Date - 09/01/2017 –
♡ Sweet Chocolate ♡
เสียงของสายน้ำที่ถูกเปิดจนแทบจะล้นอ่างภายในห้องน้ำที่คอนโดหรูย่านใจกลางเมือง ไม่มีผลกับชายหนุ่มสองคนในร่างเปลือยเปล่าที่กำลังแสดงความรักต่อกันอย่างลึกซึ้ง แม้ว่าระดับของน้ำจะไหลมาถึงเท้าของพวกเขาแล้วก็ตาม
‘มาร์ค ลี’ ดันร่างบางสมส่วนของ‘นา แจมิน’ จนติดกับผนังห้องน้ำก่อนที่ร่างสูงจะระดมจูบร่างบางนั้นอยู่นานหลายนาทีและไม่มีท่าทีว่าจะหยุด ถ้าหากคนที่ถูกรุกอยู่ในตอนนี้ไม่ร้องขอออกมา
“พ…พี่มาร์คฮะ…ผม…หายใจ อื้อ~ ไม่ทัน…” แจมินไม่สามารถพูดให้จบประโยคได้เมื่อมาร์คประทับริมฝีปากกับเขาอีกครั้งก่อนจะค่อยๆดันลิ้นร้อนเข้ามากวาดความหวานจนพอใจ เขาขบริมฝีปากล่างของแจมินเบาๆก่อนจะค่อยๆถอนจูบออกมาอย่างอ้อยอิ่ง แต่ยังคงใช้ปลายจมูกสัมผัสกันอย่างใกล้ชิด
“เหนื่อยง่ายจังนะ…” มาร์คเอ่ยออกมาพร้อมกับกดจูบที่ริมฝีปากของแจมินอีกครั้ง “…คืนนี้ยังต้องเหนื่อยกันอีกยาว” จบคำพูดของมาร์คใบหน้าหวานของแจมินก็ขึ้นสีแดงระเรื่อด้วยความเขินอาย ซึ่งสร้างความพอใจให้กับร่างสูงจนเขาต้องขโมยจูบคนตรงหน้าอีกหน
แจมินใช้มือโอบรอบคอของมาร์คก่อนที่ร่างหนาจะมอบสัมผัสอันร้อนแรงมาให้อีกครั้งจนคนตัวเล็กต้องจิกเล็บลงบนแผ่นหลังอันเปลือยเปล่าของมาร์คเพื่อระบายความรู้สึกวาบหวามในจิตใจ
มือหนาจับส่วนอ่อนไหวของร่างบางที่กำลังเคลิบเคลิ้มไปกับรสจูบของเขาก่อนจะออกแรงรูดมันไปมาเบาๆ
“อื้ออออ…” และนั่นก็ทำให้แจมินถึงกับต้องครางออกมาด้วยความเสียวซ่านอีกครั้ง
“พ…พี่มาร์ค…” แจมินมีโอกาสได้เปิดปากพูดอีกครั้งเมื่อมาร์คถอนริมฝีปากออกไปแต่กลับไปฝังอยู่ที่ซอกคอขาวแทน ร่างสูงระดมสูดความหอมหวานนั้นก่อนจะกอดร่างบางให้เข้ามาแนบชิดจนไม่มีช่องว่างระหว่างกัน
“ช…ช่วย…ช่วยผมหน่อย…ไม่ไหว…แล้วฮะ…” แจมินร้องบอกด้วยน้ำเสียงที่ขาดเป็นห้วงๆเหมือนจะขาดลมหายใจเมื่อรู้สึกถึงสัมผัสที่ร้อนแรงภายในร่างกายและจิตใจ
“ไม่ไหวแล้วเหรอครับที่รัก…?”
