พรหมลิขิตซาตาน

“ฉันอยากอาบน้ำช่วยหน่อยสิ” ชายหนุ่มบอกและหญิงสาวก็ต้องหันหน้ามามองหน้าเขาอีกครั้ง 

“คุณอาบเองมาได้ตั้งนานเกิดขี้เกียจขึ้นมาหรือไง” หญิงสาวทำเสียงเยาะ 

“ใช่ ฉันอยากจะให้เธออาบให้มีอะไรไหม” ชายหนุ่มยื่นหน้าเข้ามาใกล้และฉุดข้อมือหญิงสาวให้ลุกเดินตามเขาเข้ามาที่ห้องน้ำ 

“ปล่อย ฉันเดินเองได้” หญิงสาวสะบัดข้อมือออกมองหน้าชายหนุ่มตาเขียวปัด 

“ถอดเสื้อให้หน่อย เร็วสิ” ชายหนุ่มสั่ง เพชรไพลินยืนนิ่งจนเขาต้องสั่งอีกครั้ง 

“เอ้า เร็วสิ” ชายหนุ่มสั่งอีกครั้ง 

หญิงสาวจึงค่อยๆปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตที่เข้าใส่อยู่อย่างระมัดระวัง พยายามบังคับมือตนเองไม่ให้สั่นแต่ก็ไม่อาจพ้นสายตาของชายหนุ่มไปได้ ก้องภพลอบยิ้มอย่างขำๆในท่าทางที่เหมือนกวางน้อยกลัวเสือแบบนั้น 

“มือสั่นเลยหรือไง กลัวผมหรือ” ชายหนุ่มแกล้งถาม 

“เปล่าเพียงแต่ฉันไม่เคยถอดเสื้อผ้าให้ใคร” หญิงสาวบอก 

“จริงหรือ จะให้ฉันเชื่อหรือเปล่า” 

“ตามใจคุณแล้วกันจะเชื่อหรือไหมก็แล้วแต่คุณ” หญิงสาวค้อนใส่เขา เธอรู้สึกว่าเสื้อเชิ้ตตัวนี้มันถอดออกยากมากเสียเหลือเกิน