เสี่ยข๋าช่วยใจดีกับขมิ้นด้วย

“ไม่เอาอ่ะ” 

เธอทำน้ามุ่ยเอามือก่ายหน้าผากเหมือนเดิมจนเพื่ออดขำไม่ได้ ช่างเป็นภาพอย่างกับว่าขมิ้นไม่มีทางเลือกแล้วแบบนั้น 

“แต่ได้เงินนะเว้ย อีกอย่างได้ยินมาว่าเสี่ยคนนี้รวยพร้อมเปย์มึงขอเท่าไหร่ก็ได้หมด” 

“ไม่เอาอ่ะ หล่อรวยอย่างกับเทพบุตรก็จะรับงานแล้วทั้งนั้น” 

“ไม่เอาก็ไม่เอาแล้วอย่ามาเสียดายทีหลังล่ะ” 

เมื่อเห็นเพื่อไม่เอาปลายฟ้าก็ไม่คะยั้นคะยอยกมือถือขึ้นเล่นข้างๆ เพื่อนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กับมือถือจนขมิ้นต้องเงยหน้ามองพร้อมขมวดคิ้วสงสัย ช่วงนี้เพื่อนเธอทำตัวแปลกๆ อย่างกับคนมีความรัก พอถามก็ไม่บอก พอไม่บอกเธอก็อยากรู้อีก 

“มองอะไร” 

“เปล่าาาา” ตอบเสียงสูงไหวไหล่เล็กน้อยวางหัวลงที่หมอนเหมือนเดิม ส่วนในหัวก็เอาแต่คิดหาวิธีการหาเงินให้ได้ไวๆ โดยที่งานนั้นไม่ใช่งานขายบริการ