ท่านหมอเมื่อไหรท่านจะเลิกโง่เขลา

เขาผู้นั้นไม่เคยเห็นนางอยู่ในสายตา เพราะเขามีสตรีที่เขาพึงพอใจอยู่แล้ว ชึ่งก็ไม่ใช่ใครอื่นไกลที่ไหน สตรีผู้นั้นก็คือท่านพี่ลี่ถิงอัน พี่สาวที่เปรียบเสมือนผู้ให้ชีวิตใหม่แก่นางและท่านแม่ของนาง

แต่ท้ายที่สุดแล้วท่านพี่ลี่ถิงอัน นางกลับไม่ได้คิดอะไรกับเขา แต่เขานั้นกลับหาว่าเป็นเพราะนางนั้นชอบจุ้นจ้าน นางชอบกันท่าเวลาทั้งสองคนอยู่ด้วยกัน จนวันที่ทั้งอันอันและลี่ถิงอันอยากเช่าตึกขายผ้าไหมและขายชุดนอน ตึกที่อยากเช่ากลับเป็นของเขาผู้นั้นไปเสียได้ เขาจึงยื่นข้อเสนอให้ว่าจะยกให้แบบไม่ต้องเช่าแต่ต้องมีข้อเเลกเปลี่ยนระหว่างนางกับเขาแทน ชึ่งคราแรกนางกลับมองว่าเขาเอาเปรียบนางมาก นางจึงโพล่งออกมาอย่างโมโหและลืมตัว แต่ไม่คิดว่าเขาจะตอบตกลงมาแทนเสียได้

ดูเอาเถิดท่านหมอผู้นี้ท่าจะอกหักจนเสียสติไปแล้วหรืออย่างไร

"อันอัน" สตรีที่สู้ชีวิตมาแบบปากกัดตีนถีบ เดิมทีนางมีกันแค่สองคนแม่ลูกใช้ชีวิตเช่าห้องหลังน้อยอยู่กันตามลำพังสองแม่ลูก  ลำพังแค่เงินที่ได้จากการเป็นเสี่ยวเอ้อโรงเตี๊ยมของนางก็แทบจะไม่พอยาใส้อยู่แล้ว แต่นี่แม่ชรายังมาป่วยออดๆ แอดๆ อีก ทำให้เงินไม่พอใช้เข้าไปใหญ่ 

นางไปมีเรื่องจนถูกไล่ออก แล้วได้ท่านพี่ลี่ถิงอันช่วยเอาไว้ นางเป็นคนเก่ง ขยัน สอนนางทำอาหารทุกอย่าง เลี้ยงตัวไหม ทอฝ้า จนนางมีความรู้ติดตัวหลายอย่าง ภายนอกนางเหมือนหัวอ่อน ไร้เดียงสา จนถูกตราหน้าจากเขาว่านางจืดซืดไร้เสน่ห์สตรี เสียดายที่ต้องแลกฮูหยินเฉิ่มซืดกับเรือนไม้ทั้งหลัง 

แต่งงานเข้าจวนได้วันเดียวสามีจอมขยันสร้างเรื่องเช่นเขาโดนตามตัวให้ไปรักษาคนถึงชายแดน แล้วได้หนีบเอาฮูหยินรองกลับมาด้วย หน้าทีที่ทุกอย่างต้องเป็นของนาง กลับถูกยกให้สตรีอีกคนที่เข้ามาทีหลัง แต่ก็ช่างเถอะอยากทำอะไรทำไปเลยข้าไม่สนใจ ระวังเดอะสักวันเขาจะเสียใจ วันนั้นข้าจะสมน้ำหน้าให้

☆ ย้ำนิยายเรื่องนี้แต่งตามจินตนาการของผู้แต่ง สถานที่ ตัวละคร ไม่ได้อ้างอิงถึงประวัติศาสตร์ความเป็นจริงในยุคนั้นๆ และมีการบรรยายถึงฉากร่วมเพศ อาจจะไม่สมเหตุสมผลไปบ้าง ต้องขออภัยมา ณ.ที่นี้ด้วยนะคะ                    

 ผู้แต่ง: รัตนาภรณ์