ความหวานของกลีบปากสีหวานโดนโฮซอกช่วงชิงมันไปอย่างง่ายดาย คนโดนจูบเผยอปากออกกอบโกยอากาศหายใจทันทีที่เหมือนจะหมดลม มันเลยทำให้โฮซอกง่ายยิ่งขึ้นที่จะรุกล้ำเข้าไปในโพรงปากเพื่อแย่งชิงมน้ำหวานสีใสของคนตัวบาง
เกลียวลิ้นชื้นสอดเข้าโพรงปากหวานทันทีที่ยุนกิเปิดโอกาส กายบางสั่นราวกับลูกนกโดนฝนเพราะสัมผัสจากปลายลิ้นของเขาที่เกลี่ยวพันกลั่นแกล้งลิ้นเล็กๆของอีกคนเป็นว่าเล่น มือเล็กกำต้นแขนโฮซอกแน่นพร้อมหลับตาปี๋อย่างกับคนไม่เคย หัวสมองขาวโพลน เหมือนโดนกระแสไฟฟ้าแล่นผ่านไปทั้งร่างยามโดนอีกคนกดคลึงลิ้นนุ่มเบาๆ
โฮซอกโอบประคองเรือนกายบอบบางเข้ามาในอ้อมกอด สัมผัสแผ่วเบาที่ทำราวกับว่าจะทะนุถนอมยุนกิให้ดีที่สุดทำให้คนตัวเล็กเผลอไผลไปจนได้ ร่างเล็กขยับเข้าใกล้ พยายามตอบสนองสัมผัสอ่อนโยนของอีกฝ่ายแบบเงอะงะที่ทำโฮซอกแอบหัวเราะเบาๆในลำคอ มือขาวขยุ้มปกเสื้อเชิ้ตเขาแน่นเพื่อร้องขออากาศหายใจซึ่งเขาก็ใจดีมากพอที่จะปล่อยให้อีกคนเป็นอิสระ
“ฮะ..โฮซอก..” เสียงหวานเอ่ยพึมพำคล้ายคนละเมอ ปากอิ่มเผยอหอบหายใจอย่างหนักหน่วง อกบางที่กระเพื่อมขึ้นลงเหมือนคนเหนื่อยจัดยิ่งทำให้โฮซอกเอ็นดู มืออุ่นปลดมือเล็กที่ขยุ้มปกคอเสื้อเขามากุมไว้หลวมๆ ก่อนจะก้มลงจรดริมฝีปากลงบนหลังมือขาวเบาๆอย่างนุ่มนวล สายตายังคงจับจ้องใบหน้าแดงซ่านของยุนกิ คนตัวเล็กเขินแทบม้วน ยิ่งตอนที่ได้สบตากับเจ้าของสายตาอบอุ่นตรงหน้า สัมผัสแผ่วเบาที่นุ่มนวลหลังมือขาวยิ่งทำให้ยุนกิหัวใจเต้นโครมครามเข้าไปใหญ่
จองโฮซอกทำให้มินยุนกิคนธรรมดารู้สึกเป็นเจ้าหญิงผู้สูงศักดิ์เพียงแค่สัมผัสอ่อนโยนของอีกฝ่าย มือกว้างดันยุนกินอนลงกับผืนเตียงของพวกเขาช้าๆ สายตาอบอุ่นยังคงทอดมองใบหน้าหวานด้วยความเอ็นดูจนยุนกิต้องหลบตา ถ้าหากเขาเผลอมองตาโฮซอกต่อไปเรื่อยๆ มินยุนกิคงได้ละลายคาเตียงแน่ๆ..
