ภานุวิชญ์ & รากแก้ว
++++++++
“แก้วผมแห้งเร็วจัง” คนนั่งเช็ดผมมองผมดกดำที่เคยหอมเคยดมอยู่เป็นประจำ รากแก้วน่าจะตัดผมออกไปหลายเซ็นติเมตร เพราะเขารู้สึกว่าเมื่อก่อนมันยาวกว่านี้
“ใช้ไดร์เป่าผมสิ คุณจะเอาไหม เดี๋ยวฉันไปหยิบมาให้”
ภานุวิชญ์ส่ายหน้า “พี่อยากให้แก้วเช็ดผมให้พี่มากกว่า”
“ทำเองเถอะ ฉันจะไปเอาผ้าห่มมาให้คุณ”
“เอามาทำไม” ทนายหนุ่มงง
“ฝนตก อากาศเย็นแบบนี้คุณจะไม่ห่มผ้าเหรอคะ”
“พี่คิดว่า...” เหมือนฝันของเขากำลังจะสลาย รากแก้วยิ้มและหัวเราะในลำคอ
“คิดว่าจะได้นอนห้องเดียวกันกับฉันเหรอ ฉันยังไม่ไว้ใจคุณขนาดนั้นหรอก” เธอเม้มริมฝีปากส่ายหน้าไปมา
“แต่เราก็เป็นผัวเมียกันแล้วหนิ เป็นกันมานานแล้วด้วย” สามีทางพฤตินัยแย้ง
“ใจเย็น ๆ ก่อนนะคะ คุณภานุวิชญ์ เราเพิ่งเริ่มต้นใหม่ได้ไม่กี่วันเอง แม้แต่จับมือฉันก็ยังไม่ให้คุณจับ แล้วคิดว่าฉันจะให้คุณกระโดดข้ามขั้นเข้ามานอนกอดฉันเลยน่ะเหรอ ฝันไปก่อนเถอะ” รากแก้วดับฝันเขาอย่างไร้เยื่อใยก่อนเข้าห้องไปหยิบผ้านวมสีขาวมาส่งให้เขา
“แล้วเมื่อไหร่จะได้จับมือล่ะ”
“ไม่รู้”
++++++++
สวัสดีค่ะ ก้อนเกลียวค่ะ เป็นนัก(อยาก)เขียนมา5ปีแล้ว แต่เพิ่งเข้ามาทักทายบ้านธัญวลัยเป็นครั้งแรก เราเขียนนิยายทั้งหมด8เรื่องแล้ว เป็นจักรวาลเดียวกัน วันนี้ก็เลยนำนิยายเรื่องแรกที่เขียนเมื่อปี 2563 มาเผยแพร่ เป็นแนวทำไร่ทำสวนที่ปักษ์ใต้บ้านเกิดผู้เขียน ซึ่งเราเริ่มต้นเขียนนิยายเรื่องนี้เพราะคิดถึงบ้าน และอยากเก็บไว้อ่านเวลาอยู่ไกลบ้าน
ฝากติดตามด้วยนะคะ
หมายเหตุ: นิยายเรื่องนี้สร้างขึ้นจากจินตนาการของผู้แต่ง สถานที่และบุคคลในนิยายไม่มีอยู่จริง และหากว่าเนื้อเรื่องไม่สมเหตุสมผลต้องขออภัย
ก้อนเกลียว
Guest
