เล่ห์ร้ายเพื่อนรัก

แนะนำเรื่อง

ฉันที่กำลังรู้สึกเคลิ้มๆ รู้สึกได้ว่ามีมือของใครไม่รู้มาลูบไล้หน้าขาของเธอทำเอาเธอถึงกับสะดุ้งโหยงรีบปัดมือออก ก่อนจะทะลึ่งพรวดลุกขึ้นมานั่ง

แต่แล้วเธอก็ต้องแปลกใจเมื่อเห็นว่าใครที่นั่งอยู่ที่ปลายเตียงของเธอและทำกับเธอแบบเมื่อครู่ เพราะสีหน้า ท่าทางของเขาทำเอาเธอหายใจไม่อยู่ท้อง

"ตื่นแล้วเหรอ" ไม่ใช่ประโยคคำถามแน่นอนเเพราะทั้งเสียงและสีหน้าของเขามันบอกเธอแบบนั้น

"ถามทำไมแล้วนี่เข้ามาในห้องฉันทำไม?" น้ำตาลถามออกไปพร้อมกับรีบตั้งท่าว่าจะลุกขึ้นนั่ง เพราะตอนนี้ชุดนอนที่เธอใส่มันร่นเปิดไปถึงไหนต่อไหน แต่อีกคนกลับไวกว่า เพราะมือหนาของคิวเอื้อมมาคว้ากดหัวไหล่ของเธอพร้อมกับกดร่างน้อยของเธอลงกับเตียง ก่อนที่เขาจะขึ้นคร่อมเธอเอาไว้หมดทั้งตัว ใบหน้าหล่อก้มลงมาบดจูบริมฝีปากบางเอาไว้ด้วยความเร็วทำเอาคนที่ไม่ทันได้ตั้งตัวเช่นน้ำตาลถึงกับตัวแข็งเทื่อ

"เธอต้องเป็นของฉัน ฉันยังไม่ได้ ก็อย่าหวังว่าใครหน้าไหนจะได้" คิวที่พูดลอดไรฟันออกมาด้วยใบหน้าเหี้ยมพร้อมลมหายใจที่เต็มไปด้วยกลิ่นเหล้า

"หวงก้างว่างั้นเถอะ" ฉันตะโกนใส่หน้าเขาอย่างไม่เกรงใจ เพราะที่เขามาจูบเธอก็เพราะเห็นว่ามีคนมาสนใจเธอแค่นั้น หาใดรู้สึกอะไรกับเธอเลยสักนิด

"แล้วฉันผิดว่างั้น ฉันเสียเงินให้เธอและพ่อของเธอตั้งกี่บาท จะไม่ให้ฉันถอนทุนคืนเลยหรือไง"

"เดี๋ยวฉันทำงานหาเงินมาคืนนายก็ได้ ถ้าอยากได้เงินนัก"

"ใครบอกว่าฉันต้องการเงิน?"

"แล้วนายต้องการอะไรถ้าไม่ใช่ต้องการเงิน"

"ตัวของเธอไง เป็นนางบำเรอของฉันจนกว่าฉันจะเบื่อ เธอคิดว่าที่ฉันให้เธอมาอยู่ด้วยเพราะอยากได้แม่บ้าน หรือว่าคนใช้อย่างที่เธอทำอยู่ทุกวันหรือไง" คิวพูดออกมาพร้อมกับล็อกตัวของฉันที่พยายามดิ้นให้หลุดพ้นออกจากใต้ร่างของเขาอย่างบ้าคลั่ง

"หยุดดิ้น แล้วทำหน้าที่ของเธอได้แล้ว ฉันปล่อยให้เธออยู่อย่างสบายตัวมานานแล้ว"

หลังจากได้ยินที่คิวพูดน้ำตาลก็หยุดดิ้น ก่อนจะหลับตาลงช้าๆ เหมือนกับสิ้นหวัง ทำเอาอีกคนถึงกับโมโหที่เห็นเธอทำท่าทางแบบนั้น

"การที่เธอนอนกับฉันทำให้เธอจะตายเลยว่างั้น ลีลาของฉันก็ไม่ได้น้อยหน้าใครเขาหรอกนะ เผลอๆ อาจจะดีกว่าผู้ชายที่เธอชอบอย่างเฮียท๊อฟก็ได้ใครจะรู้"

สำคัญ

สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบํญญัติลิขสิทธ พ.ศ.2537 และ (ฉบับปรับปรุงเพิ่มเติม) พ.ศ. 2558 ห้ามคัดลอก ดัดแปลงทำซ้ำ หากพบเจอดำเนินคดีตามกฎหมายถึงที่สุด