“จ๊วบ! อะ..อืออ..” เสียงหวานครางเบาๆคลอกับเสียงดูดดึงริมฝีปากที่ดังขึ้นมาห้อง โฮซอกกดจูบลงมาอีกครั้งพร้อมกับลิ้นหนาที่รุกล้ำ ตาหวานปิดลงรับสัมผัสของอีกคนด้วยความเต็มใจลึกๆ สองแขนยกขึ้นคล้องคอคนตัวโตกว่าแบบไม่รู้ตัว มืออุ่นของโฮซอกช้อนประคองใบหน้าหวานไว้อย่างถนอม แบ่งปันรสจูบที่แสนหอมหวานให้อีกคนได้เสพสม เสียงหวานครางอื้ออึงยิ่งกว่าเดิมเมื่อความหอมหวานตรงหน้าแทบทำยุนกิสำลักความสุขตาย
เค้ากำลังมีความสุขทั้งๆที่ไม่รู้เลยว่าวันข้างหน้าจะเป็นยังไง ..
รสจูบหวานซึ้งที่อีกฝ่ายถ่ายทอดมาให้ ทำให้ยุนกิปฏิเสธมันไม่ได้
“อึก.. อะ..อืออ” คนตัวโตผละริมฝีปากออกจากกลีบปากสีสวยที่เริ่มบวมเจ่อ คราบน้ำหวานที่เลอะมุมปากถูกอีกคนเล็มเลียทำความสะอาดให้อย่างใจดีก่อนใบหน้าหล่อจะซุกไซร้ไปกับคอเรียวขาวที่น่าฝากรอย เสียงหวานร้องขึ้นมาอีกครั้งเมื่อเรียวปากร้อนผ่าวของอีกคนกดลงบนลำคอขาว แรงขบเม้มของฟันคมพร้อมกับดูดดึงเบาๆทำให้ยุนกิรู้สึกเจ็บ แต่เขาก็เข้าใจในการพยายามตีตราเป็นเจ้าของของอีกคน
รอยรักสีกุหลาบที่ปรากฏขึ้นมาบนลำคอระหงส์เป็นที่พึงพอใจกับคนทำรอยเป็นอย่างยิ่ง โฮซอกเคลื่อนตัวไปจูบหน้าผากมนของคนใต้ร่างเบาๆก่อนจะผละออกมาปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวของอีกคนแบบใจเย็น ตาก็เหลือบมองคนตัวเล็กที่นอนหอบอยู่บนเตียงขาวเป็นระยะๆ ทำยุนกิเขินจนต้องยกมือปิดหน้าไม่ให้อีกคนมอง เสียงหัวเราะทุ้มต่ำถึงได้ดังมาให้ได้ยิน
“เขินหรอ..?”
“…..”
“ไม่ตอบหมายความว่าไง..”
“ก็มันเขิลนิ ไหนมึงบอกว่า อ๊ะ!!” เถียงออกมาทั้งๆที่ยังไม่ยอมเปิดหน้าแต่กลับต้องร้องสะดุ้งขึ้นมาอีกครั้งเมื่อโฮซอกปลดกระดุมออกได้ทุกเม็ดแล้วแหวกสาบเสื้อสีขาวออก เกลี่ยปลายนิ้วโป้งกับหัวนมนิ่มสีชมพูสวยเบาๆจนยุนกิขนลุกซู่ อีกข้างก็โดนนิ้วเรียวลูบวนเสียจนแข็งชันสู้นิ้ว บ่งบอกได้ชัดว่ายุนกิเริ่มรู้สึกแล้ว..
“ฮะ โฮซอก.. อึก..!”
“เรียกชื่อกูทำไม หื้มมม?”
