เพราะอยากเสี่ยงกับความรักที่เคยมองข้าม พิรัลจึงสร้างเงื่อนไขหนึ่งขึ้นมาเกี่ยวรั้งพลวัต ผลลัพธ์คือเขาตกลงแต่งงานเพราะความผูกพัน ไร้ซึ่งความรักอย่างที่เธอต้องการ
พลวัต & พิรัล
*****
“เพาควรอยู่ที่นี่ต่อไหม” พิรัลเอ่ยถามอย่างตรงไปตรงมา
“ถามแบบนี้ทำไม เรียกร้องความสนใจเหรอ เพาเป็นฝ่ายมัดพี่เอาไว้เองก็อยู่ด้วยกันให้สมใจดิ” ร่างสูงตรงเข้ามา เชยใบหน้าพริ้มเพราด้วยปลายนิ้วชี้ แววตาคมกล้าประดับความโกรธแค้นอย่างชัดเจน “เริ่มแล้วก็ไปให้สุด อย่าขี้ขลาดคิดจะยกเลิกงานแต่งเพราะนั่นมันก็ไม่ใช่เพา จริงไหมล่ะ”
“ทั้งที่พี่พลรู้ว่ายังไงพี่พลก็ไม่ได้อะไรจากตรงนี้เลยน่ะเหรอ”
รอยยิ้มเย้ยหยันระบายทั่วใบหน้าคมเข้ม ไม่ได้ประโยชน์แล้วเขาจะทำไปเพื่ออะไรกัน เสียเวลาชีวิตเปล่า ๆ แต่เพราะเป็นพิรัลไงล่ะ เขาจึงตกลงโดยไม่ลังเล
“ตัวเพาไง”
*****
“ประจำเดือนมาปกติหรือเปล่า” เดี๋ยวดี เดี๋ยวเย็นชา เดี๋ยวร้องไห้ หมอที่เรียนเกี่ยวกับสูตินารีอย่างพลวัตจึงคิดถึงเรื่องเลือดลมผู้หญิงเป็นอันดับแรก หากเขาลืมสังเกตผู้หญิงใกล้ตัวที่เรียกเมียได้เต็มปาก คงต้องรีบเข็นตัวเองให้จบด้านนี้แล้วไปต่อด้านอื่น
“ฮะ?” ดวงตากลมโตเต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถาม คิดไปคิดมาอยู่พักหนึ่งก็เอ่ยตอบ “ประจำเดือนของเพานับยาก มันไม่เคยมาตรงที่นับไว้”
แต่ไม่กี่วันก่อนมันออกมากะปริบกะปรอย...
“พี่พลไม่ต้องห่วงหรอก ถ้าท้องเพาก็บอก แต่ไม่ท้องตอนนี้จะดีกว่า ถูกต้องมั้ยคะ”
ใช่ พลวัตตอบในใจแทบไม่ต้องใช้เวลาใคร่ครวญ แต่ประจำเดือนมาไม่ปกติ เกี่ยวกับเรื่องท้องไม่ท้องอย่างเดียวเสียที่ไหนกันล่ะ
“อืม” อากาศเมืองกรุงมีแต่ควันพิษ ควรกลับใต้ไปสูดอากาศสดชื่น ส่งผลดีทั้งแม่และลูก พลวัตคิดเช่นนั้น แต่เขาเผลอสดไปหลายครั้งแล้ว หากไม่เกิดการตั้งครรภ์ก็คงเพราะไม่ตรงกับวันไข่ตก หรือไม่ก็เพราะอสุจิเขา...
ปล. นิยายเรื่องนี้เขียนจบไปเมื่อปี 2565 มีอีบุ้คแล้วนะคะ ถ้าใครไม่อยากรออัพรายตอนสามารถติดตามในรูปแบบอีบุ้คได้เลยค่ะ^^
Guest
