อยู่ดีไม่ว่าดีพะพายดันเกิดอยากได้รูปสวย ๆ เอาไปอวดเพื่อนในวันหยุดเลยเข้าอากรู๋เปิดหาข้อมูลสถานที่เที่ยวจนมาเจอกับทุ่งทานตะวันเหลืองอร่ามกำลังออกดอกเบ่งบานสวยมาก แถมยังมีภาพสวย ๆ อีกหลายภาพที่ถูกโพสต์เอาไว้อยู่หลายรูปจึงตัดสินใจว่าจะไปที่นั่นในวันพรุ่งนี้ เมื่อมาถึงสวนดันต้องมาตกม้าตายเพราะถ่ายรูปอยู่ดี ๆ ดันหันมาเจอรังต่อและแม่ต่อกำลังทำรังอยู่ข้าง ๆ แขนเล็กพอดี จึงทำให้โดนฝูงต่อไล่กัดด้วยความที่ทนพิษของเหล็กในไม่ไหวเลยต้องสิ้นลมหายใจลงที่โรงพยาบาลไอ้พายคนนี้ช่างหน้าอนาถดีแท้
วาร์ป
เจ้าจะได้ไปเกิดใหม่
เสียงของระบบดังขึ้นมาในหัวของพะพาย
แสงสีขาวพันรอบตัว
พะพายกลับกลายมาเป็นเด็กน้อยวัยสามขวบที่อยู่ในชุดกระต่ายน่ารักสีชมพูซะนี่
ว้าก !!!!
นี่ผมมาอยู่ที่ไหนกันเนี่ย!!!
แล้วชุดบ้านี่มันอาราย เอาออกไปจากตัวผมนะ
มันแบ๊วเกินไปแล้ว!!!
ไม่นึกไม่ฝันว่าตัวเองจะได้มาเกิดเป็นลูกเจ้าของสวนแครอทถึงจะงงอยู่บ้างแต่ปัจจุบันก็พอจะเข้าใจว่ากลับมาเกิดใหม่แถมโดนพ่อใช้ให้ดูร้านตั้งแต่เด็กแล้วต้องเจอหน้ากับลูกชายเจ้าของสวนทุเรียนอย่างพี่ทองแก้วกวนประสาททุกวันจนติดเป็นนิสัย แต่พะพายคนนี้ให้อภัยเพราะเขาหล่อเลยตัดสินใจจีบเขาซะเลย ถึงเขาจะหน้าตากวนประสาทแต่ตรงสเปคบักพะพายคนนี้สุด ๆ ด้วยความแรดมาแต่เกิดของพะพายคนเก่า เลยส่งแครอทไปจีบพี่เขาทุกวันจนกว่าพี่เขาจะยอมใจอ่อน เวลาล่วงเลยไปดันจีบยังไงก็ไม่จีบติดสักที เพราะมันมีอริคู่ใจอีกคนซึ่งก็คือบักเจตจำนงตัวดีมารขัดขวางความสุขของผมกับอ้ายทองแก้ว
ห่าขั่วมึงเอ้ย สิไปไสกะไป บักเจต
(ไอ้ห่าเอ๊ย จะไปไหนก็ไปไอ้เจต)
มึงบ่ต้องมามักผู้บ่าวคนเดียวกันกับกู บักควย บักหูขี้
(มึงไม่ต้องมาชอบผู้ชายคนเดียวกันกับกู ไอ้ควาย ไอ้รูขี้)
ฮ่วย คนสวยสิขึ้นคานบ่ได้เดะ
(ฮ่วย คนสวยจะขึ้นคานไม่ได้นะ)
เปรียบตัวเองประดุจหนึ่งเป็นคนสวยไปแล้วทั้งที่ตัวก็เป็นชายแต่ร่างกายเป็นรับนะฮะ
อ้ายทองแก้วต้องเป็นของบักพะพายผู้นี่แต่เพียงผู้เดียว บ่แม่นบักเจต!!
แจ้งการอัพนิยาย
อัพนิยายเวลา 09.00 ของทุกวัน
ฉาก nc ขอติดเป็น 800 เหรียญค่ะ
****คำเตือน****
มีการใช้ภาษาและถ้อยคำไม่สุภาพและสอดแทรกภาษาอีสานในการพูดคุย
มีฉากการบรรยายที่โจ่งแจ้งผู้อ่านมีอายุต่ำกว่า 18 ปีควรได้รับคำแนะนำ
นิยายเรื่องนี้เขียนขึ้นเพื่อความบรรเทิงเพียงเท่านั้นมิได้เหยียดเนื้อหาหรือตัวละครแต่อย่างใดอ่านเพื่อความความจรรโลงใจ
เว้าแล้วกะไป
ทั้งนี้เมมโมรี่ฝากกดติดตาม+เข้าชั้น+กดใจให้เมมโมรี่กันสักนิดเพื่อเป็นขวัญกำลังใจในการแต่งนิยายต่อของเมมเห็นคอมเมนต์และยอดเฟบแล้วดีต่อใจมากค่ะ มีแรงฮึบในการเขียนและทำงานต่อ