(มีอีบุ๊ค) วิศวะตัวร้ายกับนายตัวดี

อธิกร เศรษฐกรกังวาล หรือ อะตอม ลูกชายคนที่สองของเจ้าสัวอธิป เจ้าของกิจการนำเข้ารถยนต์หรูที่ราคาเกินเอื้อมถึง ซึ่งส่วนมากก็เป็นพวกนักธุรกิจไฮโซที่มาจับจองเป็นเจ้าของ แต่ก็ไม่ใช่เพียงเท่านั้น ผู้เป็นปู่ยังเป็นถึงอดีตมาเฟียแน่นอนว่าที่ได้เป็นอดีตก็เพราะว่าพี่ชายของอะตอมขึ้นรับตำแหน่งแทนนั่นเอง ด้วยเหตุนี้จึงทำให้เขาได้ทำตามใจที่ตัวเองอยากทำ อะตอม ไม่ได้มีดีเพียงแค่บ้านรวยแต่ที่มีดีกว่านั้นก็คือ รูปร่างหน้าตาที่หล่อเหลาราวกับเทพเจ้าปั้นแต่ง ความสูง 185 ซม.รูปร่างสูงกำยำอย่างคนที่ออกกำลังกายเป็นประจำ ใบหน้าคมเข้ม จมูกโด่งเป็นสัน ดวงตาคมกริบและที่เพิ่มความมีเสน่ห์อีกอย่างของร่างนี้ก็คือ สันกรามคมชัดโดดเด่นยิ่งมองด้านข้างเมื่อเจ้าของใบหน้านี้ยิ้มออกมา ยิ่งพาให้อะตอมมีเสน่ห์น่าค้นหาเข้าไปอีก ทว่ารอยยิ้มนี้ไม่ได้เห็นกันง่ายๆ ถ้าไม่ใช่คนที่อีกคนพึงใจและคนในครอบครัวก็ไม่มีทางที่จะได้เห็นอย่างแน่นอน คนภายนอกจะรู้แค่ว่าบ้านของอะตอมขายอะไหล่แต่งรถเท่านั้น เพราะตัวเขาเองไม่ชอบความวุ่นวายและรอยยิ้มการค้าของคนที่เข้าหา 

ศิวกร ศิริประเสริฐกุล หรือ ข้าวจ้าว ลูกชายคนเดียวของคุณขจร เจ้าของบริษัทผลิตอะไหล่รถยนต์รายใหญ่ของประเทศ ถ้าเอ่ยถึงก็เป็นที่รู้จักกันดีในแวดวงธุรกิจรถยนต์ หรือแม้แต่วงการธุรกิจอื่นก็เป็นที่นับหน้าถือตา เพราะตระกูลศิริประเสริฐกุลยังครอบคลุมการลงทุนหลายอย่าง และยังมีหุ้นส่วนกับธุรกิจอย่างอื่นอีกไม่น้อยเช่นกันจึงเป็นที่รู้จักในวงกว้าง แน่นอนว่าลูกชายคนเดียวของคุณขจรก็เป็นที่รู้จักและหมายตาของสาวๆ หลายคน ด้วยมีรูปร่างหน้าตาหล่อเหลาสูงราวกับนายแบบ ด้วยความสูง 180 ซม. ดวงตานุ่มลึกดูอบอุ่น จมูกโด่งเป็นสัน ยามเมื่อปากได้รูปนั้นยิ้มให้ผู้ใดก็ชวนน่าหลงใหลไปหมด เพราะถ้ามองให้หล่อก็หล่อแต่ก็มีเสน่ห์ให้ผู้ชายหลงใหลได้ไม่แพ้กัน  

แน่นอนว่าทั้งสองคนเป็นเพื่อนที่เรียนคณะเดียวกัน และยังมีอะไรอีกหลายอย่างที่เพื่อนคนอื่นไม่รู้ เพราะมีเรื่องบางเรื่องของทั้งสองที่ต้องกลายเป็นความลับแบบไม่ตั้งใจ หรือตั้งใจกันนะ? และนั่นก็เป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องราวทั้งหมด ที่เล่นเอาคนที่บอกว่าให้เขาเก็บไว้เป็นความลับถึงกับอยู่ไม่สุขกันเลยทีเดียว 

"คือ...จ้าวเรื่องเมื่อคืนมึง...เอ่อ..มึงเก็บไว้เป็นความลับได้มั้ย" 

"....."

