คำเตือน
เนื้อหามีความรุนแรง การใช้ถ้อยคำหยาบคล้าย พฤติกรรมที่ไม่เหมาะสม โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน บางสถานที่เกิดขึ้นไม่มีอยู่จริง เป็นที่สมมุติขึ้นมา พระเอกเลวมาก รับไม่ไหวโปรดข้าม
++++++++++++++
ชีวิตของปาริมาน่าเศร้านัก เธอถูกป้าแท้นำมาขายตัว แล้วต้องมาพบกับเขาอีก ผู้ชายที่ร้ายกาจที่สุดเท่าที่เคยเจอ
“ฉันไม่ชอบเด็ก” แต่...
ด้วยความรวดเร็วเธอถูกจับไปนั่งบนกลางลำตัวของคนตัวใหญ่ ใจสั่นไหวเมื่อเขาสั่ง
“เอามันเข้ามา”
-------------------------------------------------------------
คีรีล ธาวิน โมโรชอฟ
ใจร้าย เย็นชา ไม่สนใจใครทั้งนั้น
“ฉันไม่ชอบช่วยใครฟรี
ปาริมา หรือ ส่ายป่าน
เด็กสาวที่ต้องเอาชีวิตรอดจากคนเลวร้าย น่ารัก ไร้เดียงสาร ทว่าทันคน
“หนูอยากให้คุณช่วยหนู”
==============================
“แสนหนึ่ง”
ทว่าพูดอะไรไม่รู้ ไม่เข้าใจเลย ปาริมาได้แต่ขมวดคิ้ว เธอเอ่ยทวน
“อะไรเหรอคะแสนหนึ่ง”
ได้คำตอบมาว่า
“เสื้อสูทฉันแสนหนึ่ง”
วินาทีนั้นเธอแทบอยากดีดตัวออกมา ทว่าสองแขนที่โอบรอบเอวนั้นทำให้หญิงสาวขยับตัวไม่ได้ เสื้อของเขา ราคาเป็นแสนเลยเหรอ เธอทำให้มันเปียก เขาจะเรียกร้องค่าเสียหายเท่าไหร่กัน ทำยังไงดี
คนตัวเล็กกัดปากตัวเองจนแดงไปหมด นึกถึงโทษของตนที่มี ตัวของเธอก็แทบสั่นแล้ว
“แล้วคุณจะให้หนูทำยังไง” ไม่ว่ายังไงจะไม่หนีปัญหาในเมื่อเขาเกริ่นมาแล้ว ก็คงหมายความว่าอยากให้เธอรับผิดชอบมัน
ดวงตาสีน้ำทะเลสบมองเธอ ซึ่งปาริมาได้แต่มองเขาตอบด้วยแววตาใสซื่อ สาวน้อยลืมไปแล้วว่าตนตอนนี้กำลังเปลื้องผ้าเหลือเพียงชุดชั้นในบนตัวชายหนุ่ม แล้วเธอก็เอ่อ รับรู้ถึงความแข็งขืนใกล้กับต้นขา
“แล้วเธอคิดว่าฉันควรทำยังไง” เขาเอ่ยต่อ เวลานี้มาเฟียหนุ่มไม่มองหน้าเธอ มองไปที่อื่นราวกับกำลังครุ่นคิด ก่อนปาริมาหน้าร้อนวาบเมื่อเขาหันมาสบตาอีกครั้ง
“อยู่ๆ มีคนขึ้นมาจูบฉัน ทำเสื้อฉันเลอะ ฉันควรทำยังไงกับคนคนนั้น”
คนตัวเล็กกลืนน้ำลาย ราวกับว่าเขาคนนี้ต้องการพูดให้เธอเขินอาย และรู้ถึงผลการกระทำของตนที่ทำกับเขาไว้ ดวงตากลมโตก้มมองไปที่เสื้อสูทที่เปียกเป็นวงกว้าง แล้วอะไรไม่รู้ทำเธอเอ่ยประโยคนี้ออกมา
“งั้นหนูถอดให้มั้ยคะ”
1111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111
ฝากนิยายเรื่องใหม่ของไรท์ด้วยนะคะ พระเอกเลวมากกก ความสัมพันธ์ค่อยๆเป็นค่อยๆไปค่ะ
Guest
