เรื่อง ความแค้นสู่ความรัก
นักเขียน พิมพรรณ14
คำโปรย
“กลัวตายเหมือนกันนี่!”
“ก็ดีเหมือนกัน”
เขายังคงพูดคนเดียวโดยไม่ให้ฉันได้พูดอะไร แค่อ่าปากเขาก็ขู่แล้วจะเอาเวลาส่วนไหนไปพูดกับเขา
“เขียนลงในสมุดตามที่บอก” น้ำเสียงแข็งร้าวข้างหูทำให้ฉันค่อยๆรับสุดกับปากกาที่ยื่นมาให้จากทางด้านหลังด้วยมือที่สั่นเทา
“จะไปพักผ่อนที่ต่างประเทศหลายเดือน!”
สั่งทีหนึ่งเนื้อตัวฉันสั่นเทาไปหมด มือเล็กค่อยๆจับปากกาจดลงในสมุดอย่างยากเย็นแสนลำบาก เกิดมาอายุตั้ง26 ไม่คิดว่าจะเจอเหตุการณ์แบบนี้ ในระหว่างที่จดตามที่เขาบอกกก็คอยสังเกตดูว่าเขามีลักษณะแบบไหน ฉันคุ้มเคยบ้างหรือเปล่าหรือว่าเป็นคู่แข่งของฉัน เท่าที่สังเกตเขาไม่จะใช่คู่แข่งฉันนะ เพราะลักษณะเขาสูงใหญ่มีหน้าท้องมีสัมผัสผ่านเสื้อก็ตามเถอะ ลักษณะนี้เหมือนคนผ่านการดูแลร่างกายมาอย่างดี