"คือกูมะ..."

"มึงไม่ต้องห่วงหรอกอะตอมจะไม่มีใครรู้เรื่องนี้ อีกอย่างกูก็ไม่ได้สนใจเรื่องนี้อยู่แล้ว มันก็แค่วันไนท์และก็คงไม่มีครั้งต่อไปแน่นอน มึงไม่ต้องคิดมากกูไม่พูดมึงไม่พูดก็ไม่มีใครรู้หรอก เรื่องนี้จะเป็นความลับอย่างที่มึงอยากให้เป็นแน่นอน"

"มึงจะทำอะไรมึงก็นึกถึงกูที่อยู่กับมึงบ้างได้มั้ยอะตอม"

"แล้วกูทำอะไรผิดถึงต้องนึกถึงมึง ห้องนี้ก็ห้องกูเหมือนกันมึงอย่าล้ำเส้นดีกว่าจ้าว" 

"กูไม่ได้ล้ำเส้นมึงแต่มันก็เป็นห้องที่กูอยู่ด้วยไง! มึงจะพาใครมานอนเอากันที่นี่ไม่ได้!"

"หุบปาก!! มึงอย่าพูดให้พิมพ์เสียหายแบบนี้จ้าว!! เพราะพิมพ์ไม่ได้ง่ายแบบมึง! อีกอย่างมันจำเป็นกูเลยต้องพาพิมพ์มานอนที่นี่ด้วย"

"อืม"

"จ้าวกูขอ..."

"กูเข้าใจแล้วกูขอโทษแล้วกันพวกมึงนอนกันเถอะ กูขอโทษที่รบกวนความสุขพวกมึงนะ"

"....."

******************************************** 

* ไม่มีนอกกายนอกใจ เพราะพระเอกของเราคว้าธงเขียวไว้ตั้งแต่เจอนายเอกแล้วค่ะ 

* นายเอกของเราเรื่องนี้ก็ไม่ธรรมดานะคะ แสบใช่น้อยเล่นเอาพระเอกนั่งไม่ติดเลย 

* ปมจะเป็นเรื่องการพัฒนาความสัมพันธ์ของตัวละครค่ะ เน้นความสัมพันธ์ของตัวละครหลังจากที่เข้าได้เข้าเข็มกันแล้ว 

*จบดีแน่นอน เพราะนิยายของไรต์แต่งออกมาจบดีทุกเรื่องค่ะ แม้ว่าระหว่างทางไอ้พระเอกมันจะน่าโดนหยุมหัวมากก็ตาม 

****************************************** 

ถึงนักอ่านที่น่ารักทุกท่าน 

นิยายเรื่อง วิศวะตัวร้ายกับนายตัวดี นี้แต่งขึ้นจากจินตนาการของผู้แต่งเอง อาจมีถ้อยคำไม่สุภาพและเนื้อหาในบางตอนที่ไม่เหมาะสมโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน 

ทั้งนี้เนื้อหาในเรื่องนี้ทั้งหมดเกิดจากความคิดและจินตนาการของผู้แต่งเอง บางเหตุการณ์ก็เป็นสิ่งที่ประสบพบเจอและจินตนาการเสริมเข้ามาของผู้แต่งเอง ไม่ได้สื่อหรือพาดพิงไปถึงผู้ใดเพื่อทำให้เกิดความเสียหาย ห้ามมิให้ผู้ใดขัดลอก ดัดแปลงหรือทำซ้ำ เป็นอันขาดหากไม่ได้รับความยินยอมจากผู้แต่งนามปากกา ตัวโจ๊กที่โลกต้องจดจำ แต่เพียงผู้เดียว 

ขอบคุณที่ติดตามผลงานและขอให้ทุกท่านมีความสุขกับการอ่านค่ะ 

ตัวโจ๊กที่โลกต้องจดจำ