34
ตอน
10.7K
เข้าชม
22
ถูกใจ
34
ความคิดเห็น
54
เพิ่มลงคลัง
เมื่อความทรงจำหายไปและถูกมือที่สามลบหลักฐานทิ้ง ชมนภัสและปัชชุนจึงเหมือนคนแปลกหน้าต่อกัน แต่แม้คนรักจะหายไปจากสมอง แต่ความรู้สึกในใจไม่ได้หายไปด้วย
"เก้าอี้นั่งพื้นนั่นน่ะ พี่ชุนจำได้ไหมคะ..ว่ามีมันไว้ทำไม!"
ชมนภัสเสียงตึงใส่ปัชชุนก่อนจะหันมาจ้องหน้ามินตราแบบไม่หวั่นเกรง
"เขาเอาไว้นั่งเวลาขัดพื้นมั้ง!"
มินตรารีบแก้ต่างแทนว่าที่สามีในจินตนาการ
"ไม่ใช่นะ ผมไม่เคยขัดพื้น.."
แม้ปัชชุนจะลืมชมนภัสแต่ก็ไม่ลืมตัวตนของตัวเอง
"เพราะพี่สูงร้อยแปดสิบ แต่ชมสูงร้อยหกสิบห้า!!"
เรื่องนี้แต่งขึ้นจากจินตนาการ
ไม่มีวัตถุประสงค์พาดพิงถึงบุคคลหรือหน่วยงานใด
โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
รีวิว (5)
ของรีวิวบอกว่าคุ้มค่ากับการอ่าน
Guest