“มะ..มึง อื้ออ โฮซอก” เม็ดทับทิมสีสวยมันล่อตาเกินกว่าที่โฮซอกจะอดทนไหว ริมฝีปากร้อนครอบครองเม็ดอกสีชมพูหวานโดยไม่ให้ยุนกิตั้งตัว มือเล็กๆที่ยกปิดหน้าถูกเปิดออกมาดึงทึ้งผ้าปูที่นอนระบายความวาบหวิวในร่างกาย ลิ้นร้อนตะโปมโลมเลียอย่างหื่นกระหายแต่ก็ใจเย็น เลียวนรอบฐานเม็ดบัวสวยก่อนจะดูดดึงยอดอกเล็กๆอย่างเอาใจ ฟันซี่คมแกล้งงับลงบนจุกเล็กๆทำให้กายบางกระตุกเบาๆเมื่อโดนสัมผัส
โฮซอกย้ายปากไปทำแบบนี้กับอีกข้างที่ยังไม่ถูกแตะต้อง มือหยาบบีบเค้นเอวคอดบางของยุนกิจนผิวขาวๆขึ้นรอยแดงจากน้ำมือของอีกคน ซิปกางเกงยีนส์สีซีถูกรูดลงจนเกิดเสียง ตะขอกางเกงถูกปลดออกทำให้ยุนกิหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้เมื่อมือใหญ่กำลังจะล้วงเข้าไปสัมผัสของรักของเขา กะจะปรนเปรอช่วยระบายความอึดอัดคับตุงของคนใต้ร่างให้อย่างใจดี
“ยะ..อย่า อ๋าาาา~” เสียงร้องห้ามไม่มีประโยชน์เมื่อมือร้อนร่นกางเกงยีนส์กับชั้นในสีเข้มของยุนกิลงอย่างรวดเร็ว แท่งเนื้อขนาดเหมาะมือที่ดีดเด้งขึ้นมาตามแรงอารมณ์ถูกโฮซอกกอบกุมด้วยผ่ามือเดียว นิ้วเรียวแกล้งขยำแกนกามเปี่ยมอารมณ์กามนั่นเบาๆจนคนตัวขาวแทบบ้า ความกระสันจากแผ่นอกที่ถูกดูดกลืนราวกับถูกปล่อยให้ล่องลอยอยู่บนก้อนเมฆ ความอุ่นร้อนที่ครอบครองแท่งเนื้อของเขา มืออีกข้างที่นวดคลึงบั้นท้ายกลมกลึงปลุกปั่นอารมณ์เสียวซ่านจนยุนกิแทบไม่เป็นตัวของตัวเอง
“อะ..อึก อื้อออ.. ฮะ..โฮซอก” ริมฝีปากซุกซนทำรอยไปตามแผนอกบางอย่างใจเย็น สัมผัสอบอุ่นที่หน้าท้องแบนราบทำให้ยุนกิรู้สึกเหมือนมีผีเสื้อนับร้อยตัวอยู่ในท้อง มือใหญ่ที่ขยับรูดแกนกายของเขาอย่างหนักหน่วงทำให้ต้องหลุดเสียงครางให้อีกคนฟังอยู่ร่ำไป.
“อ๊ะ! อ๊าาาา!!~” เสียงหวานครางลั่นอย่างลืมตัวเมื่อกลีบปากร้อนที่เคยสำรวจซุกซนอยู่บนผิวขาวๆของเขาเลื่อนต่ำไปอมแท่งเนื้อเปี่ยมอารมณ์กามนั่นเข้าไปเสียมิดด้าม โฮซอกเลื่อนตัวต่ำลง รูดกางเกงขายาวกับชั้นในแสนเกะกะที่ยังไม่หลุดจากตัวยุนกิถอดโยนทิ้งไปข้างเตียง แยกขาเรียวขาวออกกว้างให้เขาได้ปรนเปรอส่วนอ่อนไหวของอีกคนได้อย่างลึกซึ้ง
