เมียบังเงา

"พี่ทำให้ขวัญรู้สึกอิจฉาผู้หญิงพวกนั้น พี่รู้ตัวไหมคะ หากพี่อยากจะได้แค่ความสัมพันฉาบฉวยแบบนั้น ทำไมพี่ถึงไม่เลือกขวัญแทนที่จะเป็นผู้หญิงพวกนั้นละคะ" เธอถามเขากลับอีก แต่เขากลับทำเหมือนไม่ได้ยินที่เธอพูด ทั้งๆ ที่เขานั้นได้ยินมันจนเต็มสองรูหูเขาเลยทีเดียว

"ขวัญจะไปอิจฉาผู้หญิงพวกนั้นไปทำไมครับ มันเหมือนกันที่ไหนเล่า ผู้หญิงพวกนั้นพี่เอาแล้วพี่ต้องจ่ายเงิน เอากันเสร็จก็แค่แยกย้ายไม่ได้สานต่ออะไร พี่ไม่อยากเอาตัวเองไปผูกมัดกับใครหรอกนะ"

"ขวัญอิจฉาผู้หญิงพวกนั้นที่ได้ใกล้ชิดพี่ ใกล้ชิดขนาดที่ว่าขวัญเองก็ยังไม่ได้รับโอกาสอย่างนั้นเลยค่ะ ทั้งๆ ที่ขวัญเองก็พยายามเเสดงออกมาตลอดแล้วว่าขวัญนั้นชอบพี่ สนใจในตัวพี่อยากอยู่ใกล้ชิดพี่มากกว่าผู้หญิงพวกนั้นเสียอีกค่ะ แต่เป็นพี่เองต่างหากละคะที่ไม่มองขวัญเอง" 

"มันไม่เหมือนกันนะครับขวัญ แล้วพี่เองก็ไม่ได้รู้สึกอะไรกับขวัญออย่างนั้น พี่จึงมีอะไรกับขวัญเหมือนผู้หญิงพวกนั้นไม่ได้ครับ พี่คิดกับขวัญเพียงแค่น้องสาว หาใช่เชิงชู้สาวอย่างที่ขวัญอยากให้เป็น" หมวดอาร์มพูดออกมาเสียงเรียบ แล้วขับรถของพี่เขาต่ออย่างไม่สนใจว่าคนฟังจะรู้สึกยังไงบ้าง และไม่รับรู้ว่าเธอจะเข้าใจที่เขาพยายามบอกเธอบ้างหรือเปล่า

"พี่รู้สึกอย่างที่พี่จริงพูดหรือคะ ไอ้การที่พี่บอกขวัญว่าไม่ได้สึกอะไรกับขวัญเลยนั้น พี่ลองให้ขวัญพิสูจน์ดูก่อนไหมว่าพี่ไม่ได้คิดอะไรกับขวัญอย่างที่ปากของพี่พูดจริงๆ แล้วขวัญจะยอมเชื่อที่พี่พูด" เธอพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงติดจะท้าทายพี่เขา ใบหน้างามของเธอเชิดสูงขึ้นอย่างไม่อยากยอมรับว่าพี่เขาไม่ได้รู้สึกอะไรกับเธอเหมือนดังที่ปากพี่เขาพยายามบอกมันกับเธอ

"ขวัญจะพิสูจน์อะไรของขวัญกันครับ อย่าได้มาพูดไร้สาระนะ พี่ไม่บ้าจี้ทำอะไรอย่างที่เราว่าหรอก" เขารีบพูดปฏิเสธเธอออกไปอย่างรนๆ เพราะเขานั้นเริ่มจะกลัวใจน้องสาวของเพื่อนคนนี้เสียจริงว่าเธอจะเล่นอะไรแผลงๆ อีกหรือเปล่า

"ขวัญแค่อยากจะลองพิสูจน์ดูแค่นั้นค่ะว่ามันจะใช่อย่างที่ปากของพี่พูดหรือเปล่าก็แค่นั้นเองค่ะ หากพี่บอกขวัญว่าพี่ไม่ได้รู้สึกอะไรกับขวัญอย่างที่พี่ว่าจริงๆ แล้วพี่จะกลัวทำไมละคะ"

