113
ตอน
9.14K
เข้าชม
13
ถูกใจ
17
ความคิดเห็น
20
เพิ่มลงคลัง
..เมื่อการสบตากับใครสักคนกลายเป็นเรื่องอันตราย และไทจินไม่อยากใช้ชีวิตที่ต้องก้มหน้ามองพื้นตลอดเวลา เขาจึงคิดค้นเลนส์แว่นตาชนิดพิเศษขึ้นมา..
"แว่นตาโอเคไหม"
ปิ่นรุ้งยังคงก้มหน้าจนไทจินเริ่มแปลกใจ เขายื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ และสังเกตุว่าเธอกำลังตัวสั่น
"เธอเป็นอะไรอีก.. หรือแว่นไม่ได้ผล"
"คุณจินคะ รุ้งขอลาออก"
ไทจินชะงักทันทีเมื่อปิ่นรุ้งตัดสินใจพูดออกมาโดยไม่ยอมเงยหน้าสบตาเพราะกลัวว่าเขาจะอ่านความคิดของเธอได้หมดทุกอย่าง
"..เมื่อคืนเธอซักผ้าให้ฉันจนหมดไม่เว้นแม้แต่กางเกงใน แล้ววันนี้มาขอลาออกเนี่ยนะ"
เรื่องนี้แต่งขึ้นจากจินตนาการ
ไม่มีวัตถุประสงค์พาดพิงถึงบุคคลหรือหน่วยงานใด
แม้ข้อมูลบางส่วน
จะอ้างอิงตามหลักวิชาชีพทัศนมาตรศาสตร์
แต่ผู้เขียนได้ปรับแต่งเพื่อให้เข้ากับเนื้อหา
ซึ่งอาจแตกต่างไปจากข้อมูลจริง
โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
รีวิว (3)
ของรีวิวบอกว่าคุ้มค่ากับการอ่าน
ของรีวิวบอกว่าการบรรยายลื่นไหล
ของรีวิวบอกว่าเนื้อเรื่องสนุกชวนติดตาม
Guest