“ไม่ไหวแล้วฮะ…” แจมินว่าพลางเขย่งฝีเท้าเพื่อประทับริมฝีปากไปที่มาร์คอย่างดูดดื่ม จนร่างสูงต้องอุ้มคนใจร้อนในขณะที่ริมฝีปากยังคงไม่ห่างกันไปที่ห้องนอนก่อนจะวางไว้บนเตียงอย่างเบามือ
“ดื่มช็อคโกแลตก่อนไหมครับแจมิน?” มาร์คถือถ้วยแก้วช็อคโกแลตเย็นไว้ในมือก่อนจะยกขึ้นมาถาม
แจมินมองอีกคนราวกับว่านี่ไม่ใช่เวลาที่จะมาดื่มช็อคโกแลต แต่แล้วนาทีต่อมาเขาก็เข้าใจเมื่อมาร์คราดมันลงบนตัวของแจมินจนทั่วไปหมด
“แย่จังนะ…หกหมดเลย :)” มาร์คพูดด้วยท่าทีเสียดายแต่กลับยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา
ร่างสูงค่อยๆเดินเข้าไปหาร่างขาวเนียนเปลือยเปล่านั้นก่อนจะคร่อมร่างบางไว้อีกครั้งและประกบริมฝีปากพลางดันลิ้นร้อนให้ได้ทำหน้าที่ของมันอีกครั้ง
“ริมฝีปากของนายหวานนะ… แต่อยากรู้จังว่าช็อคโกแลตนี่จะหวานกว่าหรือเปล่า…?” ว่าจบลิ้นร้อนก็ลากยาวก่อนจะสัมผัสไปทั่วทั้งร่างกายของแจมิน
“อื้อ…อื้อออออ~” ร่างบางร้องครางออกมาอย่างควบคุมตัวเองไม่ได้ เมื่อลิ้นของมาร์คเริ่มซุกซนไปทั่วทั้งร่างกายของเขาจนมาหยุดอยู่ที่แกนกายของแจมิน และมาร์คเองก็ไม่รอช้าที่จะจูบมันเบาๆก่อนจะใช้ริมฝีปากซึมซับรสชาติของช็อคโกแลต
“อื้มมมมม….พี่มาร์ค…” มือของแจมินจิกลงบนที่นอนทั้งสองข้างอย่างต้องการหาที่ระบายอารมณ์ก่อนที่มาร์คจะกลับมาใช้ริมฝีปากจูบไปที่เรียวขาอ่อนของแจมินเบาๆ
“อ่า… ยังเหลือช็อคโกแลตอยู่เลยแฮะ” มาร์คแสร้งอุทานออกมาก่อนจะใช้ลิ้นลากไปตั้งแต่ท้องน้อยของแจมินจนถึงซอกคอขาว ในขณะที่มือหนาก็ยังคงจับแท่งเอ็นร้อนของแจมินไว้และออกแรงรูดมันอยู่
มาร์คกดจูบหนักๆที่ริมฝีปากของแจมินอีกครั้งก่อนจะจับร่างบางพลิกตัวพลางจับสะโพกมนนั้นเข้าหาตัวและค่อยๆสอดแกนกายของตนที่พร้อมจะเข้าไปรุกล้ำในร่างกายของแจมินแล้ว
มือหนาใช้เจลหล่อลื่นเพื่อเปิดช่องทางรักสีหวานนั้นเล็กน้อยจนอีกคนร้องครางออกมาไม่หยุด มาร์คจับแกนกายของตนมาจ่อไว้ที่สะโพกของแจมินก่อนจะค่อยๆดันมันเข้าไปในร่างกายขาวเนียนของคนใต้ร่าง
แต่ยังไม่ทันจะได้ทำอะไรต่อแจมินก็ร้องออกมาเสียก่อน “อ๊ะ! จ…เจ็บ…”
“เจ็บเหรอครับ?”