“อ่ะ.. โฮซอก มะ..มัน อื้ออ..” คนไม่เคยร้องเสียงหวานอย่างไร้เดียงสา ยุนกิไม่มีทางรู้หรอกว่าเสียงตัวเองมันหวานหูแค่ไหน ใบหน้าจิ้มลิ้มแดงซ่าน สองขาที่เคยโดนจับให้อ้าออกกว้างพยายามจะบดเบียดเข้าหากันเพื่อระบายความเสียวแต่ก็ดันติดไหล่กว้างๆของโฮซอก ทำให้ทุกอย่างไม่เป็นอย่างใจหวัง
น้ำคาวเริ่มปริ่มมาตรงส่วนปลายยอดบานฉ่ำ ลิ้นร้อนเลียแท่งเนื้อชิ้นพอดีนั่นเบาๆ ห่อปากรูดตั้งแต่โคนจรดปลายอย่างแรงจนยุนกิร้องเสียงหวานออกมาอีกระลอก ส่วนหัวฉ่ำน้ำกามเริ่มเยิ้มขึ้นมาทุกทีเป็นสัญญาณใกล้ปลดปล่อย สะโพกมนขยับเข้าหาราวกับต้องการให้โฮซอกพาขึ้นสวรรค์
ปากหยักห่อเป็นวงกลมให้กระชับกว่าเดิม รูดแท่งเนื้อที่บวมเป่งต้องการปลดปล่อยแรงๆ ในที่สุดเสียงกรีดร้องอย่างเสียวซ่านพร้อมน้ำคาวที่พุ่งเข้าเต็มปากโฮซอกทำให้เขาแทบสำลัก ริมฝีปากหนายังคงดูดดุนหัวแกนกายสีชมพูต่อไปเพื่อรีดน้ำกามออกมาให้หมด กลืนกินทุกหยาดหยดที่ยุนกิมอบให้อย่างไม่รังเกียจก่อนจะโดนอีกคนรั้งต้นคอไปประกบจูบทันที
ริมฝีปากบางลิ้มเลาะเล็มไปตามกลีบปากของโฮซอก ลิ้นเล็กๆแสนเงอะงะแทรกเข้ามาในปากเขาเพื่อเก็บเกี่ยวน้ำคาวของตัวเองที่คลุ้งอยู่เต็มปาก โฮซอกแอบยิ้มชอบใจก่อนจะดันลิ้นหนาของตัวเองแบ่งปันน้ำคาวให้กับโพรงปากเล็ก เกี่ยวพันกันเล่นอย่างสนุกปาก มือเล็กๆที่ซุกซนก็ปลดกระดุมเสื้อคนตัวโตไปเรื่อยราวกับจะยั่วยวน แต่ไม่เลย.. ยุนกิไม่รู้ว่าเขากำลังทำอะไร ยุนกิยังต้องการ.. เชื้อไฟราคะของความลุ่มหลงที่โฮซอกจุดขึ้นมาทำให้ยุนกิควบคุมตัวเองไม่ได้ เขาแค่ยังรู้สึกว่ามันไม่พอ และต้องการรสสัมผัสที่เสียวซ่านยิ่งกว่านี้..
กระดุมทั้งหมดถูกปลดออกจากรังดุมด้วยมือเล็กที่แสนจะซุกซน ยุนกิเหมือนคนขาดสติ เขาถูกคนตัวโตก้มมากลืนกินลมหายใจอันผะแผ่วอย่างลึกซึ้ง เลื่อนมือสั่นเทาของตัวเองลูบไล้ลอนกล้ามของอีกคนเพลินๆก่อนจะโดนโฮซอกดึงมือเล็กๆไปวางบนเป้ากางเกงของเขา สัมผัสส่วนพองโตใต้ร่มผ้าเบาๆ ก่อนที่อีกฝ่ายจะบังคับมือเขาให้ล้วงเข้าไปสัมผัสกับแท่งเนื้อร้อนที่ฉ่ำน้ำกามจนเลอะเป้ากางเกงเป็นวงกว้าง เขาไม่ไหวแล้ว..
มินยุนกิทั้งนุ่มนิ่ม หอมหวาน แล้วก็น่าทะนุถนอม ความน่ารักที่เจ้าตัวไม่เคยรู้ตัวปลุกปั่นความต้องการของเขาพุ่งสูงจนควบคุมแทบไม่ได้ มือเล็กสั่นเทาที่ขยับยุกยิกอยู่ในกางเกงทำให้โฮซอกทนไม่ได้อีกต่อไป..
