หนาวฝนห่มตะวัน (ซีรี่ฝน)

บทนำ 

               แสงอรุณยามเช้าสอดส่องกระทบใบหญ้าและหมู่มวลดอกไม้หลังฝนเพิ่งหยุดตก หมู่แมลงปอต่างบินว่อนรับไอความเย็นและกลิ่นดินชื้นแฉะของแรกฝน ความสวยสดงดงามตระการตา ชวนให้หญิงสาวร่างสูง ทรวดทรงสะสวยอรชร ด้วยชุดนอนผ้าแพรพลิ้วบางสายเดี่ยวกับกางเกงขาสั้น ออกมายืนรับลมเย็นด้วยความสดชื่น

               วรรษมน สูดลมหายใจเต็มปอด พร้อมยิ้มบางสวย รู้สึกเหมือนได้หยุดอยู่บนพื้นที่สรวงสวรรค์ ทุกอย่างรอบตัวล้นสวยสดงดงาม ให้เธอปลอดโปร่งใจยิ่งนัก เมื่อได้เห็นหมู่มวลดอกไม้ ต่างเบ่งบานออกดอกสะพรั่งไปทั่วทุกบริเวณสวนหย่อม อวดสีสันงดงามเป็นภาพอาหารตาแสนสวยของเช้าวัน

               “อ๊า” สดชื่นจังวรรษมนกางแขนกว้าง ปล่อยเป็นอิสระด้วยรอยยิ้มอย่างมีความสุข

สวบ!... เสียงอะไรบางอย่างดังขึ้นระหว่างที่เธอกำลังมีความสุขกับมวลดอกไม้ ให้คิ้วบางเรียวกดลงอย่างขมวดมุ่น ก่อนจะหันไปตามทิศทางของเสียง พลันสายตาของหญิงสาวก็หันไปเห็น งูจงอางขนาดใหญ่ มีลายลำตัวสีเลื่อมทองแพรวพราว สลับกับสีชมพูหวานเย็น กำลังเลื้อยผ่านหมู่ดอกไม้มา ให้วรรษมนหันไปมองอย่างอึ้งตะลึง พร้อมกับใบหน้าซีดเผือด เมื่อเห็นว่างูตัวใหญ่นั้นกำลังชูคอ หันมามองที่เธอยืนอยู่

               “ไม่นะ...” วรรษมนสาวเท้าถอยออกห่างอย่างผงะตกใจ เตรียมจะเผ่นหนี หากแต่เมื่อหันหลังไปเธอถึงกับกรีดร้องเสียงหลง เมื่องูที่พบเลื้อยมาประชันหน้าอีกฝั่งอย่างรวดเร็ว ให้เธอหลับตาปี๋ทั้งที่ตัวกำลังสั่นกลัว

               งูตัวใหญ่ชูคอขึ้นสูง อ้าปากกว้างแยกเขี้ยวยาวแหลม พร้อมยื่นหน้าลงมาใกล้เตรียมจะฉกให้วรรษมนเบิกตาโพลง พร้อมกับวิ่งหนีสุดชีวิตด้วยสภาพเหงื่อโทรมกาย หัวใจเต้นรัวระส่ำ ก่อนที่จะรูสึกถึงแรงรัด คล้ายกับเหวี่ยงให้เธอ โผทะยานขึ้นที่สูง ดวงตาคมกล้าจดจ้องอย่างมีอำนาจดั่งพญางูมาที่ใบหน้าสะสวยของเธอ พร้อมกับยื่นหน้าเข้ามาใกล้ อ้าปากกว้างคล้ายกับว่าต้องการจะกลืนกิน!

               “ม่ายยยย!!!!”

วรรษมนผวาเฮือกขึ้นตื่นจากความฝัน สภาพเหงื่อออกท่วม ร้อนรุ่มไปทั่วเรือนกาย ขณะที่เสียงหัวใจยังเต้นกระหน่ำรัวแรง ให้เธอวางมือทาบทับบนหน้าอกนิ่งนานเพื่อจะหยุดอาการขวัญเสียตั้งแต่เช้าวัน

               ครั้งที่สามแล้ว...สำหรับการฝันติดกันเฉกเช่นนี้...งูสีสันแปลกตาขนาดใหญ่ กำลังจู่โจม พุ่งเข้ามารัดเธอ...ทำไมความฝันเช่นนี้จึงทำให้เธอรู้สึกขยาดกลัวนัก...