สวามีข้าคือท่านอ๋องพิการจริงหรือ

แนะนำเรื่อง

นางได้รับราชโองการให้ตบแต่งกับท่านอ๋องที่มีข่าวลือว่าพิการ แถมเบื้องล่างเขายังใช้งานไม่ได้อีก ตามความคอดของนางเขาก็คงไม่พ้นตาแก่ศีรษะล้าน ใช้ไม้เท้าพยุงกายเวลาเดิน แล้วเรอะ ดีเสียอีกนางจะได้ไม่ต้องเปลืองตัว แต่ที่มันเกิดขึ้นกับนางตอนนี้มันคืออะไรแน่

"อืม ท่านอ๋อง" นางร้องครางออกมาเสียงเบา

"ข้าต้องการเจ้าซินเอ๋อร์ เป็นของข้าเถิดนะ" น้ำเสียงออดอ้อน พร้อมกับพรมจูบไปตามใบหน้าของนาง

"ท่านอ๋องทำได้หรือเพคะ" พูดออกมาตามที่ใจคิด เพราะนางเข้าใจว่าเขาไร้อารมณ์อย่างว่าแล้วเขาจะมีอะไรกับนางได้อย่างไร

เขาไม่ตอบแต่เลือกที่จะปฏิบัติให้นางดู เขาค่อย ๆ พรมจูบลงมาอย่างช้า ๆ หน้าอกอวบที่ปลายถันชูกัน เพียงแค่ปลายลิ้นชื้นของเขาสะกิดมันเพียงเล็กน้อย เจ้าของมันถึงกับสะดุ้งโหยง ริมฝีปากชื้นค่อย ๆ ซิมความหวานของยอดถันที่ซูชัน แรงดูดดึงสลับกับแรงขยำอีกข้างพร้อม ๆ กัน ทำเอาร่างน้อยที่นอนอยู่ด้านล่างถึงกับดิ้นไปดิ้นมาอย่างทำอะไรไม่ถูก

"อืม หยุดก่อนเถิดท่านอ๋อง หม่อมฉันใจจะขาด"

เขาจึงผละออกจากหน้าออกอวบก่อนจะค่อย ๆ พรมจูบลงมาเรื่อย ๆ จนมาหยุดอยู่ที่หน้าท้องแบบราบ สะดือเล็กจุ๋น จนมาหยุดที่กลางกายสาวอวบอูมโหนกนูนตรงหน้า เขาจ้องมันสักพักจนอีกคนเขินอายรีบเอามือบางปิดมันเอาไว้

ปลายนิ้วใหญ่สะกิดยอดถันที่แข็งสู้มือเขาอย่างอัตโนมัติ นางรู้สึกแปลก ๆ อย่างที่บรรยายออกมาเป็นคำพูดไม่ถูกเช่นกัน พูดได้เพียงว่านางชอบให้เขาทำอย่างนี้กับร่างกายของนาง

"อ๊าส์ ท่านอ๋อง"

"รู้สึกอย่างไรบ้างพระชายา รู้สึกดีหรือไม่" นางไม่กล้าตอบเขาเพราะนางอายเขา จะให้นางบอกเขาได่อย่างไรว่านางรู้สึกดีที่เขาทำเช่นนี้กับนาง นางทำได้เพียงก้ม หน้าซ่อนใบหน้าเอาไว้

เสี่ยวอันเร่อรีบพลิกร่างน้อยของซูซูซินให้ลงนอนราบไปกับฟูกหนา แล้วรีบโน้มใบหน้าลงไปหาอย่างรวดเร็ว เขาบดขยี้เรียวปากบางของนางอย่างดูดดื่ม ก่อนจะค่อย ๆ ลงมาตามสองเต้าอวบที่ใหญ่เกินตัว ฝ่าใหญ่ขยำเต้านมของนางอย่างหลงใหล ปลายจมูกโด่งสูดกลิ่นหอมเข้าไปจนเต็มปอด

"ข้าต้องการเจ้าพระชายา" ท่อนลำที่ดันหน้าขาของนาง บอกให้รู้ว่าที่ข่าวลือว่าเบื้องล่างเขาไร้ความรู้สึกนั้นมิใช่เรื่องจริง เพราะนางสัมผัสได้ถึงตัวตนที่มันแข็งขึง

"ท่านอ๋อง หม่อมฉันรู้สึกแปลก ๆ เพคะ" นางครางออกมาเสียงเบา แต่แล้วนางก็ถึงกับสะดุ้งเมื่อรับรู้ถึงการรุกรานจากริมฝีปากที่ดูดปลายถันสลับกับเลียยอดอกของนางเบา ๆ เขากำลังทำความรู้จักกับมันอย่างไรอย่างนั้น ฝ่ามือใหญ่ค่อย ๆ เลื่อนลงมาที่ดอกไม้งามกลางร่างของนาง ปลายนิ้วเรียวยาวของเขาแหวกให้มันแยกออกจากกัน ก่อนที่เขาจะขยี้เกสรที่มันซ่อนหลบในร่องหลืบ

"อื้มส์ ท่านอ๋อง รู้สึกดีเหลือเกิน"

"นี่มันแค่เริ่มต้น เจ้ายังต้องเรียนรู้อีกเยอะซินเอ๋อร์"

ก่อนที่เขาจะจับเรียวขาของนางให้แยกออกกว้าง ปลายนิ้วเรียวยาวขยี้กลีบดอกไม้สวยตรงหน้า ร่างที่นอนตาปรือปรอยดิ้นไปมา เสียงหายใจหอบขาดห้วง

เขาจึงไม่รอช้าเขารีบก้มใบหน้าของเขาลงไปคลอเคล้าดอกไม้งามแรกแย้มกลางกายสาวของนางด้วยแรงปรารถนาทันที ปลายลิ้นร้ายกาจ แตะลงกึ่งที่กลางกายพร้อมกับปาดปลายลิ้นตวัดเร็ว ๆ ที่จุดกระสันมืออีกข้างก็ขยำเต้านมตามแรงอารมณ์ที่เริ่มปะทุขึ้น

"อื๊ม เสียวเหลือเกิน ไม่ไหว อ้าห์" สะโพกกระเด้งสวยตามจังหวะที่ปลายลิ้นเลียลงบนจุดกระสันไม่อาย

ย้ำนิยายเรื่องนี้แต่งตามจินตนาการของผู้แต่ง สถานที่ ตัวละคร ไม่ได้อ้างอิงถึงประวัติศาสตร์ความเป็นจริงในยุคนั้น ๆ และมีการบรรยายถึงฉากร่วมเพศ อาจจะไม่สมเหตุสมผลไปบ้าง ต้องขออภัยมา ณที่นี่ด้วยนะคะ

สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์  พ.ศ.๒๕๓๗ และฉบับเพิ่มเติม ไม่อนุญาตให้ทำช้ำ ดัดแปลง คัดลอก แก้ไข หรือสแกนเนื้อหาส่วนใดส่วนหนึ่งของนิยายเรื่องนี้ เว้นแต่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากเจ้าของลิขสิทธิ์แล้วเท่านั้น

ผู้แต่ง: รัตนาภรณ์