ข้อความสำคัญ นิยายเรื่องนี้ ถูกเขียนขึ้นช่วงปี 2559 เนื้อหาบางส่วน จึงอาจไม่สอดคล้องกับการดำเนินชีวิตในปัจจุบัน
นิยายเรื่องนี้เคยถูกตีพิมพ์รูปเล่ม โดยสนพ. อินเลิฟ ในชื่อเรื่องเดียวกัน
...บนระเบียงกว้างซึ่งไร้ผู้คน ในมุมมืดหลังผ้าม่านผืนหนาที่แสงไฟจากโคมระย้าคริสตัลหรูหราไม่สามารถสาดส่องมาถึง ร่างของคนสองคนโอบกอดกันแนบแน่นจนแทบจะกลายเป็นร่างเดียวกัน เสียงดนตรีหวานของงานเลี้ยงฉลองวิวาห์ดังแว่วมาให้ได้ยินจากด้านใน แต่เสียงนั้นไม่สามารถผ่านเข้ามาสู่การรับรู้ของสองหนุ่มสาวที่อยู่ด้านนอกระเบียงได้ เพราะคนร่างสูงนั้นกำลังหมกมุ่นอยู่กับริมฝีปากหอมหวานของคนในอ้อมแขน ส่วนด้านหญิงสาวนั้นในหูอื้ออึงไปหมดเพราะจูบร้อนแรงของเขา
เขาไม่ยอมให้โอกาสเธอได้ผละหนี ใช้เรือนร่างสูงใหญ่ของเขากับขอบระเบียงด้านหลังกักตัวเธอเอาไว้ แขนแข็งแรงของเขารัดร่างเธอเอาไว้แน่น ฝ่ามือวางทาบอยู่บนแผ่นหลังเปลือยเปล่า ขณะที่มืออีกข้างตรึงยึดที่กลุ่มผมบริเวณท้ายทอย ทำให้เธอไม่สามารถหันหนีจากริมฝีปากที่กำลังรุกรานของเขาได้ ขาแกร่งข้างหนึ่งของเขาสอดเข้ามาอยู่ระหว่างเรียวขาทั้งสองข้างของเธอ ต้นขากดแนบอยู่กับส่วนที่ทำให้ใจหาย
“คุณ...กล้าดียังไง!” หญิงสาวเอ่ยด้วยเสียงแทบไม่ลอดไรฟันที่ขบกันแน่น
ท่าทางของเธอบอกชัดว่าโกรธจัด หากแต่มันไม่สามารถทำอะไรคนร่างสูงได้เลย
ไม่มีความรู้สึกผิดสักนิดเลยด้วยซ้ำในดวงตาคมที่กำลังจ้องมองกลับมา
“คุณเองก็ชอบจูบของผมเหมือนกันไม่ใช่เหรอ ไม่อย่างนั้นคุณคงไม่ตอบสนอง จริงไหม” เสียงพูดของเขาเต็มไปด้วยความยโสอวดดีเป็นที่สุด
ริมฝีปากซึ่งบวมช้ำจากการจูบดูดดื่มเม้มเข้าหากันแน่นจนเป็นเส้นตรง ก่อนเธอจะตอบกลับ
“ฉันไม่...”
“จะบอกว่าคุณไม่ชอบงั้นเหรอ?” อีกฝ่ายเอ่ยตัดบทก่อนที่หญิงสาวจะทันพูดจบ ดวงตาคมสีเทาจ้องมองเธออย่างแน่วแน่ ก่อนที่มืออีกข้างเลื่อนมาจับที่ปลายคางเธอ นิ้วมือเรียวยาวกดที่ริมฝีปากบวมช้ำ “คุณอาจจะโกหกผมได้ที่รัก แต่คุณโกหกตัวเองไม่ได้หรอก”
“ฉันไม่ใช่ที่รักของคุณ!”
ไหล่หนาไหวนิดๆ
“ยังไม่ใช่ในตอนนี้ แต่คุณจะเป็นแน่ เพราะผมเป็นผู้ชายที่มีเป้าหมายแน่วแน่ในชีวิต และตอนนี้คุณก็คือเป้าหมายของผม”