“อ๊ะ!! ฮะ..โฮซอก” กลีบปากเล็กถูกดูดดึงครั้งสุดท้ายก่อนร่างสูงจะผละออก ยุนกิถูกผลักไปนอนลงบนเตียงนุ่มอีกครั้งพร้อมกับมือหนาที่ดึงเรียวขาขาวมาตั้งชันกับเตียงจนเห็นช่องทางสีชมพูสวยอย่างชัดเจน
เสียงกระเส่าหอบหายใจฟังดูยั่วยวนทำเขาแทบบ้า.. กลีบเนื้อสีสวยขมิบถี่ด้วยความต้องการชวนให้นิ้วชี้เรียวของเขาเข้าไปสำรวจ นิ้วยาวป้ายน้ำรักสีขุ่นของยุนกิที่เลอะตามหน้าท้องแบนจนเยิ้มไปทั้งนิ้ว จับอีกคนอ้าขาออกกว้างๆจนเห็นรูสีหวานชัดเจน ค่อยๆใช้นิ้วกดคลึงรอบปากทางที่ดูคับแน่นอย่างใจเย็นก่อนจะโน้มตัวไปจูบปากอิ่มบวมเจ่อเมื่อนิ้วแรกรุกล้ำ
“อึก.. อือออ”
“อ๊ะ.. อึก.. อาาาา” เสียงครางหวานดังเล็ดรอดมาจากการดูดดึงของริมฝีปากของคนทั้งคู่ โฮซอกขยับนิ้วในช่องทางคับแคบอย่างใจเย็น ความแน่นและแรงตอดรัดทำให้เขาเผลอจินตนาการไปถึงแท่งเนื้อปวดหนึบของตัวเองที่มันกำลังจะได้เข้ามาสำรวจในร่างกายอุ่นนี่ นิ้วที่สองและสามเริ่มตามมาติดๆ ยิ่งเขาเพิ่มนิ้ว ยุนกิก็ยิ่งรัดแน่น ใบหน้าคมผละออกมามองหน้าคนใต้ร่าง ปากหยักจูบขมับชื้นเหงื่อของคนตัวเล็กกว่าอย่างแสนรักก่อนจะลุกไปถอดกางเกงและอันเดอร์แวร์ตัวเกะกะสนามรักของพวกเขา..
“เจ็บหน่อยนะ” โฮซอกชักแกนกายใหญ่สองสามทีก่อนจะจ่อมันที่รอยพับจีบของช่องทางสวาทสีชมพู เสียงทุ้มพร่ากระซิบข้างหูยุนกิเบาๆพร้อมกับจูบแก้มนิ่มเป็นสัญญาว่าเขาจะอ่อนโยนกับคนตรงหน้าให้มากที่สุด หัวกลมพยักหน้าขึ้นลงช้าๆเรียกรอยยิ้มประกฎบนใบหน้าของโฮซอกได้ไม่ยาก
“อ่ะ... อื้อออ!!!” ฟันขาวขบริมฝีปากล่างของตัวเองเบาๆเมื่อโฮซอกเริ่มต้นกดส่วนหัวของแกนกายใหญ่ที่พร้อมทำรักเข้ามาในช่องทางสีหวานอย่างใจ
“จะ..เจ็บ..!!” ร่างหนาค่อยๆสอดความใหญ่โตเข้ามาภายในร่างอีกฝ่ายช้าๆ ความคับแน่นของช่องทางรัก
ทำให้โฮซอกต้องสูดปากครางเสียงทุ้มอย่างห้ามไม่ได้ แม้จะเพียงแค่ครึ่งลำที่เข้ามาได้ เค้าก็แทบจะแตกมันซะเดี๋ยวนี้
