อย่าสำคัญตัวผิดฉันไม่ได้มีชีวิตเพื่อเธอ

สองปีที่แล้วก่อนป๋าเสียชีวิตลงอย่างสงบในประเทศอังกฤษ

ก่อนหน้านั้นป๋าส่งเงินจำนวนมากมาให้แม่ดำเนินการเรื่องวีซ่าเข้าอังกฤษพร้อมฉันและสามี เพื่อมาดูแลป๋าหรือเพื่อการสั่งเสียครั้งสุดท้ายกับหญิงที่รักที่สุด...

แต่แล้วเหตุการณ์เดินทางของแม่ก็หยุดชะงักเมื่อน้องสาวของป๋าโทรมาสั่งระงับการเดินทางของทุกคนที่จะมาเยี่ยมป๋า ฉันโทรศัพท์เข้าอังกฤษติดต่อเพื่อนป๋าทันทีได้รับคำตอบเดียวเหมือนกันหมดคือ โดนสั่งห้ามเยี่ยมเด็ดขาด...

และป๋าโกรธมากเมื่อรู้ว่าแม่เปลี่ยนชื่อ ซึ่งเป็นไปได้ไหมที่ทนายความถูกสั่งให้กระทำการณ์บิดเบือน

 คุณคิดว่ามันน่าจะมีผลประโยชน์ใดๆ ซ่อนไว้อยู่หรือเปล่า.....

แม่ของฉันจะเป็นผู้ที่มีรายชื่ออยู่ในพินัยกรรมหรือไม่....

เมื่อวันที่เหยียบแผ่นดินอังกฤษฉันดีใจมากจากที่รอมา25ปี มีพ่อฝรั่งอังกฤษแม่บินทีไรก็ดีใจได้แต่นั่งดูรูปแม่ แม่ไม่พาไปไหนด้วยเลย แม่บอกว่า "เดี๋ยวโตแล้วก็ได้ไปเอง" คำอวยพรของแม่นี่ขลังสุดยอดเลย ตอนนี้ฉันคงโตแล้วจริงๆสินะ

 มาถึงสนามบินฮีทโธร์เทอมินอล 4 ตอนถึงด่านตรวจคนเข้าเมือง ฉันแบกลูกชายวัย 5 ขวบบนหลังเข้าคิวรอ พนักงานที่นั่นจับฉันลัดคิวไปเจอตำรวจหนุ่มหล่อสัมภาษ์ฉันหลายคำถาม (ยังแอบคิดในใจว่าคนอื่นที่ภาษาอังกฤษไม่แข็งแรงนี่เจอแบบนี้มิลาตายเลยหรือไงนะ)

1.What are you going to do here? Why you are here? มาทำอะไรที่นี่

2. Is this your first time in UK? มาครั้งแรกใช่ไหม

3. Do you have a job to go back? มีงานทำไหม

4. Why do you have a different family's name with him (your son)? ทำไมนามสกุลไม่เหมือนกัน

5. Do you have a return ticket? (Show me) มีตั๋วกลับไหม เอามาดูหน่อย

6. Where are you going to stay? พักที่ไหน

7. Is this the address ? ที่อยู่ในนี้ใช่ไหม.

ฉันพยายามไม่มองหน้าเขาบ่อย แต่ปล่อยภาษาอังกฤษกลับไปทุกครั้งที่ถามตามความเหมาะสม สลับกับมองหน้าสามีที่ปลายทางรอฉันอยู่อย่างจดจ่อ

 ในที่สุดก็เป็นอิสระ..

Welcome to the UK!