“ลิสต์ นี่คุณ!!!” ติณณ์พยายามจะผลักเธอออกไปจากตัว แต่เพราะความใคร่ที่กำลังพลุ่งพล่านอยู่ทำให้เขาไม่อาจต้านทานความเย้ายวนของร่างกายสาวที่อยู่ตรงหน้าของเขาได้
“ติณณ์ไม่ต้องตกใจไปหรอกค่ะ...เรามามีความสุขกันดีกว่า”
ลิต้าประคองใบหน้าหล่อเหลาของเขาให้หันมามองเธอก่อนจะประทับจูบลงบนริมฝีปากของเขาอย่างเร่าร้อน
พลั่ก!!!
แต่แล้วในขณะที่เธอทำให้เขาโอนอ่อนตามการยั่วยวนของเธอได้ ร่างของเธอก็โดนดึงออกไปจากตัวเขาอย่างแรงทำให้เธอเสียหลักล้มลงไปบนพื้นอย่างเสียไม่ได้
“เธอกล้ามากนะมายุ่งกับคนของฉันน่ะ!!!” พริมาตะโกนเสียงดังลั่น ก่อนจะก้มลงไปจิกหัวลิต้าขึ้นมาพร้อมกับตบเธอเพื่อเรียกสติ
เพี๊ยะ
“จำใส่สมองเธอไว้ด้วยนะว่าเขาคือของฉัน...อย่าคิดจะมาลองดีกับคนอย่างฉันไม่งั้นเธอจบไม่สวยแน่ ไสหัวออกไปจากที่นี่ซะ!!!”
พอตบสั่งสอนลิต้าไปหนึ่งที พริมาก็ลากเธอให้ออกไปจากห้อง ด้วยความที่พริมาเป็นคนที่แรงค่อนข้างเยอะ ทำให้ลิต้าไม่สามารถขัดขืนแรงดึงของพริมาได้ เธอจึงต้องจำใจออกจากห้องไป และก็ได้แต่คิดแค้นพริมาที่เข้ามาขัดจังหวะเข้าด้ายเข้าเข็มของเธอ
“พี่ติณณ์...เป็นยังไงบ้างคะ พี่ติณณ์!!!”
พอไล่ลิต้าออกไปได้ พริมาก็รีบเดินเข้าไปดูอาการของติณณ์อย่างเป็นห่วง แต่แล้วติณณ์ก็รวบเธอไปนั่งอยู่บนตักของเขา
“พะ..พี่ไม่ไหวแล้ว..พรีม...” ติณณ์พูดเสียงแหบพร่าพร้อมกับซุกหน้าเข้าซอกคอของเธออย่างหลงใหล พริมาจึงดันเขาให้ออกห่างจากเธอแต่ก็ไม่เป็นผลมากนัก
“พี่ติณณ์นี่พรีมเองนะ พี่ตั้งสติก่อนสิคะ” แม้เธอจะชอบเขามากแค่ไหน แต่เธอก็ไม่อยากจะฉวยโอกาสเขาแบบนี้
“พี่รู้...แต่..พี่ขอได้ไหมครับ พี่ไม่ไหวแล้วจริงๆ” ติณณ์ผละออกมามองหน้าเธออย่างเว้าวอน นั่นทำให้พริมาใจอ่อนยวบและยอมทำตามที่เขาขอ
“พี่ติณณ์ก็อย่ามาเสียใจทีหลังแล้วกันนะคะ”