หัวใจไม่ยอมให้ปล่อยวาง
“น้องม.4 ครับ คบกับพี่ม.6 ไหมครับ”
“น้องแพร” ทั้งๆ ที่เรียกน้องสาวไว้ แต่นพรุจกลับหันมาหาเพื่อนน้อง ผลักเหนือเมฆทีหนึ่ง “ไอ้เหนือมันชอบน้องแพร ชอบมานานแล้ว น้องแพรคบกับมันเถอะ”
ม่านแพรจ้องใบหน้าของรุ่นพี่ม.6 แล้วเม้มปากสั่นๆ ไว้ สองแก้มคล้ายจะแต้มสีเรื่อจางๆ “พี่ชื่อเหนือหรือคะ”
คนถูกถามลูบท้ายทอยแก้เก้อ “ใช่พี่ชื่อเหนือ เหนือเมฆ เหนือศิรานนท์”
“พี่เหนือชอบแพรหรือคะ”
เหนือเมฆโน้มตัวลง เว้นช่วงห่างระหว่างใบหน้าของตนและใบหน้าเล็กเท่าฝ่ามือของม่านแพร นัยน์ตาคมเข้มที่มองมานั้นดูมีเสน่ห์จับใจ “ชอบ ชอบมานานแล้ว”
“ก็ได้ค่ะ ถ้าอย่างนั้นเรามาคบกัน”
*************************
“แพรจะไม่บอกพี่เหนือจริงๆ เหรอ”
“ไม่บอกหรอก”
“ถ้าพี่เหนือรู้ทีหลัง แพรไม่กลัวว่าพี่เหนือจะเสียใจเหรอ”
ม่านแพรยิ้ม แต่ก้นบึ้งดวงตาเต็มไปด้วยความเศร้าหมอง “บางที ถ้าบอกพี่เหนือตอนนี้ อาจจะทำให้พี่เขาเสียใจตั้งแต่ตอนนี้ก็ได้”
“แพรคิดว่า พี่เหนือไม่ต้องการลูกเหรอ”
“อนาคตพี่เหนือดีกว่าแพร ทั้งต้นทุนการใช้ชีวิต อะไรหลายๆ อย่าง พี่เขาไม่เหมาะจะจมปลักอยู่ที่นี่หรอก อีกอย่างพี่เหนือเคยบอกว่าเขาจะไปใช้ชีวิตที่เมืองนอก ไปท่องเที่ยวให้ทั่วโลก เขาจะเก็บภาพทุกสถานที่ที่ไปส่งมาให้แพร ความฝันของพี่เหนือยิ่งใหญ่มากขนาดนี้ แพรจะกล้าทำลายได้ยังไง ในเมื่อแพรไม่สามารถก้าวออกไปจากโลกแคบๆ ใบนี้ ก็ปล่อยให้พี่เขาไปชมโลกกว้างแทนแพรเถอะ”
“ทำไมถึงได้โง่แบบนี้นะ” นภิศาด่าเพื่อน “หวังดีกับเขาขนาดนี้ ไอ้พี่เหนือมันจะรู้บ้างไหม”
“ไม่รู้ก็ไม่เห็นเป็นไรนี่ แพรไม่อยากให้พี่เหนือรู้อยู่แล้ว”
ฝากผลงานของ Janya ด้วยนะคะ
ขอบคุณทุกการสนับสนุนค่ะ
Guest
