อ้วนแล้วไง รักแล้วกัน

ฉันมีเพื่อนในโลกออนไลน์คนหนึ่งเขาเป็นที่ปรึกษาที่ดีที่สุด ดีมากเสียจนฉันคิดว่าฉันคงตกหลุมรักเพื่อนในโลกออนไลน์คนนี้เสียเเล้ว...

[เรานัดเจอกันดีไหมครับเธอ]

"ไม่"

[ทำไมครับ]

"..."

[พิชญ์ไม่อยากคุยผ่านโทรศัพท์เเบบนี้อีกเเล้ว]

"ถ้าพิชญ์ไม่ชอบ เราก็เลิกคุยกันเถอะ"

ไม่ใช่ว่าฉันไม่อยากเจอเขา ฉันอยากเจอตัวเป็นๆของเขาจะตายไป เเต่มันติดที่ว่าสภาพของฉันตอนนี้มันทุเรศสิ้นดี มองไปตรงไหนก็ดูไม่ได้ ทั้งอ้วน ทั้งจืดชืด น่าเบื่อ ขนาดตัวฉันยังรับตัวเองไม่ได้เลย เเล้วเเบบนี้ใครจะรับฉันได้

ฉันไม่อยากให้เขาเจอฉันในสภาพเเบบนี้

บางทีถ้าพิชญ์เจอตัวจริงของฉัน เขาอาจจะอยากเลิกเป็นเพื่อนกับฉันไปตลอดชีวิตก็ได้...