[OS] - black hair -

-  BLACK HAIR -

Pairing : MINHYUN X JAEHWAN

NOTE : เพราะเราแพ้เจ้าแจนผมดำ..

.

.

.

คิมแจฮวานไม่รู้ว่าอีกฝ่ายเป็นอะไร

ตั้งแต่เมื่อวานที่เขาย้อมผมกลับมาเป็นสีดำ ฮวังมินฮยอน ก็ไม่ยอมคุยกับเขาอีกเลย

อย่าว่าแต่คุย
ถ้าเลี่ยงได้ เจ้าพี่บ้านั่นก็แทบไม่ยอมมองหน้าเขาด้วยซ้ำ

ปกติวันที่ต้องเดินทางไปต่างประเทศ พี่มินฮยอนจะตื่นก่อน แล้วก็จะปลุกเขาเพื่อให้ช่วยกันไปปลุกน้องๆ

แต่วันนี้คนที่มาปลุกแจฮวานกลับเป็นน้องเล็กอย่างไลควานลินที่ลุกขึ้นมาต้มรามยอนกินตั้งแต่ตีห้าซะงั้น

คิมแจฮวานชักหมดความอดทน

โกรธอะไรกันก็ควรพูด

ไม่พอใจอะไรกันก็ควรจะต้องบอก

ไม่ใช่หลบหน้าหลบตากันแบบนี้รึเปล่า

เขาหมายมั่นปั้นมือว่าขึ้นรถไปจะคุยกับคนเป็นพี่ให้รู้เรื่อง แต่กลับยิ่งเพิ่มความโมโหให้เมนโวคอลมากขึ้นไปอีก

เมื่อเห็นฝ่าบาทของวงปีนไปนั่งเบาะหลังสุดกับพวกมักเน่ไลน์

ทั้งที่ปกติแล้วเจ้าตัวจะนั่งเบาะหน้ากับเขาเพราะชอบบ่นว่านั่งหลังแล้วเวียนหัว

เออ จะเล่นแบบนี้ใช่ไหมฮวังมินฮยอน

ได้!

สุดท้ายแล้วตลอดทางจากโซลไปเวียดนาม แจฮวานก็ไม่คุยกับคนตัวสูงนั่นอีกเลย

เขาเกาะแกะเพื่อนซี้อย่างองซองอูมาตลอดทาง แกล้งให้จัดผมให้บ้างล่ะ ซบไหล่อีกฝ่ายหลับบนเครื่องบินบ้างล่ะ

ถึงต้องแลกด้วยการไปตามง้อคังแดเนียลที่ขโมยตัวแฟนมันมาก็เถอะ

แต่ถึงอย่างนั้น... ฮวังมินฮยอนที่ทำท่าไม่สนใจจริงๆก็เริ่มทำเขาใจเสียไม่หยอก

มีอะไรถึงไม่ยอมคุยกัน
ถ้าหมดรักก็ควรบอกสิ

ถึงเวลาซ้อมงาน mama แล้ว ในระหว่างที่กำลังรอจัดบล็อคกิ้งเป็นวงต่อไป

เขาเดินไปจับแขนคนตัวสูงกว่าให้หันมาคุยกันให้รู้เรื่อง
แต่สายตาที่หันมองมาเพียงแว่บเดียวแล้วเสหนี ทำให้คิมแจฮวานร้อนผ่าวที่ขอบตาทำท่าจะร้องไห้ออกมา

' พี่เป็นอะไร ทำไมถึงต้องหนีหน้าผม? '

' เปล่า แล้วนี่เวลางาน อย่าเพิ่งคุยกันตอนนี้ '

' ไม่รักกันแล้วก็พูด จะเลิกก็พูด อย่ามาหนีหน้ากันแบบนี้ '

