“คุณตุลไปพักข้างบนก่อนมั๊ย พราวจะทำให้ดื่มให้ตอนนี้ทุกคนน่าจะไม่อยู่บ้านใหญ่แล้ว พราวจัดการให้คุณตุลเอง หรือคุณตุลอยากได้อะไรมั๊ย พราวจะได้ทำให้” เธอที่วางกระเป๋าที่เค้าเตอร์เครื่องดื่มก่อนถึงห้องครัวใหญ่ของบ้าน หันมาคุยกับคนที่มองเธอด้วยแววตาดุดัน อย่างที่เธอทราบดีว่าตอนนี้เขาคงพยายามควบคุมอารมณ์ตัวเองอยู่อย่างหนัก จนเธอหลบสายตาคู่เข้มดุ นั้นแล้วเดินเข้าครัวไป
ผ่านไปไม่นานคนที่เธอคิดว่าคงขึ้นไปนอนพักข้างบน ก็เดินเข้ามาหาเธอในครัวใหญ่ พอเสียงประตูปิด เธอก็หยิบน้ำเย็นมารินใส่แก้วยื่นให้ หวังเอาใจให้เขาได้หายจากอารมณ์หงุดหงิดไปบ้าง
“งั้นพราววางตรงนี้นะคะ คุณตุลดื่มรอพราวก่อน ขอพราวชงชาร้อนให้ก่อนนะคะ”
เธอหันไปหากาต้มน้ำร้อน พร้อมเตรียมแก้ว และชามาวางตรงหน้า อย่างใจเย็น
“อุ๊ย คุณตุล ไม่เอาค่ะ เกือบโดนน้ำร้อนลวกแล้วเนี่ย ทำไมอยู่ๆ เข้ามาแบบนี้ล่ะคะ”
ชายหนุ่มสวมกอดจากด้านหลัง โดยที่ลืมระวังว่าเธอกำลังวางกาต้มน้ำที่มีน้ำร้อนอยู่ครึ่งกาใหญ่
“อื้อ ปล่อยพราวก่อนนะคะ เดี๋ยวพราวเอาชาไปวางที่โต๊ะให้ก่อน นะคะคุณตุลขา ปล่อยพราวก่อน เดี๋ยวชาร้อนก็ลวกเป็นแผนนะ ไม่ห่วงพราวหรอ”
“พราวใจร้ายกับผมเกินไปแล้ว วันนี้ทำไมไม่รีบกลับบ้านทั้งที่ผมสั่งไว้ แล้วทำไมต้องไปนั่งใกล้เพื่อนผู้ชาย คนนั้นด้วย ผมไม่ชอบ ไม่ชอบที่พราวไปสนิทสนมกับคนอื่นแบบนี้”
แรงกอดแน่นขึ้นอย่างตั้งใจ คนใจร้ายควรได้รับการลงโทษถึงจะถูกต้อง
“พราวหายใจไม่ออก อื้อ คุณตุลปล่อยพราว ให้พราวอธิบายก่อนได้มั๊ย”
Guest
