เพราะทำให้เธอเดือดร้อน เตวิชจึงจูงมือปาลิกา คู่หมั้นสาวเข้าประตูวิวาห์ก่อนฤกษ์จริง
เตวิช & ปาลิกา
เมื่อยามเราะราย....
“สำหรับพี่ต้องสวย อวบ เซกซี่แบบลูกครึ่งโน่น ผอมอย่างกับต้นมะยมแถมยังเฉิ่มโบ๊ะแบบนี้ พี่ไม่พิศวาสขึ้นมาง่ายๆ หรอกนะ ถ้าคิดว่าพี่จะตกหลุมรักที่น้องมดขุดล่อไว้ละก็… ฝันเอาเถอะ”
_________________
เมื่อยามถูกร่าย....
“พี่นอนไม่หลับ ขอขยับเข้าไปใกล้ๆ น้องมดได้หรือเปล่าครับ”
_________________
เมื่อยามหลงรัก....
“เป็นเมียผมไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งแล้ว คิดว่าผมจะยอมปล่อยไปง่าย ๆ หรอ!”
+++++++++++++++++++++++++++++++++
ตัวอย่างเนื้อหา
ดวงตาละห้อยเริ่มแข็งเกร็งเมื่อมีคนมาเช็ดตัวให้ เตวิชมองตามมือเรียวที่จับผ้าผืนเล็กลูบอกแกร่ง ไล่ต่ำถึงกล้ามท้องเป็นลอนสวยงาม ไร้ซึ่งไขมันส่วนเกิน แก้มสากร้อนวูบวาบ มันไม่เหมือนเวลาแม่เช็ดตัวให้ โดยเฉพาะเวลาที่เธอเช็ดบริเวณขอบกางเกง มันยิ่งทำให้เขาทรมานเพราะต้องบังคับ ‘เต้น้อย’ ไม่ให้แสดงตัวตน
ฝืนความเป็นชายนี่มันเหนื่อยจริง ๆ!
“พอแล้วน้องมด ของมันจะขึ้นแล้ว” เขาห้าม ปาลิกามองมือหนาที่กำลังกุมของสำคัญ ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากัน ม่านตาขยายกว้าง ลุกลี้ลุกลนจุ่มผ้าในกะละมัง บิดหมาด ๆ มาเช็ดใบหน้าคมเข้ม
“นอนเถอะ เดี๋ยวสักสองชั่วโมงจะปลุกอีกที”
“มานอนด้วยกันสิครับยาหยี” คนยังไม่ได้สวมเสื้อตวัดแขนเกี่ยวร่างเล็กมานอนข้าง ๆ กระชับอ้อมกอดรวดเร็วอย่างที่ปาลิกาไม่ทันตั้งตัว
ไม่ค่อยเข้าใจนักว่าทำไมเขาถึงชอบทำเหมือนว่าการนอนเตียงเดียวกับเธอมันเป็นเรื่องปกติ เพราะแม้ว่าจะเป็นคู่หมั้นแต่ก็คล้ายว่ามันเป็นความลับที่ไม่มีใครรู้
จะมีสักกี่คนกันที่รู้ว่าเตวิชมีคู่หมั้นชื่อว่าปาลิกา คนเฉิ่ม ๆ เด๋อ ๆ คนนี้
“ปล่อยมดก่อนพี่เต้ จะลุกไปหยิบเสื้อให้ จะเอากะละมังไปเก็บด้วย” เธอสั่งพลางแกะมือหนา เตวิชครางอืออาในลำคอ เอ่ยเสียงแผ่วเบา
“ไม่ใส่แล้ว พี่ร้อน”
ร้อนแล้วจะกอดทำไมเล่าคนบ้า!
.
.
.
.
นิยายเรื่องนี้เขียนขึ้นเมื่อปี 2564 เป็นที่นิยายเรื่องที่ 3 ของผู้เขียน
หากว่านิยายเรื่องนี้มีความไม่สมเหตุสมผลต้องขออภัย
ขอบคุณค่ะ^^
Guest
