด มาร์ครู้สึกผ่อนคลายไปกับทุกส่วนของร่างกายแจมินที่เขาได้ครอบครองอยู่นี้ สัมผัสจากแจมินเต็มไปด้วยความวูบไหวในหัวใจแบบที่มาร์คไม่เคยรู้สึกมาก่อน
“อื้อ…พี่มาร์ค…” เสียงหวานที่ครางเรียกชื่อออกมาพร้อมๆกับใบหน้าที่แสดงออกถึงความพอใจของเกมส์รักในครั้งนี้ทำให้มาร์คเร่งจังหวะร่างกายมากขึ้นไปพร้อมๆกับแจมินที่รู้สึกว่าร่างกายของเธอกำลังจะมีความสุขแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
ร่างกายของมาร์คบ่งบอกถึงความรู้สึกบางอย่างก่อนที่เขาจะรีบถอยร่างกายออกมาให้ถอยห่างจากแจมินจนน้ำนักสีขาวเปรอะเปื้อนเต็มขาอ่อนของอีกคน รวมทั้งแจมินที่ปลดปล่อยไปพร้อมๆกับมาร์ค
กลับไปอ่านต่อที่ Dek-D นะคะ ขอบคุณค่า :)
#LoveStoryMM0213
Guest
