ดั่งตะวันยอเเสง

นิรภัฎเด็กสาวที่เติบโตมาจากความเกลียดชังจากผู้เป็นพ่อเพราะตั้งแต่เล็กจนโต ก็ถูกคนเป็นพ่อหาว่าเป็นต้นเหตุที่ทำให้แม่ต้องตาย หนาซ้ำวันหนึ่งเมื่อมีเหตุให้เธอต้องเข้าไปอยู่ในคุก ยิ่งทำให้บิดาโกรธเกลียด พอเธอออกมาจากสถานที่คุมขัง ท่านกลับผลักไสไล่ส่งเธอราวกับเธอไม่ใช่ลูก เมื่อไม่มีบ้านให้อยู่หญิงสาวก็ต้องออกมาเผชิญหน้ากับโลกภายนอก แต่ทว่าในวันที่เธอไร้ซึ่งหนทาง กลับมีผู้ชายอีกคนซึ่งเป็นดั่งแสงตะวัน ที่นำความสว่างไสวมาสู่หัวใจดวงน้อยที่มืดมิดไร้ซึ่งแสงสว่าง ได้เห็นหนทางอีกครั้ง  

แผ่นหลังหนานี้ช่างอบอุ่นสำหรับเธอเหลือเกิน… 

รอยยิ้มของเขาเหมือนแสงอาทิตย์ในฤดูหนาว 

“ตอนนี้เราอยู่ที่ไหนคะ?” นิรภัฎเงยหน้ามองเสี้ยวหน้าคมคายพาให้หัวใจหวั่นไหว 

“ที่นี่คือหาดเตยงาม”  

“สัตหีบ?” นิรภัฎฉีกยิ้มกว้าง  

“ขอบคุณนะคะที่พาเนยมาที่นี่” นานเท่าไหร่แล้วที่เธอไม่ได้มาเหยียบน้ำทะเล รู้สึกดีเหลือเกิน ดวงตาหวานฉ่ำสบประสานดวงหน้าหล่อเหลาด้วยความรู้สึกหลั่งไหลเข้ามาสู่หัวใจ…