“คุณไม่ต้องตามเจเดนน้องชายเราไปหลอก เจเดนจะไม่ทำอันตรายอะไรเธอแน่ คุณแค่ทำตัวสบายๆเตรียมตัวเป็นว่าที่แม่พระชายาเถิด”
“แต่ว่า “
“เชื่อในเกียรติราชวงศ์เถิด”
“เพคะ”
“ปล่อยๆน่ะคุณแม่ช่วยด้วย”
เจเดนพาเธอขึ้นรถคันใหญ่ แล้วคนขับก็เคลื่อนรถออกไปตามคำสั่งด้วยภาษาอาราบิคที่เธอไม่เข้าใจ เขมนิจก็ยังคงออกฤทธิ์ออกเดชไม่เลิก เขาจับตัวเธอมาวางพาดไว้บนตักถลกชุดขึ้นจนเห็นสะโพก หรือจะเรียกก้นงามงอนก็คงไม่ผิดที่มันมีแพนตี้ลายลูกไม้สีชมพูปิดอยู่ เขากดปิดม่านที่กั้นระหว่าตอนหน้ากับตอนหลังก่อนที่จะหันมาจัดการกับคนฤทธิ์มาก
เจเดนรูดกางเกงในของเธอลงมาถึงครึ่งขา
“อย่า !! คุณจะทำอะไรปล่อยฉันนะปล่อย”
“ทำอะไรนะเหรอ ก็จัดการคนฤทธิ์มากไง”
กล่าวแล้วก็ฟาดมือลงไปที่ก้นงานจนเกิดเสียงดัง
เพี๊ยะๆมันแดงขึ้นมาตามรอยมือทั้งห้านิ้วของเขา
ความนุ่มหยุ่นและเด้งดึ๋งสู้มือของสะโพกงอนนั้นยิ่งทำให้เขาตื่นตัวอย่างยากที่จะสะกดกลั้นและมันก็ตุงขึ้นมาเบียดกับกลางกายเธอพอดี ที่ตอนนี้ทั้งเจ็ด ทั้งอาย ทั้งวาบหวามจากมือที่ฟาดลงนั้นก็เปลี่ยวเป็นลูบไล้อย่างอ่อนโยน
“พอแล้ว”
“ทีนี้ยังจะดื้ออีกไหม?”
“ไม่ดื้อแล้ว”
“ถ้าไม่ดื้อกอยู่นิ่ง OK ไหมๆ”
“OK ท่านปล่อยก่อน”
“ชู้ว์ๆๆ ไหนบอกจะไม่ดื้อไง”
“โธ่ไอ้เจ้าชายโรคจิตหล่อเสียงเปล่าแกจะให้ฉันนอนเปิดตูดขาวๆโชว์อย่างนี้เลยเหรอ อยากจะบ้า”
ก็เป็นเพียงการกรีดร้องในใจนั่นแหละน่า
มือใหญ่ที่ออกจะสากยังคงลูบไล้บีบบี้บั้นท้ายเธอย่างมันมือ ก่อนที่จะลากไล้ลงไปยังร่องรักที่มันชื้นด้วยน้ำหวานที่คายออกมา
“อ๊ะ ทะ ท่านทำอะไร?”
เขาไม่ตอบแต่กดนิ้วลงที่เม็ดเกสรเร็วรัว
“คนบ้า อะอ๊าหยุดซี้”
กล่าวพร้อมกับกัดฟันกรอดเพื่อไม่ให้เสียงอันหน้าอายนั้นหลุดออกมา ราวกับจะอ่านความคิดของเธอออก
“เธอร้องได้เต็มที่คนขับรถของฉันจะไม่ได้ยินเพราะกระจกจะกันกระสุนแล้วยังกันเสียงอีกด้วย”
Guest
