ตั้งใจ ให้มารัก

ตัวอย่างบางตอน 

“พี่เมศคะ ทานข้าวก่อนนะ จะได้ทานยา เนี่ยพยาบาลเอายาสำหรับตอนเย็นมาให้แล้วด้วย อดทนนิดนึง ลุกขึ้นนั่งไหวมั๊ยคะ หรือจะให้เฟื่องปรับเตียงให้”

“พี่จะลุก เฟื่องช่วยประคองพี่หน่อยครับ แล้วนี่ที่บ้านเอาอาหารมาให้เหรอ หน้าตาไม่เหมือนอาหารคนป่วย”

“ใช่ค่ะ เฟื่องโทรบอกป้าเอียดให้เตรียมมาให้ ทานอาหารเสร็จแล้วมีผลไม้ด้วยนะคะ ทานเยอะๆ นะคะจะได้กลับบ้านเร็วๆ”

“ครับ ” ชายหนุ่มรับปากอย่างว่าง่าย

“อ๊ะ พี่เมศน่ะ ตั้งใจใช่มั๊ย” ขณะที่เธอเข้ามาช่วยประคองให้ชายหนุ่มลุกนั่ง เขาจึงตั้งใจหันไปเอาจมูกชนเข้าที่แก้มพร้อมสูดดมจนเธอร้องตกใจ

“ก็ใครใช้ให้เฟื่องดีกับพี่แบบนี้ อยากให้รางวัลคนดีที่หนึ่งของพี่ กลับบ้านไปมีรางวัลใหญ่รออยู่ด้วยนะครับ แต่ตอนนี้พี่ต้องรีบหายป่วยก่อน” เขาอมยิ้มมองเธอด้วยสายตาสื่อความหมาย ทำอีกคนร้อนๆ หนาวๆ กับคำว่า รางวัลใหญ่ เขาทำเธอหวั่นไหว พอตั้งสติได้สาวสวยจึงรีบหลบสายตาชายหนุ่มไปเพราะมั่นใจว่าตัวเองเข้าใจความหมายที่เขาต้องการสื่อออกมา

“ป้อนพี่นะครับ พี่กินเองไม่ไหว”

“อ้อนเก่งจังนะคะ นี่ไม่สบายนะคะ ไม่ใช่คนพิการ”

“ไม่พิการก็เหมือนพิการ เฟื่องดูพี่สิ ตอนนี้ทำอะไรเองได้บ้าง ขนาดน้ำยังเดินไปอาบเองไม่ไหวเลย ไม่เป็นไร ถ้าไม่อยากป้อนก็ปล่อยให้พี่อดอาหารไปเลย เฟื่องไปนั่งเถอะ พี่จะนอน”

“หือ..คนป่วยทำไมขี้งอนจังคะเนี่ย เฟื่องแซวเล่นเฉยๆ ใครกันไม่อยากดูแลพี่เมศ ไม่มี๊... เฟื่องอยากดูแลพี่เมศที่สุด อยากป้อนอาหารอร่อยๆ ให้พี่เมศทาน จะได้หายป่วย จะได้กลับบ้านไงคะ เฟื่องรู้พี่เมศไม่ชอบโรงพยาบาล ทานข้าวนะคะ มา เฟื่องขยับโต๊ะเข้ามาก่อน ยิ้มหน่อยน๊า..คนป่วย คนขี้อ้อนเมื่อกี้หายไปไหนแล้วคะ” เธอค่อยๆ ขยับโต๊ะที่มีอาหารสำหรับเขาอยู่สามอย่าง พร้อมข้าวต้มปลาดูน่าทาน เธอจัดการตักอาหารขึ้นมาเป่าแล้วยื่นเข้าไปรอคนป่วยอ้าปากรับแต่เขากลับไม่ยอมหายงอน

“อ้าปากหน่อยนะคะ ถ้าไม่ทานนอนที่นี่นานเลยนะ น๊า...นะคะ เฟื่องแค่แซวพี่เมศเล่นเอง เฟื่องขอโทษหายโกรธกันนะ”

เธอยิ้มและรอเขาอ้าปากรับอาหารในช้อน แต่ดูจะไร้ผล เขามองเธอ แต่ไม่ยิ้มตอบ แต่กลับเอียงแก้มสากข้างขวาให้เธอแทน

“จุ๊บ พอใจรึยังคะ ถ้าพอใจแล้วก็อ้าปาก เร็วค่ะ เดี๋ยวอาหารมันเย็นแล้วจะไม่อร่อย”

“ถ้าหายแล้วต้องให้รางวัลพี่ด้วยนะครับ”

“ฝากรีวิวให้นักเขียนคนนี้พอเป็นแรงใจขับเคลื่อนเขียนผลงานชิ้นต่อๆ ไปด้วยนะคะ ขอบคุณจากใจ”