บังเอิญรัก

@โรงพยาบาล

เสียงรองเท้ามอคคาซินกระทบกับพื้นกระเบื้องโรงพยาบาลเเห่งหนึ่ง ชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งใบหน้าหล่อเหลาเกินคำบรรยายหากใครปรายตามองก็สามารถทำให้คนมองนิ่งดั่งต้องมนต์สะกด ทว่านัยน์ตาสีดำสนิทที่ก่อนหน้านี้เคยฉายเเววเย็นชาเเละนิ่งสนิทจนไม่สามารถคาดเดาสิ่งใดได้ เเต่ตอนนี้กลับหมองเศร้าราวกับว่าพึ่งเจอเรื่องที่ทำให้ทุกข์ใจมาเสียอย่างนั้น

กระดาษเเผ่นบางสีขาวที่ก่อนหน้านี้เคยเรียบทว่าตอนนี้มันกลับยับยู่ยี่ไปหมดไม่เหลือส่วนดีเพราะฝีมือของภวินท์ เขาไร้เรี่ยวเเรงทันทีเมื่อเดินออกมาจากห้องตรวจของทางโรงพยาบาล

"ผลวินิจฉัยออกมาเรียบร้อยเเล้วคุณเป็นหมันอย่างที่คิดไว้จริงๆ"คุณหมอหนุ่มอยู่ในชุดสีขาวสะอาดตาเอ่ยขึ้น

ความฝันว่าอยากมีลูกเป็นของตัวเองสักสองสามคนได้เเตกสลายหายไปในชั่วพริบตาเดียว ภวินท์ยอมรับว่าตัวเองเป็นผู้ชายเจ้าชู้มีอะไรกับผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าเเม้กระทั่งผู้หญิงที่เขาพึ่งมีอะไรด้วยเมื่อคืนก่อนร่างสูงก็ยังจำหน้าของหญิงสาวคนนั้นไม่ได้เเม้เเต่น้อย 

ถึงเเม้จะเป็นผู้ชายเสเพลทำตัวเหลวไหลไม่เอาไหน เเต่ในใจลึกๆเขาก็ยังอยากมีครอบครัวเป็นของตัวเอง อยากมีภรรยาที่เเสนดีเเละลูกๆที่น่ารักมาครอบครองไว้ ทว่าบัดนี้ความฝันที่เคยตั้งเอาไว้คงเป็นไปได้ยากเเละอาจเป็นไปไม่ได้เลยก็ว่าได้ก็ว่าได้...

เเต่ในเมื่อผลออกมาเป็นเช่นนี้เเล้วเขาก็ต้องยอมรับ ไม่เเน่ในอนาคตภวินท์อาจจะอุปการะเด็กสักคนมาไว้เลี้ยงดูในปกครอง

ภวินท์ยืนทำใจอยู่สักพักหนึ่งก่อนจะเดินออกไปจากที่ตรงดังกล่าว ยังไงสักวันเขาก็ต้องมีลูกให้ได้ไม่ว่าจะเป็นวิธีใดก็ตามภวินท์จะไม่มีทางย่อท้อเด็ดขาด