“เจ็บ…อื้อ~” แจมินตอบออกมาในขณะที่มาร์คค่อยๆดันแท่งเอ็นร้อนนั้นเข้าออกอย่างช้าๆ
“อดทนหน่อยนะคนดี” ร่างสูงพูดปลอบพลางก้มลงไปจูบที่ซอกคอขาวของร่างบางที่ยังคงร้องครางออกมาไม่หยุดเมื่อเขาเริ่มเร่งจังหวะมากขึ้น
แจมินจิกเล็บลงกับหมอนด้วยความเจ็บปวดที่มาพร้อมกับความวาบหวามที่ได้รับจากสัมผัสของมาร์คพร้อมกับเสียงหายใจหอบถี่ที่ดังออกมาไม่หยุด
“แจมินอ่า…” มาร์คเอ่ยชื่อของแจมินออกมาด้วยน้ำเสียงแห่งความสุขก่อนจะขยับสะโพกเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นอีกนิด
“อื้อ! อ…อ่า…” มาร์คร้องครางออกมาก่อนที่ตัวของเขาจะกระตุกเป็นสัญญาณว่าถึงฝั่งเรียบร้อยแล้ว น้ำรักสีขาวพวยพุ่งออกมาเต็มช่องทางรักของแจมิน
ร่างสูงค่อยๆนอนแผ่ลงไปบนที่นอนด้วยอาการอ่อนแรงก่อนจะดึงร่างบางมากอดไว้อย่างรักใคร่
“พี่มีความสุขจังเลย…ขอบคุณนะแจมิน”
“ผม…อยากมีความสุขแบบพี่มาร์คบ้าง…”
“อ่าใช่…นายยังไม่ถึงซินะ…งั้นเดี๋ยวพี่ทำให้นายเอง”
“ท…ทำอะไรฮะ?” แจมินร้องถามออกมาพร้อมกับใบหน้าขี้สงสัย เมื่อมาร์คเห็นตาโตๆที่มองมาด้วยใบหน้าน่ารักนั้นก็แทบทนไม่ไหวจนอยากจะดึงร่างบางตรงหน้าเข้ามากอดรัดฟัดเหวี่ยงให้มันรู้แล้วรู้รอดกันไป!
“ก็….ทำอะไรสักอย่างที่จะทำให้นายมีความสุขเหมือนพี่ไง”
“อ๊ะ!” แจมินร้องออกมาเมื่อมาร์คเริ่มรุกเขาอีกครั้งโดยการจับให้นอนราบไปกับเตียงก่อนจะขึ้นคร่อมไว้ในทันที
“หายเหนื่อยแล้วหรือไงฮะ?” แจมินถามออกมาอย่างอารมณ์ดี
“ถ้าเป็นนาย…ถึงเช้าพี่ก็โอเคนะ…”
“แต่เมื่อกี๊ใครที่นอนหมดแรงกันน้อออออ~” แจมินยังคงทำทีอมยิ้มล้อเลียนจนมาร์คต้องก้มลงไปจูบปิดปากคนตัวดีให้เงียบเสียงไป
“ไม่ต้องมาพูดมากเลยตัวยุ่ง…เก็บเสียงไว้….ร้องดีกว่านะ…” มาร์คว่าอย่างอารมณ์ดีก่อนจะประกบริมฝีปากและมอบความรู้สึกอ่อนหวานอย่างลึกซึ้งให้ แต่แล้วความรู้สึกเหล่านั้นก็ทวีคูณเป็นความร้อนแรงเพิ่มขึ้นเรื่อยๆจนร่างบางต้องทุบอกขออากาศหายใจ
“ห…หายใจไม่ทัน”
“อย่าเหนื่อยง่ายแบบนี้ซิครับที่รัก…ก็บอกว่าคืนนี้ยังต้องเหนื่อยกันอีกยาวเลยนะ…”
มาร์คยิ้มมุมปากก่อนจะสบสายตาของแจมินราวกับจะย้ำว่าคืนนี้ยังคงอีกยาวไกลสำหรับพวกเขา ร่างบางเริ่มเขินอายขึ้นมาพร้อมกับใบหน้าหวานที่ขึ้นสีแดงระเรื่ออีกครั้ง และมันช่างน่ารักจนทำให้มาร์คทนไม่ไหวและต้องฝังจมูกคมลงไปที่แก้มนิ่มนั้นก่อนจะเลื่อนปลายจมูกไปที่ซอกคอและกดจูบเบาๆ
มือหนาเริ่มสัมผัสไปทั่วร่างกายของร่างบางอีกครั้ง สัมผัสร้อนแรงเริ่มปรากฏขึ้นในความรู้สึกในขณะที่ริมฝีปากก็ยังคงไม่ห่างกัน
แจมินเริ่มดันลิ้นร้อนของตัวเองให้เป็นฝ่ายได้ควบคุมเกมส์รักนี้บ้าง มาร์คดูจะตกใจกับปฏิกิริยานั้นนิดหน่อยแต่เขากลับดูพอใจกับความร้ายกาจของคนตัวเล็กมาก
ลิ้นร้อนพันเกี่ยวกันไปมาด้วยความรู้สึกเสียวซ่านไปทั่วทั้งร่างกายจนกระทั่ง…
~ Tell me more tell me more was it love at first sight Tell me more tell me more did she put up a fight ~
เสียงเรียกเข้าจากสมาร์ทโฟนเครื่องสวยของแจมินดังแทรกขึ้นมา…
~ Tell me more tell me more was it love at first sight Tell me more tell me more did she put up a fight ~
มาร์คถอนริมฝีปากออกก่อนจะมองไปที่สมาร์ทโฟนเจ้าปัญหาที่หน้าจอส่องสว่างเป็นสัญญาณว่ามีสายเข้า
“มีคนโทรมาแน่ะแจมิน”
“อ่า…ผมไม่สนใจหรอกตอนนี้น่ะ…” ร่างบางว่าพลางกอดร่างสูงไว้
“รับซิ…”
“ครับ?”