“นิดเดียวยุนกิ.. นิดเดียว..” เล็บยาวจิกไหล่โฮซอกจนห้อเลือด ใบหน้าหวานสะบัดไปมาอยู่บนหมอนใบโต ความเสียวกระสัน ความเจ็บ และความอึดอัด ทุกๆอย่างรวมตัวกันจนยุนกิแยกไม่ออก มือหนาเอื้อมมาตะปบล็อคเอวคอดก่อนจะกระแทกแกนกายใหญ่อีกครึ่งด้ามเข้ามาเสียเต็มรัก
“อ๊า!!!! โฮซอก ฮึก.. อื้ออ .” น้ำใสๆหลั่งรินมาจากหางตาสวย โฮซอกทำได้เพียงเคลื่อนตัวไปจูบซับน้ำตาให้คนตัวเล็กก็เท่านั้น แท่งเนื้อไวต่อสัมผัสที่ปวดหนึบอยากปลดปล่อยก็โดนความแน่นของช่องทางสีสวยบีบรัดจนเจ็บไปหมด แต่เขาก็ยังเลือกเป็นฝ่ายเสียสละที่จะนิ่งแช่แกนกายใหญ่ให้ยุนกิปรับตัว ดีกว่าดันทุรังกระแทกเข้าไปพรวดพราดจนยุนกิต้องเจ็บมากกว่านี้
“อึก.. ฮือออ อึดอัด”
“ขยับได้มั้ย..?”
“อะ..อือ ขยับ ขยับนะ..” ยุนกิพยักหน้า ปากอิ่มพร่ำร้องให้คนบนร่างขยับกาย ไม่รอช้าที่โฮซอกจะทำตามคำขอนั้น แขนแกร่งเท้าลงกับเตียงกว้าง สะโพกสอบขยับเข้าออกด้วยจังหวะช้าๆแรกเริ่ม คนใต้ร่างหลับตาพริ้มเมื่อความอึดอัดคับแน่นและเจ็บปวดนั้นแปรเปลี่ยนมาเป็นความเสียวซ่าน สะโพกเล็กเด้งรับสัมผัสอ่อนโยนของโฮซอกอย่างเต็มใจ มือเล็กแทรกไปตามไรผมสีดำขลับ จิกทึ้งเบาๆเพื่อระบายความรู้สึกวาบหวิวในอก
ลิ้นชื้นก้มลงมาโลมเลียยอดอกเล็ก มือใหญ่เอื้อมมารูดแกนกายที่เริ่มตื่นตัวของยุนกิอีกครั้ง ความร้อนผ่าวของริมฝีปากหยักกดลงดูดชิมกลีบเนื้อสีชมพูหวานของยุนกิเบาๆ ความนุ่มนวลในคราแรกเปลี่ยนไป ยุนกิรู้สึกว่ามันเริ่มเร็วขึ้นในทุกๆรสสัมผัส.. ลืมตามองส่วนใหญ่โตของโฮซอกที่ขยับเข้าออกในตัวเขาจนเกิดเสียงน่าอาย หน้าขาของโฮซอกกระทบกับสะโพกอิ่มของยุนกิจนเกิดเสียงเนื้อกระทบกันดังก้อง
หัวนมนิ่มโดนอีกคนดูดดีงอย่างหิวโหย แกนกายเล็กถูกชักนำตามจังหวะรัก ช่องทางสีหวานร้อนผ่าวขึ้นทุกคราที่โฮซอกสอดแทรกสัดส่วนความเป็นชายเข้ามาอย่างร้อนแรง
“อ๊ะ!! อ๊าๆๆๆ อ่ะ..ฮืออ.. ฮะ..โฮซอก”
“อืมห์.. ยุนกิ”
“ฮะ..โฮซอก!”
“อืมมม.. ชอบมั้ยยุนกิ อ่าห์..”
“ชะ..ชอบ ชอบอื้ออ!! แรงๆ!”
