เทรย์ตัน (Treyton)
"ชีวิตทุกวันนี้ของเธอ มันเป็นเพราะฉันสร้างขึ้นมาให้ เธอต้องเชื่อฟังในสิ่งที่ฉันต้องการ ต้องคอยสนับสนุนไม่ใช่เอาแต่เรียกร้องกับเรื่องงี่เง่าไร้สาระ ผู้หญิงอย่างเธอมันไปไหนไม่รอดหรอกถ้าไม่มีฉัน"
ลลิล (Lalil)
"ชีวิตวัยเยาว์ของฉันมีเค้าอยู่ด้วยทุกช่วงเวลา ทั้งในเวลาสนุก มีความสุข ในเวลาเศร้าและเจ็บปวด ฉันมองไปแต่ข้างหน้าที่จะสร้างครอบครัวที่มีความสุขด้วยกันเท่านั้น ฉันคิดถึงชีวิตในแบบอื่นไม่ออกเลย"
ตัวอย่างจากบางตอน
“วันนี้วันปลอดภัย คงไม่เซอร์ไพรส์ฉันมาท้องอีกหรอกนะ เพราะคงไม่ใช่ลูกของฉัน” เขานับวันได้ไม่เคยพลาดเพราะจำวันนั้นของเดือนของลลิลได้เป็นอย่างดี
“ฉันอุตส่าห์คิดถึงคุณ แต่คุณอยากทำแค่นี้เหรอ เอาแต่ดูถูกฉัน ทำให้ฉันเจ็บ มีความสุขมากใช่ไหม”
โรคที่เป็นอยู่สร้างความเจ็บปวดจากการร่วมรักรุนแรงของเทรย์ตัน เจ็บจนแทบทนไม่ไหว ร่างกายอ่อนแรงราวกับจะสติจะหลุดลอยเป็นลมล้มลงนอน สองมือเกาะกุมท้องน้อยเอาไว้ น้ำตาร่วงหล่นลงมาต่อเนื่อง
“ก็อยากกลับมาไม่ใช่เหรอ ถ้าจ่ายเป็นรายครั้งก็พอไหว แต่ถ้าให้มาอยู่ถาวร ฉันคงต้องคิดอีกที” ร่างสูงใหญ่มัดกล้ามกำลังพอดีลงมายืนอยู่ที่ปลายเตียงเท้าสะเอวโป๊เปลือยไม่อายฟ้าอายดินอย่างเช่นเคย
“รายครั้งเหรอ ค่าตัวเหรอ ฉันไม่ใช่โสเภณีนะ” หลังจากประคองร่างลงควานหาเสื้อผ้ากลับมาใส่ครบชิ้นก็แผดเสียงกลับดวงตาแดงก่ำ
“แล้วเคยเป็นไหมล่ะ…”
“สำหรับปากโสมมของคุณ”
ถ้อยคำดูถูกกับใบหน้าเยาะเย้ยกระตุ้นให้ฟาดมือไปยังแก้มซ้ายของหน้าหล่ออย่างแรง ยังคงโกรธแค้นหายใจหอบแรงน้ำตาเปียกชื้นไปทั้งใบหน้าและลำคอ
“ฉันว่าแบบนี้มันก็เร้าใจดีนะ ตบก่อนแล้วค่อยเอากัน แบบซาดิสท์มันก็มันส์ดี เรามาเอากันอีกรอบสองรอบดีกว่า”
--
:: สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติ (ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ. 2558 ห้ามมิให้ผู้ใดละเมิด ไม่ว่าการลอกเลียนแบบ ดัดแปลงทำซ้ำ หรือนำส่วนใดส่วนหนึ่งไปใช้ในการเผยแพร่หรืออ้างอิงโดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษร หากฝ่าฝืนมีโทษตามกฎหมายบัญญัติไว้สูงสุด
:: นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นจากจินตนาการของผู้เขียนเพื่อความบันเทิงเท่านั้นชื่อของบุคคลและสถานที่มิได้มีอยู่จริง