ด็อกเตอร์เฮเลน ครูไทยในอนุบาลรัสเซีย

ตอนเรียนประถมศึกษาจำไม่ได้ว่าเรียนวิทยาศาสตร์ไหมเพราะมันนานเกินไปมาก 

พออยู่มัธยมต้น วิทยาศาสตร์กับคณิตศาสตร์สลับกันศูนย์-หนึ่ง ตกแล้วตกอีก ซ่อมแล้วซ่อมอีกตลอดทุกปีจนจบแบบถูๆ ไถๆ ไปๆ มาๆ ก็เกลียดวิชาวิทยาศาสตร์เมื่อวันหนึ่งในมัธยมต้นเกิดความอายจนไม่อยากเข้าห้องเรียน 

ฉันเกลียดครู เกลียดวิชาวิทยาศาสตร์ 

ไม่เคยเข้าใจว่าต้องเรียนไปทำไม 

พอมาเรียนระดับอุดมศึกษา เอกบรรณารักษ์ศาสตร์ก็เรียนไม่จบ เพราะเป็นคนดีเกรดก็ D ตามไปด้วย แต่ดีกว่าคณิตศาสตร์นิดนึง 

มาเปลี่ยนเอกเรียนวิทย์คอมเพราะไม่มีที่จะไปแล้ว ลงเรียนซ้ำวิชาคณิตศาสตร์เป็นปีกว่าจะหลุดจากขุมนรก  

นอกจากฉันจะเป็นเด็กหลังห้องมาตลอดแล้วยังเป็นเด็กเกเร ปัญหาเยอะ ยังไม่ชอบเข้าเรียนอีกด้วย ไม่ต้องถามหาการบ้าน ยื่นมือให้ครูฟาดจนมือพังแต่สักพักก็หาย ละอายใจขึ้นมาหน่อยก็ทำส่งด้วยการลอกการบ้านเพื่อน ตอนสอบจบก็ทำได้ดีที่หลับตาภาวนาถึงสิ่งศักดิ์สิทธิ์แล้วหลับตาจิ้ม 

เห็นการศึกษาของตัวเองจนไม่อยากให้ลูกชายคนเดียวที่มีต้องเป็นเหมือนฉัน จึงอดทนสู้ดิ้นรนทุกทางเพื่อให้ลูกชายได้ไปเรียนที่อังกฤษเพื่อคุณภาพชีวิตที่ดีกว่า 

เลิกเถอะนะ การใช้ไม้เรียวตีเด็กเพราะเชื่อว่า เขาจะจำ ทำได้ดีเพราะไม้เรียว  

เลิกเถอะครูไทย ที่ชอบใช้วิธีการประจานเด็กให้เพื่อนเห็นเป็นตัวอย่างเลวๆ มันทำให้เด็กด้วยกันบูลลี่กันมากขึ้น 

ครูทำหน้าที่เสร็จก็จะกลับไปอยู่ในที่ของครู แต่เด็กๆ เขาอยู่ด้วยกัน มันบาดหัวใจ