ผมได้เด็กเกเรคนนี้เป็นแฟน (มีอีบุ๊ค)

"ขึ้นรถ!” 

หันมาตะคอกใส่เปียกที่ยืนอยู่ข้างๆโดยที่ผมยังจับแขนมันไว้แน่น ราวกับว่ามันจะหลุดออกจากมือผม 

“ไม่ขึ้น!” 

ดวงตาแข็งกร้าวจ้องมาที่ผมอย่างเอาเรื่องพร้อมกับสะบักแขนออก แรงอันน้อยนิดไม่ได้สะโท้นสท้านผมเลยสักนิด 

“ไอ้เปี๊ยก!มึงอย่าดื้อได้ไหม กูบอกให้มึงขึ้นรถก็ขึ้นสิ อย่าสร้างปัญหาให้เยอะได้ไหม แค่นี้กูปวดหัวกับมึงจะแย่อยู่แล้ว” 

“แล้วใครล่ะให้เฮียมายุ่งเรื่องของผมล่ะ!” 

“เพราะใครล่ะ ถ้าไม่ใช่ยายมึงกับแม่มึงที่โทรมาขอให้กูตามหามึง ใครล่ะที่โทรมาขอร้องให้ช่วยตามหาหลานให้เพราะเป็นห่วงตั้งแต่กลับมาจากกรุงเทพแล้วยังไม่เข้าบ้าน ใครล่ะที่โทรมาถามตลอดว่าเปี๊ยกกลับถึงบ้านหรือยัง มันเป็นยังไงบ้าง ได้กินข้าวกิน 

น้ำหรือยัง”