“รับสายซิ”
“ก็ผมบอกว่า…” แต่มาร์คกลับหยิบสมาร์ทโฟนนั้นมากดทัชสกรีนเพื่อรับสายเองและแนบไว้กับใบหูของแจมินเสียแล้ว
“ฮัลโหล…”
ร่างสูงเริ่มก่อกวนร่างบางอีกครั้งในขณะที่อีกคนเริ่มพูดกับคนในสาย มือหนาเริ่มออกแรงรูดส่วนอ่อนไหวของแจมินไปมาไม่หยุด
“อ…อื้อ~” แจมินเผลอส่งเสียงน่าอายออกไปในขณะที่ยังคงต่อบทสนทนากับคนที่โทรมาหา
“..........”
“ม…ไม่ได้ทำอะไรอยู่”
“..........”
“เรารู้แล้ว…”
“..........”
“เราไม่ว่างน่ะเจโน่…” พอร่างสูงได้ยินว่าปลายสายคือ ‘ลี เจโน่’ ที่มีใจชอบพอแจมินอยู่ก็มองไปที่คนใต้ร่างด้วยสายตาไม่พอใจก่อนจะออกแรงรูดแกนกายนั้นให้เร็วขึ้นจนแจมินเริ่มจะทนไม่ไหว
“..........”
“อ…อ๊ะโอ๊ย!” แจมินร้องออกมาเมื่อมาร์คเริ่มเร่งจังหวะการขยับมือหนาไปมาที่แกนกายไม่หยุด แจมินอดกลั้นไม่ส่งเสียงร้องจนใบหน้าหวานเริ่มแดงไปหมด
“อ…อื้อ…” มาร์คเริ่มก้มลงไปนัวเนียบริเวณซอกคอขาวอีกครั้ง เขากดจูบที่ต้นคอก่อนจะใช้ริมฝีปากเม้มมันเบาๆจนเกิดรอยช้ำเป็นคิสมาร์ก ในขณะที่มือหนาก็ยังคงไม่หยุดกับการสร้างความสุขให้กับแจมิน
“อ…เอ่อ…แค่นี้ก่อนนะเจโน่…ร…เราอื้อ…ไม่ว่าง” แจมินทัชสกรีนตัดสายก่อนจะโยนสมาร์ทโฟลงจนตกจากเตียงไป แต่โชคดีที่มันตกไปที่ผ้าห่มที่ก็หล่นไปอยู่ที่พื้นเช่นกัน
“แกล้งผมงั้นซินะ” คนหน้าหวานว่าด้วยน้ำเสียงงอนๆก่อนจะใช้แรงพลิกร่างของมาร์คแล้วขึ้นคร่อมแทน
“อะไรกัน…พี่ยังไม่ได้แกล้งนายเลยนะ ก็…เห็นว่ามีคนโทรมาก็เลยรับสายให้…ก็แค่นั้น” มาร์คว่าก่อนจะยิ้มเจ้าเล่ห์และเอามือประคองใบหน้าสวยของแจมินไว้เบาๆ
“คนขี้แกล้งต้องถูกลงโทษนะ…”
มาร์คยกมือขึ้นสองข้างเป็นสัญลักษณ์ของการยอมแพ้ก่อนจะระบายยิ้มออกมาบางๆ “พี่ยอมให้นายลงโทษทุกอย่างเลย”
“แล้วนี่ทำไมต้องมาทำคิสมาร์กผมด้วยเนี่ย?”
“ก็….ตรงนี้” มาร์คชี้ไปที่รอยสีกุหลาบบริเวณซอกคอขาวนั้น “มันจะบอกได้ดีว่านายเป็นของพี่…คนเดียว”
“ไม่แฟร์เลยนะ…”
“หืม?”
