รณกร
&
วิรดา
เขาแค่อยากเปลี่ยนความผิดพลาดให้เป็นความตั้งใจ
********
ผู้หญิงหน้านิ่งรอสายอยู่เพียงครู่เดียวปลายสายก็รับ คนเป็นฝ่ายโทรหาก็เอ่ยเสียงหวานขึ้นทันที
“อรุณสวัสดิ์ค่ะ”
“ครับ ส่งขนมเรียบร้อยแล้วหรอ” แล้วก็ถูกเขาถามกลับมาด้วยประโยคเดิมทุกครั้ง
“ค่ะ ส่งเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้กำลังจะเข้าตลาดไปซื้อกับข้าว”
“วันนี้ไอ้ไผ่มันไปสอบราม พี่ต้องไปส่งใบเตยเองเหมือนกัน นี่ก็เพิ่งกลับถึงบ้าน”
“ค่ะ แล้วยังไงหรอคะ”
“ก็ไม่ยังไง พี่แค่อยากบอกหม่อน”
“หม่อนไม่ได้อยากรู้ค่ะ”
“แต่ผัวอยากบอก รับรู้ไว้บ้างก็ดี”
“...”
“พี่ไม่เข้าใจว่าทำไมหม่อนถึงต้องอารมณ์ขึ้นๆลงๆใส่พี่ เดี๋ยวก็พูดดี เดี๋ยวก็ไม่อยากพูดกับพี่”
“ก็เพราะหม่อนไม่อยากพูดกับพี่กรไงคะ แต่บางทีหม่อนก็รู้สึกเหนื่อย พูดดีๆไปจะได้จบ” วิรดาไม่รู้เลยว่าสิ่งที่พูดไปทำเอาคนปลายสายแทบชกตู้เย็น
“ประชดหรือตั้งใจกวนพี่กันแน่”
“หม่อนพูดจริงๆค่ะ”
“อย่าหือกับพี่ให้มากนะ พี่ไม่ได้ใจดี ไม่ใช่คนดีหม่อนก็น่าจะรู้ แล้วก็อย่าคิดหาเรื่องชวนพี่ทะเลาะเวลาโทรศัพท์เพราะเวลาเคลียร์กันพี่ต้องการเคลียร์กันแบบตัวต่อตัว สองต่อสอง สำหรับเราสองคนที่ไหนไม่ต้องบอกใช่มั้ย หื้ม? ไม่อยากให้พี่ตามถึงบ้าน ก็รีบขอโทษพี่ซะ”
“...”
“ยังอีก?”
“ขอโทษค่ะ” เสียงแข็งเอ่ยอย่างไม่เต็มใจนัก เธอเกลียดเขา ยิ่งเขาขู่มากเท่าไหร่ก็ยิ่งเกลียด
“พี่จำได้ว่าเสียงของหม่อนหวานกว่านี้ โดยเฉพาะเวลาที่พี่อยู่บนตัวหม่อน”
นิยายเรื่องนี้เขียนขึ้นเมื่อปี 2563 เป็นที่นิยายเรื่องที่ 2 ของผู้เขียน
หากว่านิยายเรื่องนี้มีความไม่สมเหตุสมผลต้องขออภัย
ขอบคุณค่ะ^^
Guest
