ท่านเอิร์ลโรมันหรือโรม (Rome)
ท่านเอิร์ลคนที่สิบแห่งตระกูลที่แสนร่ำรวยสูงส่ง ต้องใช้ชีวิตตามกฎระเบียบเข้มงวดตามหน้าที่ที่มาพร้อมชาติกำเนิด รูปงามนามเพราะ เก่งกาจสมบูรณ์แบบ แต่หลังจากประตูถูกปิดลงมีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่รู้จักตัวตนดำมืดที่แท้จริง
ช่อแก้ว (ช่อ)
ถูกเพื่อนสนิทยื่นโอกาสให้เดินทางมาทำงานต่างประเทศทดแทน หวังได้หาเงินเลี้ยงครอบครัวแต่กลับโชคร้ายต้องมาพบกับสัญญาว่าจ้างผูกมัดให้ตกนรกเป็นนางบำเรอให้ชายต่างชาติถึงสองปี อดทนอดกลั้นทุกอย่างเพื่อให้ลูกที่เขาแสนเกลียดชังได้มีชีวิตรอดปลอดภัย
--
ตัวอย่างจากบางตอน
“เมาก็ไปนอน อย่ามายุ่งกับฉันอีก” กลิ่นลมหายใจของเขาทำให้แน่ใจว่าเช่นนั้น
“ฉันจะนอนหนุนตัก อย่าขัดใจ”
“คุณเป็นโรคจิตหรือไงคุณโรม หรือผีตัวไหนมันเข้าสิงคุณ ทำไมถึงชอบทำรุนแรงนัก” ช่อแก้วแผดเสียงสั่นเครือ
เอาแต่ใจทำร้ายเธอแล้วยังขอหนุนตักราวกับกำลังออดอ้อนเหมือนไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้น อยากจะตะบันหน้าหล่ออยากจะทุบตีให้หายแค้นแต่เรี่ยวแรงที่มีมันน้อยนิดเสียเหลือเกิน
“ผีขี้เอามั้งหะ อยากโดนอีกรอบไหมล่ะ”
คำขู่ในคราวนี้ทำให้ช่อแก้วหยุดการผลักไสศีรษะใหญ่ให้ออกห่างจากตักของตัวเอง ปล่อยน้ำตาไหลรินเงียบเชียบ การยอมแพ้ง่ายดายทั้งที่ถูกด่าทอมาตลอดการร่วมรักทำให้โรมันแปลกใจจนต้องชะโงกหน้าขึ้นดู
“แค่ขอหนุนตักหน่อยมันจะตายหรือไง”
“คุณทำแบบนี้ทำไม ฮือ ขังฉัน ข่มขืนฉัน ทำเพื่ออะไร ฉันจะไม่ไหวแล้วนะ” ร่างกายของเธอร้อนผ่าวจากพิษไข้รุมเร้า ศีรษะปวดระบมราวกับมันจะแตกเป็นเสี่ยงๆ
“เออ ไม่หนุนก็ได้วะ หวงตัวไปได้”
ปิดประตูเสียงดังหลีกหนีความไม่สบายใจ ออกไปด้านนอกทิ้งให้เธอนอนฟุบลงกับเตียง ดึงกระโปรงลงปิดความโป๊เปลือยส่วนล่าง โอบกอดร่างกายตนเองเอาไว้ ร้องไห้บนหมอนเงียบเชียบ…
--
:: สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติ (ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ. 2558 ห้ามมิให้ผู้ใดละเมิด ไม่ว่าการลอกเลียนแบบ ดัดแปลงทำซ้ำ หรือนำส่วนใดส่วนหนึ่งไปใช้โนการเผยแพร่หรืออ้างอิงโดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษร หากฝ่าฝืนมีโทษตามกฎหมายบัญญัติไว้สูงสุด
:: นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นจากจินตนาการของผู้เขียนเพื่อความบันเทิงเท่านั้นชื่อของบุคคลและสถานที่มิได้มีอยู่จริง
Guest