"ลองอะไรของขวัญกัน พี่ไม่เอาด้วยหรอก?" หมวดอาร์มพูดออกมาอย่างที่ใจเขาคิด เพราะยัยเด็กคนนี้คิดทำอะไรแต่ละอย่างมันเข้าท่าเสียเมื่อไหร่กัน

"ลองมีอะไรกับพี่อย่างที่พี่ทำกับผู้หญิงพวกนั้นยังไงละคะ"

"คิดอะไรบ้าๆ พี่ไม่เอากับขวัญด้วยหรอกนะเชิญบ้าไปคนเดียวเลยไป"

"ไม่บ้าค่ะ ขวัญคิดมาสักพักแล้ว แค่พี่ลองมีอะไรกับขวัญแค่ครั้งนี้ครั้งเดียวก็ได้นะคะพี่อาร์มขา ลองดู"  น้ำเสียงออดอ้อนเอ็นของเขาดังออกมาให้เขาได้ยินจนหมวดอาร์มนั้นแทบเคลิบเคลิ้มไปกกับน้ำเสียงของเธอ

"พี่ทำแบบนั้นไม่ได้จริงๆ ครับขวัญ" ปฏิเสธออกมาอย่างไม่ต้องเสียเวลาให้คิดอะไรมากนัก แต่ร่างกายของเขาไม่รู้ว่ามันจะทนได้นานแค่ไหนไม่รู้

"ทำไมพี่จะทำไม่ได้ละคะ ทีกับคนอื่นพี่ยังทำได้เลยไม่ใช่เหรอ แถมยังทำได้ตั้งหลายรอบเลยไม่ใช่เหรอ?" ภาขวัญถามเขาออกมาด้วยใบหน้าที่บอกถึงความไม่พอใจ เพราะเขาทำเหมือนว่าเขานั้นรังเกียจเธอเสียเต็มประดา

หมวดอาร์มถึงกับถอนหายใจยาวพรืด พร้อมกับคิดอย่างหนักใจว่ามันเหมือนอย่างที่ไอ้วินมันพูดไม่มีผิดเพี้ยนเลยว่ะ น้องสาวของมันคิดอะไรแต่ละอย่างมันดีๆ ทั้งนั้นเลย ทำเอาเขาปวดหัวมากเลยตอนนี้

"แล้วทำไมมันต้องเป็นพี่ด้วยเล่า คนอื่นไม่ได้หรือยังไง พี่จะพูดตรงๆ เลยนะ พี่ไม่อยากยุ่งกับขวัญ ขวัญมันเหมือนของต้องห้ามสำหรับพี่ พี่ไม่อยากผืดใจกันกับไอ้วิน" 

"ของต้องห้ามยังไงกันคะ ขวัญไม่เข้าใจที่พี่พูด พี่อาร์มช่วยอธิบายให้ขวัญเข้าใจหน่อยได้ไหมคะ?"

"คืออย่างนี้นะขวัญ เราเป็นน้องสาวของไอ้วินเพื่อนรักของพี่ แล้วพี่ก็ไม่อยากมีเรื่องอะไรให้พี่และมันต้องหมางใจกัน มันเป็นพี่ชายที่หวงน้องสาวมากแค่ไหนขวัญเองก็รู้พอๆ กับพี่ไม่ใช่เหรอ หรือเราจะเถียงพี่ว่าที่พี่พูดมันไม่จริง?"

"พี่จะกลัวทำไม แค่ขวัญเงียบ พี่อาร์มก็เงียบอีกคน แค่นี้ก็ไม่มีใครรู้เรื่องของพวกเราทั้งสองคนแล้วค่ะ ง่ายๆ แค่นี้เอง ดีจะตายไป" เธอพูดพร้อมกับไหวไหล่เหมือนไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรมากมายนัก ก็แค่มีอะไรกันกับเธอแค่นั้นง่ายๆ จบๆ ไป

เนื้อหาในเรื่องเป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมุติขึ้นตามจินตนาการของผู้แต่ง มีพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมของตัวละคร มีฉากบรรยายถึงการร่วมเพศ ถ้าพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมของตัวละคร ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ

                                              ผู้แต่ง

                                           รัตนาภรณ์