คำขอของเสียงครางหวานนั่นไม่ต้องร้องขอโฮซอกก็ยินดีจะเร่งจังหวะรักของเขาให้มันเร็วขึ้นแบบที่อีกคนต้องการ แกนกายเล็กในมือเยิ้มน้ำรักสีขุ่นขึ้นมาเรื่อยๆ มือใหญ่เอาแต่กดนิ้วโป้งคลึงส่วนหัวบานจนยุนกิเสียสูญ เหมือนทุกๆอย่างของร่างกายนี้เป็นของโฮซอกไปเสียแล้ว..
“อ้ะๆๆๆ อึก อ่า อ๊าาาาา!!!”
“ยุนกิ..”
“อึก อื้อออ จะ..มะ.. อื้ออออ”
“รัดแน่นมากเลยยุนกิย่าห์.. อืมมมม~ นาย.. อ่า.. นายมันเซ็กซี่เป็นบ้า” คำเอ่ยชมนั่นทำแก้มเนียนขึ้นสี ยุนกิจิกเล็บลงบนไหล่อีกคนแน่นเมื่อความเสียววูบวาบแล่นริ้วไปทั้งตัว แรงกระแทกเร็วแรงและดุดันทำให้ช่องทางของเขาร้อนผ่าวจากการเสียดสี เลือดของความบริสุทธิ์ไหลเปื้อนเตียงสีขาวแต่ก็ไม่ได้มีใครคิดจะสนใจมัน
“ตะ.. ตรงนั้นโฮซอก!!! อึก.. อือออ ย้ำๆ” ร่างเล็กผวากอดคออีกคนแน่นเมื่อปลายกายร้อนในตัวสัมผัสโดนจุดกระสันของคนตัวบางเข้าอย่างจัง สะโพกมนแอ่นรับแรกกระแทกอันจาบจ้วงของโฮซอกอย่างไม่อิดออด เสียงครางหวานที่ดังระงมทุกครั้งที่ร่างสูงกดกายย้ำจุดกระสันของยุนกิซ้ำๆแบบที่อีกคนร้องขอ
“จะ..มะ..ไม่ไหว”
“อ่า..ยุนกิ”
“ฮะ..โฮซอก อ้า!!! อ่ะๆๆๆๆ อ๊ะ! ฮึก.. ฮ๊า!! อ้าาาาาา!!!!”
“พร้อมกับนะยุนกิ..” เสียงทุ้มกระซิบเบาๆ มือหนาเร่งสาวแกนกายเล็กที่ต้องการปลดปล่อยให้เร็วตามจังหวะการกระแทกของสะโพกสอบจนอีกคนไถลไปกับพื้นเตียง ยังโชคดีที่มีมืออีกข้างมาล็อคเอวเล็กไว้ไม่ให้เขยื้อนหนี
“อ๊าาาาาาา!!!~ โฮซอก..” แกนกายเล็กในมือโฮซอกฉีดน้ำรักพุ่งเลอะทั้งหน้าท้องแกล้งและท้องแบนราบของตัวเอง ชื่อเรียกที่ดังมาจากปากเล็กอย่างเบาหวิวนั่นทำให้เขาไม่คิดจะทนอีกต่อไป การขยับสอดแทรกความเป็นชายสำรวจในร่างกายของยุนกิค่อยๆผ่อนจังหวะจากเร็วแรงมาเป็นช้าๆแต่นุ่มนวลที่เรียกเสียงหวานครางแผ่วเบาให้ได้ฟังเป็นอย่างดี
“อ่ะ.. อาาาา โฮซอก..~”
“อืมมม.. ยุนกิ อ่าห์~” เสียงทุ้มต่ำครางออกมาเบาๆเมื่อมือใหญ่ยึดสะโพกสวยด้วยสองมือ กระแทกสะโพกสอบยัดเข้ามาในร่างยุนกิแบบเต็มรักเพื่อหยัดกายปล่อยธารน้ำรักสีขาวขุ่นให้เต็มช่องทาง บางส่วนมีมากเกินไปจนมันไหลย้อนออกมาเปรอะต้นขาขาวเต็มไปหมด
Guest
