นำเรื่อง
ธามชอบอิงฟ้าตั้งแต่ที่พบเมื่อครั้งที่เขาหลับในเผลอตัดหน้ารุ่นน้องกับอิงฟ้า และวินาทีที่เจออิงฟ้าครั้งแรกเขาบอกกับตัวเองว่าคนนี้แหละคือลูกของแม่ในอนาคต เหตุการณ์กลับไม่คาดคิดทำให้ทั้งสองคนเจอกันอีกครั้งในสถานบังเทิง
คำโปรย
.............
“อื้อ ร้อน”
อยู่ๆ อิงฟ้าที่เหมือนหลับสนิทแล้วเมื่อกี้ก็บ่นพึมพำออกมาโดยที่ยังไม่ลืมตาพร้อมกับพยายามจะถอดเสื้อตัวเล็กนิดเดียวออกให้หลุดพ้นจากร่างกายให้ความร้อนในกายแผ่ออกตามรูขุมขน
ซึ่งทำเอาเจ้าของคอนโดยังไม่ทันได้นั่งพักก็ต้องรีบเข้ามาจับข้อมือไว้ก่อน กลัวว่าอิงฟ้าถอดเสื้อผ้าอาภรณ์ออกจนไม่เหลืออะไรปกปิด และถ้าเกิดเป็นเช่นนั้นจริงเขาอาจจะควบคุมอารมณ์ไม่อยู่เผลอทำเรื่องอย่างว่าเข้าให้ก็เป็นได้ ยิ่งเขาแอบคิดไม่ดีไม่ร้ายด้วยตั้งแต่แรกที่เจออยู่
“ปะ ปล่อย ร้อน”
ปากเล็กเปล่งเสียงออกมาแหบพร่า มือยังคงพยายามถอดเสื้อออกโดยที่ยังไม่ลืมตาขึ้นมามองว่าตอนนี้อาศัยอยู่กับใคร อยู่ที่ไหน ปลอดภัยไหม ความเอารอดมีตามสัญชาตญาณของผู้หญิงตัวคนเดียวไม่หลงเหลือสักนิด
“ไม่ได้ครับ ถอดไม่ได้ ทนเอาหน่อยเดี๋ยวก็หายร้อนแล้ว”
เขาว่าพลางหยิบเอารีโมทแอร์บนโต๊ะหัวเตียงมาปรับอุณหภูมิเครื่องปรับอากาศให้เย็นกว่าเดิม ยิ่งเห็นว่าใบหน้ารูปไข่งดงามถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางมีเม็ดเหงื่อผุดซึมออกมาเต็มตามกรอบใบหน้าเท่าไหร่เขาก็นิ่งร้อนรนใจเหมือนตัวเองกำลังเป็นคนร้อนเอง
“อาบน้ำ”
อยู่ๆ อิงฟ้าก็ลุกพรวดนั่งบนเตียงด้วยความรวดเร็ว สายตาสอดส่องมองหาห้องน้ำเพื่อชำระร่างกายให้เย็นลง ขืนนอนแบบนี้เธอคงนอนไม่หลับเป็นการแน่ รู้สึกเหนียวตัวและร้อนเป็นอย่างมากทั้งๆ ที่ความเย็นของเครื่องปรับอากาศกระทบลงมาบนผิวหนังจนขนลุกตั้งชันก็ยังไม่รู้สึกว่าร่างกายจะเย็นลงแต่อย่างใด
