“เธอชื่ออะไร?”
“ชื่อนิลรัตน์ พิมลลักษณ์ ค่ะ”
“เคยผ่านงานเลขามาบ้างไหม?”
“เคยค่ะ เพิ่งออกมายังไม่ถึงเดือน”
ตอบพร้อมกับแจ้งชื่อบริษัทที่เคยทำ
“ที่ทำงานเก่าของเธอก็ดีนี่ทำไมถึงลาออก”
“ไม่ได้ลาออกค่ะแต่ถูกไล่ออก”
“ทำไมละ?”
“เพราะดิฉันเอาแฟ้มตีหัวเจ้านายค่ะ”
คนที่นั่งหลังโต๊ะทำงานมีปฏิกิริยาเล็กน้อยกับคำตอบของเธอ
“เธอพอจะเล่าหรือบอกเหตุผลได้ไหม ในสิ่งที่เธอทำ”
“ยินดีค่ะ เรื่องมีอยู่ว่า ท่านประธานได้เรียกดิฉันเข้าไปหาแฟ้มงาน งบดุลค่ะ
และหาเท่าไหร่ก็ไม่พบ ท่านก็บอกว่าจำได้ว่าอยู่ชั้นบนสุด ดิฉันก็เขย่งหา แต่ก็ไม่พบอีก
มารู้สึกตัวอีกที ก็ถูกเจ้านายมายืนประชิดทางด้านหลังแล้วค่ะ มือจับสะโพกบีบเคล้น
ดิฉัน หันหน้ามาเผชิญ เขาคงคิดว่าดิฉันชอบกระมังคะ เพราะหันมาพร้อมกับรอยยิ้มหวาน
ก่อนที่จะยกเข่ากระแทกที่กล่องดวงใจมัน แล้วจึงคว้าแฟ้มที่ใกล้มือที่สุด ฟาดไปไม่ยั้ง เรื่องทั้งหมดก็เป็นแบบนี้ละคะ”
ท่านประธานหัวเราะออกมาด้วยความชอบใจ
“ทำไมเธอถึงทำอย่างนั้น บอกฉันมาซิ”
“เพราะว่าดิฉันมาทำงานเลขาค่ะ ไม่ได้มาหาผู้ชายรวยถ้าดิฉันอยากได้แบบนั้นจะมาทำงานให้เหนื่อยทำไมละค่ะ”
“ฮ่ะๆๆๆ!!! ดีมาก เธอผ่านการสัมภาษณ์งาน ฉันรับเธอเข้าทำงาน เป็นเลขาท่านรองลูกชายฉัน
Guest
