โปรดเห็นแก่รัก

พระเอกธงเหลือง 

เห่าแต่ไม่กัด 

****** 

เพชรกล้า x โมนา 

หากความกลัวคือสิ่งแปลกปลอม ความรักที่กอปรกลางหัวใจคือสิ่งที่เป็นจริง 

สำหรับโมนา เพชรกล้าเปรียบเสมือนดวงดาวลอยเด่นบนท้องฟ้า เธอพอใจที่ได้ชื่นชมเขาจากพื้นดิน ไม่เคยคิดอยากครอบครอง ทว่าวันหนึ่งความจำเป็นทำให้เราได้ใกล้ชิดกันในฐานะคู่หมั้น เธอยินดี เขาฝืนใจ แต่ต่อให้รู้ว่าเขาไม่มีวันแต่งงานกับเธอ ไม่ยกย่องเธอออกหน้าออกตา และต่อให้รู้ว่าวันหนึ่งดวงดาวอย่างเขาจะโคจรจากไป เธอก็จะโอบกอดดาวดวงนี้ไว้แม้มันจะร้อนจนเผาใจก็ตาม 

************ 

“โมคิดเอาไว้ว่าโมจะขออยู่ในฐานะคู่หมั้นของคุณเพชรแค่หนึ่งปีเท่านั้น” 

“หมั้นกันเพื่อถอนหมั้นทีหลังแล้วจะหมั้นหาพระแสงอะไรโมนา เพ้อเจ้อ” 

“หมายความว่าคุณเพชรจะแต่งงานกับโมเหรอคะ” 

คำถามที่เปล่งมาพร้อมกับแววตาใสซื่อทำเอาชายหนุ่มแสยะยิ้ม ตลกที่เธอกล้าคิดว่าทุกอย่างจะดำเนินไปตามขั้นตอนถึงขั้นสร้างครอบครัว 

“เธอฟังที่คุณย่าแนะนำได้นะ แต่เธอไม่จำเป็นต้องคิดหรือทำตามที่ท่านแนะนำเสมอไป มองความจริงให้มากขึ้นหน่อยโมนา” 

หญิงสาวหน้าเจื่อนเล็กน้อย เธอพยายามอ่านสายตาของอีกฝ่ายที่ไม่คุ้นเคย แววตาคู่นั้นเรียบนิ่งราวกับน้ำในบึง แต่หากมองดี ๆ ก็จะเห็นว่าด้านล่างมีน้ำวนแสนอันตราย แต่ยังไม่ทันลองเดาว่าเขากำลังขบคิดอะไร ชายหนุ่มก็เผยความในใจที่เล่นเอาเธอชาวาบไปทั้งตัว 

“จะให้ฉันคิดไปถึงขั้นแต่งงานกับเธอได้ยังไง ในเมื่อฉันไม่ได้ตั้งใจเลือกเธอมาด้วยซ้ำ” 

แค่ได้ยินคำว่า ‘ไม่ได้ตั้งใจเลือก’ โมนาก็พลันจุกเบา ๆ ที่กลางอก ตระหนักได้ว่าเขาจำใจต้องทำ ส่วนเธอแม้จะเต็มใจ ก็ไม่อาจพูดได้เต็มปากว่าเต็มใจร้อยเปอร์เซ็นต์ ไม่อย่างนั้นคงฝันหวานไปไกลแล้ว 

“ถ้าอย่างนั้นโมว่าเราควรจะกำหนดเวลาให้ชัดเจนกันไปเลย” หญิงสาวเสนอ 

“แล้วจะไปกำหนดได้ยังไงในเมื่อฉันยังไม่รู้เลยว่าตอนอยู่บนเตียงเธอน่าเอาหรือน่าเบื่อ” 

++++++++++ 

สวัสดีค่ะนักอ่านที่รัก นิยายเรื่องใหม่มาแล้วค่ะ คราวนี้มาในแนวมีเหตุให้หมั้นกับเด็กในอุปถัมภ์ของคุณย่า พระเอกธงเหลือง ปากดี นิยามพี่คือเห่าแต่ไม่กัด และพี่ก็จะหอนด้วย^^  

เล่าเรื่องแบบ 1234 แต่ด้วยเป็นพล็อตคลาสสิกทั่ว ๆ ไป เพื่ออรรถรสในอ่าน เนื้อเรื่องอาจมีบางจุดที่ไม่สมเหตุสมผลไปบ้าง อาจไม่เหมาะกับคนที่นิยมรสชาตเรียล ๆ 

เนื้อหาเกิดจากจินตนาการของผู้เขียน ตัวละครและสถานที่ไม่มีอยู่จริง