“พี่บอกแล้วนะ ถ้าพูดกันดีๆ ไม่รู้เรื่อง อย่าหาว่าพี่ใจร้ายแล้วกันนะครับ”
เมื่อวางหญิงสาวลงเตียงใหญ่ เธอรีบพยุงกายให้นั่งอยู่บนนั้นพร้อมกระถดถอยไปยังอีกฟากของเตียง ทันที
“พี่เก้าจะทำอะไร เรื่องทุกอย่างจ๋าก็อธิบายไปหมดแล้วมันไม่มีอะไรซักนิด ไม่คิดจะฟังกันบ้างเลย จ๋าจะกลับห้องค่ะ”
หญิงสาวกำลังหย่อนเท้าลงจากเตียงแต่ชายหนุ่มรีบตระครุบเอวบางเข้ามาปะทะร่างกำยำของตนไว้ก่อนที่เธอจะมีโอกาสหนีกลับห้องไป
“พี่เข้าใจ เข้าใจทุกอย่าง ก็ในเมื่อเราคุมคนอื่นไม่ได้ พี่ก็จะทำให้ทุกคนเลิกมาวอแวกับจ๋าเอง”
“ยังไงคะ พี่เก้ากำลังจะทำอะไร ไหนบอกจ๋ามาซิ”
หญิงสาวที่เงยหน้าขึ้นมองเขาพร้อมรอยยิ้มยั่ว เพราะรู้ตัวว่าจะไม่หลุดออกไปจากห้องนี้ได้ในเร็วๆ นี่แน่
“พี่ไม่อยากเป็นพ่อ ไม่อยากเป็นพี่ แต่พี่จะเป็นสามีของจ๋า นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป พี่จะไม่ขอความคิดเห็นหรือไม่รับฟังอะไร พี่แค่จะบอกให้จ๋ารู้ไว้ว่า ต่อไปพี่คือ ผัว เป็นผัวคนเดียวของจ๋า แล้วผัวคนนี้ก็หวงเมียมาก ทำไมจ๋าต้องเกิดมาหน้าตาน่ารัก สวย สดใส ดึงดูดใครๆ ให้เข้าหาแบบนี้ด้วย พี่ไม่ชอบเลย ไม่ชอบที่มีคนมอง จับจ้องหน้าตาของจ๋า ยิ่งเห็นหนุ่มๆมาคอมเมนต์ในโพสต์ที่จ๋าลงรูปตัวเอง รู้มั๊ย มันหงุดหงิดทุกครั้ง พี่อยากอยู่ในพื้นที่ส่วนตัวของจ๋าบ้าง ต่อไป จ๋าต้องโพสต์รูปคู่ของเราลงไปด้วย ขอแคปชั่นหวานๆ เอาให้คนอื่นอ่านแล้วหยุดคอมเมนต์วอแวเมียของพี่ซักที”
เสียงสั่งเข้มร่างยาวอย่างเอาแต่ใจ คนฟังกลับรู้สึกมีความสุขไปกับทุกคำพูดและการกระทำของเขาอย่างบอกไม่ถูก คงเพราะเธอรอสิ่งนี้จากเขามาตลอดสินะ รอว่าเขาจะแสดงออกมาให้มันชัดเจนตอนไหน แล้วมันก็ไวกว่าที่ใจคิดไว้เสียอีก
มือหนาปดปลมผ้ามัดที่เอวของเสื้อคลุ้มของเธอแล้วถอดออกจากร่างเล็ก โยนไปที่พื้นอย่างไม่ใยดี แล้วเขาก็ต้องตะลึงกับสิ่งที่พบเจอในตอนนี้
“ทำไมไม่ใส่บราครับ แล้วนี่ชุดนอนอะไร บางจนเนื้อทะลุออกมาแบบนี้”
Guest