“พี่มาร์คก็ต้องมีเหมือนกันซิ” ว่าจบแจมินก็ก้มลงจูบที่ซอกคอของมาร์คบ้าง เขาขบเม้มริมฝีปากจนลำคอหนานั้นเกิดรอยช้ำเป็นคิสมาร์กไม่ต่างจากของเขา
“เป็นเด็กขี้หวงเหมือนกันแฮะ” มาร์คว่าออกมาก่อนจะหัวเราะอย่างพอใจ
“ผมจะลงโทษพี่แล้วนะ!”
“พร้อมรับครับที่รัก…” ร่างบางทำหน้าทีรุกร่างสูงอย่างไม่ยอมแพ้ แจมินประกบริมฝีปากไปที่มาร์คก่อนจะดันลิ้นร้อนเข้าไป คนตัวสูงก็ไม่ได้นิ่งเฉยเมื่อกำลังใช้มือสร้างความสุขให้กับแจมินอีกครั้ง
มาร์คออกแรงขยับมือหนาที่ยังคงสัมผัสอยู่ที่ส่วนอ่อนไหวของแจมินและเร่งจังหวะขึ้นเรื่อยๆ ในขณะที่ริมฝีปากร้อนยังคงสัมผัสกันไม่ห่าง บรรยากาศร้อนแรงเริ่มร้อนขึ้นตามแรงอารมณ์จนร่างของแจมินกระตุกและร้องออกมาด้วยเสียงหายใจที่หอบถี่พร้อมกับน้ำรักสีขาวที่พุ่งออกมาเต็มหน้าท้องของมาร์ค
“อ…อ๊า~ ส…เสร็จแล้วฮะ” แจมินถอนริมฝีปากออกก่อนจะนอนแผ่ลงไปบนเตียงนอนและถอนหายใจออกมายาวๆเพื่อระบายความรู้สึก
“นี่ลงโทษแล้วเหรอ…พี่ไม่เห็นจะรู้สึกอะไรเลยนะ” มาร์คว่าก่อนจะทำหน้าสงสัยนิดๆซึ่งทำให้แจมินมองมาด้วยความหมันไส้ทันที
“ก็ผมเสร็จแล้วนี่ จะให้ทำไงล่ะ?”
“ไม่เป็นไรหรอก อีกนานกว่าจะเช้า ยังได้เรื่อยๆ”
“พ…พี่มาร์ค…จะถึงเช้าจริงอ่ะ?” แจมินถามออกมาอย่างเขินอาย
“ก็แน่ซิ…ไม่เช้าไม่หยุด”
“จะเก่งเกินไปแล้ว :(”
“พี่ก็เก่งแบบนี้…” มาร์คดึงร่างของแจมินมากอดไว้ก่อนจะจรดปลายจมูกสัมผัสไปที่แก้มนิ่มนั้น “กับแจมินแค่คนเดียวนะ” ประทับจูบลงบนริมฝีปากสวยเบาๆเพื่อแสดงความรักต่อกัน
…ท่าทางว่าคืนนี้จะยังอีกนานจริงๆแฮะ ♡
♡♡♡♡♡
-----The End ♡-----
Writer Talk : กรุณาจินตนาการให้มาร์คมินเป็นอายุ 20+ ทีนะคะ 5555555 เป็นฟิคที่แต่งไว้ตั้งแต่ 4 ปีที่แล้วและนำมารีไรท์ใหม่ เนื้อหาค่อนข้างเกินกว่าอายุน้องนิดหนึ่งเนาะ ;__; ผิดพลาดตรงไหนขออภัยด้วยนะคะ /ไหว้สวยๆแบบน้องแจม บ๊ายบายค่ะขอตัวไปดื่มช็อคโกแลตก่อนละ -/////-
เอ็นจอย รีดดิ้งนะคะรีดเดอร์ที่น่ารัก กลับไปเม้นต์ให้ไรท์ชื่นใจสักนิดที่ Dek-D หรือสกรีมแท็กฟิคที่ #LoveStoryMM0213 ได้นะคะแฮร่ๆ >< ขอบคุณสำหรับทุกยอดวิวและคอมเม้นต์ค่า เป็นกำลังใจที่ดีที่สุดเลย เลิ้บ ♡
#LoveStoryMM0213
Guest