สุดท้ายน้ำตาที่กลัั้นไว้แทบตายก็หยดแหมะลงมาจนได้

ทำเอาทีมงานและเพื่อนร่วมวงตกอกตกใจกันหมด

รวมถึงเจ้าตัวต้นเหตุสถานการณ์น่าอึดอัดตรงหน้าด้วย ฮวังมินฮยอนถึงกับทำตัวไม่ถูก

เพราะไม่ได้คิดว่าแจฮวานที่ปกติไม่ใช่คนขี้แงจะร้องไห้ออกมาต่อหน้าคนเยอะๆแบบนี้

เขาหันไปกระซิบบอกยุนจีซองหัวหน้าวงว่าขอเวลาคุยกับแจฮวานสักครู่ ให้ซ้อมกันไปก่อนได้เลย

คนเป็นลีดเดอร์พยักหน้ารับ ก่อนที่มินฮยอนจะจับข้อมือคนเช็ดน้ำตาป้อยๆเดินออกไปจากฮอลล์

หามุมเงียบสงบอย่างตรงบันไดหนีไฟเพื่อคุยกัน

' ไม่เอาน่าแจฮวาน.. ปกติเราไม่ชอบร้องไห้ไม่ใช่หรอ ? '

เขาย่อตัวลงเช็ดน้ำตาให้กับคนที่นั่งอยู่บนขั้นบันได แจฮวานเสหน้าหนี เห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายกำลังงอนเขาอยู่แน่ๆ

' พาออกมาแบบนี้ จะบอกเลิกผมใช่ไหม? '

แจฮวานถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง คนเป็นพี่ส่ายหัวให้กับความคิดมากของเจ้าเด็กดื้อตรงหน้า

' ไปกันใหญ่แล้ว พี่ไปบอกเราตอนไหรว่าจะเลิก? '

' แล้วพี่เมินผมทำไม พี่หนีหน้าผม '

อา.. แจฮวานทำท่าจะร้องไห้อีกแล้ว

มินฮยอนได้แต่ยิ้มอย่างเอ็นดู เขามองใบหน้าขาวๆของคนรักที่เริ่มผอมลงตามที่ใจเขาต้องการ

จริงๆเขาชอบแจฮวานเวลามีแก้มมากกว่า แต่สุขภาพอีกฝ่ายก็จำเป็นเหมือนกัน

นี่ถึงเป็นเหตุให้เขาต้องสั่งคนรักไดเอทนี่แหละ

' ก็เราไดเอทอยู่ แล้วพี่จะดันชอบตามใจเรา เห็นเราทำหน้าหงอยก็แทบอยากไปต้มรามยอนให้กินแล้ว เลยต้องฝืนใจออกห่างหน่อยไง นี่เราก็เริ่มผอมแล้วนะ แฟนๆชมใหญ่เชียว'

' เรื่องแค่นี้ไม่เห็นต้องทำเป็นเมินผมเลย ผมเสียใจนะ '

อีกฝ่ายทุบอกเขาแรงๆ มินฮยอนหัวเราะ เขายกมือไปสางผมนุ่มสีดำสนิทของอีกฝ่าย

ยื่นหน้าไปใกล้แล้วประทับจูบที่หน้าผากมนเบาๆ

' อีกอย่าง .. จำได้ไหมว่าพี่ชอบเราตั้งแต่รอบคัดเกรด '

' อื้อ.. แล้วทำไมล่ะ '

' ตอนนั้นเราผมสีดำแบบนี้แหละ น่ารักมาก ตัวเล็กๆ ขาวๆ พอเรากลับมาทำผมสีดำ

นึกถึงตอนนั้นก็รู้สึกเขินขึ้นมา มองหน้าเรานานๆไม่ได้เลย '

แจฮวานหลุดหัวเราะพรืดกับคำสารภาพของคนเป็นพี่ เขาเห็นว่าใบหูของคนพูดเปลี่ยนเป็นสีแดงเข้มไปแล้ว

' พี่นี่ตลกว่ะ '

' รู้แล้วก็หายงอนแล้วเนอะ '

' เออ อย่าเมินผมอีกนะ ... '

' วันนี้นอนกับพี่นะ '

' ไม่เอา จะนอนกับแดน '

' มาให้พี่มองหน้านานๆหน่อยไง จะได้ชินกับผมสีดำ '

' .....นอนห้องเดียวกับพี่ผมเปลืองตัวทุกที '

-end-