เถ้ารัก

“ถ้าคุณรู้สึกถึงความเจ็บปวด นั่นแปลว่าคุณยังมีชีวิต แต่ถ้าคุณรับรู้ความเจ็บปวดของผู้อื่น นั่นแปลว่าคุณเป็นมนุษย์” — Leo Tolstoy



ฮานส์ ซาซากิ (Hans Sasaki ) : 

สายเลือดญี่ปุ่นลูกเสี้ยวยุโรป อายุ 24 ปี: โรคประจำตัวIED – Intermittent Explosive Disorder (โรคระเบิดอารมณ์เป็นพักๆ) เป็นความผิดปกติทางจิตเวชที่ผู้ป่วยมี อารมณ์โกรธหรือก้าวร้าวรุนแรง เกินกว่าเหตุ อาจมีการทำลายสิ่งของ ด่าทอ หรือทำร้ายผู้อื่น ย้ายมาอยู่ต่างประเทศตั้งแต่เด็กเพื่อรักษา แต่เขารู้ดีว่าที่ถูกส่งมาเพราะ พ่อผู้มีตำแหน่งทางการเมืองอับอายกับความไม่ปกติของลูกชายคนเดียว

นาโอะ อารากิ (Nao Araki)

ผู้หญิงธรรมดาไม่มีอะไรโดดเด่นปัจจุบันอายุ 30 ปี ถูกกลั่นแกล้งจากที่โรงเรียนจนกระทั่งที่ทำงานมาตลอดชีวิตเพียงเพราะแม่ไม่ใช่ผู้หญิงที่น่าภาคภูมิใจ คิดมาตลอดว่าชีวิตของเราเกิดมาเพื่ออะไร จะมีใครกี่คนบนโลกที่ดีใจกับการมีตัวตนของเรา ถ้าไม่มีเราพระอาทิตย์ก็ยังคงขึ้นทุกเช้า และชีวิตของทุกคนก็ยังดำเนินต่อไป 

ตัวอย่างจากบางตอน

“นี่เธอน่ะ ชื่ออะไรแล้วนะ พยาบาลคุณย่า”

“นาโอะค่ะ”

ในฐานะนักกายภาพบำบัด ฉันเข้ามาทำงานให้นายจ้างที่นอนติดเตียง มานานหลายเดือน มีแต่คนเตือนให้อยู่ห่างๆ หลานชายอันธพาลเพิ่งจบมัธยมปลาย รูปหล่อยิ้มหวานฉ่ำแต่อันตราย ไม่เรียนต่องานก็ไม่ทำไม่เอาถ่าน ใช้ชีวิตไปวันๆ 

แต่วันนี้ดูจะโชคไม่ดีเท่าไหร่ ได้ยินเสียงทะเลาะไปถึงชั้นบน แฟนสาวขับรถออกไปไวราวกับจรวดแล้ว ยังมีเสียงอ้อแอ้ของคนเมานี่อีก ต้องมาเผชิญหน้าอย่างนี้ความมั่นใจมันหดพรวดลงไม่มีเหลือ 

“มีอะไรหรือเปล่าคะ”

ตอนนี้ยืนอยู่ที่ประตูไม่กล้าเข้าไป ข้าวของบนพื้นแตกกระจัดกระจาย หลักฐานการวิวาทคงหนักพอสมควร

“อายุเท่าไหร่ มีแฟนหรือยัง” 

“อะ อะไร นะคะ” อยู่ดีๆ มาถามเรื่องส่วนตัวกันแบบนี้ 

“มาเป็นแฟนฉันไหม” 

“ฉัน ฉันมีแฟนแล้วค่ะ” 

ผู้หญิงอายุ 24 ก็ควรจะมีแฟนแล้ว คงไม่น่าสงสัยอะไร แต่ดูเหมือนเขาจะไม่สนใจคำตอบ

“น่าจะเป็นรุ่นพี่นะ มาเป็นแฟนผมแทนไหม แม่ไม่สบายอยู่ไม่ใช่เหรอ ผมดูแลให้ ซื้อได้ไม่อั้น ราคาพิเศษ"

ครอบครัวนี้เป็นเจ้าของบริษัทผลิตยาชื่อดังส่งขายไปทั่วโลก ได้ยินมาว่ากำลังจะวางขายตัวใหม่ ราคาสูงแบบมนุษย์เงินเดือนอย่างฉันเอื้อมไม่ถึง รู้ถึงขั้นว่าแม่ของฉันกำลังป่วย นี่มันเรื่องอะไรกัน

“เงียบแปลว่าตกลง ตกลงนะฮะ โอเน่จัง...” 

เขาเดินเข้ามาใกล้ ฉันถอยออกไป 2 ก้าว พอยืนใกล้กันแล้วรูปร่างชายหนุ่มคนนี้สูงใหญ่เกินพอดี มาเรียกพี่สาวอะไรด้วย ฉันเหมือนหัวใจจะวาย กลิ่นเหล้ากลิ่นบุหรี่และน้ำหอม 

รวมถึงข้อเสนอนั้นและดวงตาเจ้าชู้ ทำเอารู้สึกเหมือนน้ำในหูไม่เท่ากัน เหมือนร่างจะล้มตึง กำสายสะพายกระเป๋าใกล้หน้าอกทั้งสองข้างแน่น มือเริ่มชื้นเหงื่อ 

“คุณกำลังล้อเล่นใช่ไหมคะ คุณน่าจะเมาอยู่นะ คุณฮานส์...” 

“ล้อเล่นน่ะสิ ใครมันจะไปคบกับผู้หญิงรุ่นป้าหน้าจืดอย่างเธอล่ะ"

--

:: สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติ (ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ. 2558 ห้ามมิให้ผู้ใดละเมิด ไม่ว่าการลอกเลียนแบบ ดัดแปลงทำซ้ำ หรือนำส่วนใดส่วนหนึ่งไปใช้ในการเผยแพร่หรืออ้างอิงโดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษร หากฝ่าฝืนมีโทษตามกฎหมายบัญญัติไว้สูงสุด

:: นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นจากจินตนาการของผู้เขียนเพื่อความบันเทิงเท่านั้นชื่อของบุคคลและสถานที่มิได้มีอยู่จริง