[SP] Joylada #ติ่งน้องแจน : on the way.

Story : #ติ่งน้องแจน in Joylada [ เซิร์ส #ติ่งน้องแจนในทวิตเตอร์หรือ joylada ได้เลยค่ะ ]
from Chapter 8 : เป็นติ่งต้องใจกล้า




บทบรรยายจากตอนที่ 8 : on the way


.


.


.




‘ เดี๋ยวเราบอกทางพี่นะ ‘



เกร็งโคตร....

จบงานหลังจากน้องโชว์สกิลร้องเพลง beautiful คนเดียวไปทั้งทีจริงๆต้องร้อง 11 คน

คือน้องร้องเพราะมาก

แม่ง เพลงโปรด

อยากร้องไห้เพราะฟินมาก แต่ต้องคีพลุคเดือนไว้
สุดท้ายก็ได้แต่ยืนกัดเล็บฮึบไว้ตลอดเพลง


น้องแม่งก็เสือกดังไง มีแต่คนมารุมขอถ่ายรูป

บอกตรงๆ หวงว่ะ แจฮวานแม่งก็เฟรนด์ลี่เกิน
ก็หมั้นไว้ด้วยชานมแล้วไง พูดไม่รู้กี่รอบแล้ว!

เออก็ได้ ไม่ต้องมองผมด้วยสีหน้าแบบนั้น
ผมพูดคนเดียวนี่แหละ


สุดท้ายสถานการณ์เริ่มวุ่นวาย
ผมกับไอ้องถึงได้ต้องช่วยกันแยกพาน้องมาหลังเวทีแทน

นี่ก็เห็นว่าดึกแล้วเลยถามว่าแจฮวานจะกลับยังไง
มีผู้จัดการมารับรึเปล่า เจ้าตัวบอกจะนั่งแทกซี่กลับหอเอง

ผมก็แบบบ้าหรอ ใครจะให้น้องกลับเอง
อันตรายจะตาย แจ้มยิ่งน่ารักอยู่
โดนลักพาตัวไปหยิกแจ้มจะทำยังไง!

สุดท้ายก็กลายเป็นอาสาไปส่งน้องแบบโคตรพระเอก
โดยมีไอ้เพื่อนแดนที่แอบมากระซิบว่าจริงๆน้องไปกับผมอันตรายกว่าไปแทกซี่อีก

อ่ะ เห็นกูเป็นคนยังไง

เพราะความโชว์แมนจะไปส่งน้องนั่นแหละ
เนี่ย ถึงต้องมานั่งเหงื่อแตก สั่นกึกๆอยู่ในรถกับคิมแจฮวาน wanna one แบบนี้..



ไม่เจียมบอดี้เลยฮวังมินฮยอน


.

.

.



ตอนฮ่องกงไม่ได้เกร็งขนาดนี้เพราะยังไม่ใจกล้าหน้าด้านหยอดเค้าไงครับ

แต่ตอนนี้เสือกซัดไปหลายมุขแล้ว
กลายเป็นคนที่เขินตัวบิดคือกูเองจ้า


เข้าเกียร์ผิดเข้าเกียร์ถูกแล้วเนี่ยไอ้สัส



‘ โอเค พี่ขึ้นทางด่วนไปเลยนะ เดี๋ยวลงทางไหนเราบอกอีกที ‘



แจฮวานยิ้มตอบผมก่อนจะก้มลงเล่นมือถือของเจ้าตัวไปแล้ว ผมสูดหายใจลึก
เข้าเกียร์ถอยรถออกจากซองจอด พยายามโคตรๆที่จะมีสติขับรถไม่ว่อกแว่ก
พาตุ๊กตาหน้ารถกิตติมศักดิ์วันนี้ลงข้างทางไปก่อน


บรรยากาศในรถแม่งเงียบมาก
กดดันยิ่งกว่าตอนสอบใบขับขี่..


เอาจริงๆที่ฮ่องกง ขึ้นแทกซี่นั่งข้างกันนั่นก็หนักแล้ว แต่อย่างน้อยคือไม่ได้ขับรถ
แค่นั่งเฉยๆ ถึงจะเป็นลมหมดสติไปก็ช่างแม่ง แถน้องได้ว่าพี่นอนน้อยเลยน็อค....

แต่นี่คือต้องแบ่งสมาธิ ใจนึงก็แอบอยากรู้ว่าคนตัวเล็กนั่นทำอะไร
เออ เผื่อเห็นแอคทวิตเตอร์น้องงี้ อยากรู้เหมือนกัน น้องแม่งบอกออกสื่อว่าส่อง
โคตรอยากถามว่ารู้จักบ้าน myfluffyboy0527 ไหม

มาสเตอร์เว็บนั้นหล่อมากนะครับแจฮวาน แต่แบบ...

ใจนึงคือ calm down ครับ มึงต้องขับรถก่อน




เปิดเพลงก็ได้วะ อย่างน้อยใจน่าจะเย็นลง


‘ พี่ฟังเพลงวงผมด้วยหรอครับ? ‘


แจฮวานถึงขั้นเงยหน้าจากมือถือขึ้นมามอง ผมนี่ยิ้มแห้งเลย

คิดผิดชิบหาย

ลืมไปว่าใส่ซีดีอัลบั้ม 1-1=0 ไว้
กดเปิดเพลงปุ๊บ

นอเออีรึมกาจี คัทโกชิพพอ~  แม่งดังลั่นรถเลย


อยากกระโดดออกจากรถลงสะพานตายๆไปซะ
คือในแชทมันไม่เห็นหน้าไง มันก็ยังแถสีข้างถลอกได้โดยไม่เห็นรีแอคชั่น
แล้วคือถ้าเก็บอาการไม่ไหวจริงๆ ก็ไปรูดแป้นใส่เพื่อนองเพื่อนเนี่ยลได้


แต่นี่คือทำอะไรไม่ได้เลย
แม่ครับ ฮวังอยากร้องไห้แล้ว


‘ พี่ครับ ฟังอยู่รึเปล่า ‘


เผลอคิดกับตัวเองนานไปหน่อย
รู้ตัวอีกทีตอนรู้สึกว่ามือนุ่มนิ่มนั่นมาแตะมือผมที่กำพวงมาลัยไว้นี่แหละ


แจนครับบบบบบบ!! พี่ไม่โอเคแล้วนะ
ไม่โอเคจริงๆ ...
จะเป็นลมแล้วแม่งเง้ย!


หัวเราะอีก เจ้าตัวดี
เห็นผมสะดุ้งหน้าตาตื่นทำมาหัวเราะชอบใจอีก!

เพราะน่ารักหรอกนะเลยยอมให้อภัย



‘ เอ่อ ครับ อัลบั้มนี้ของวงเราเพราะมากเลยนะ ...
คือมิยอนซื้ออัลบั้มเอาเข้าไซน์อ่ะ มีเยอะ พี่เลยขอมาแผ่นนึงไว้เปิดในรถ ‘

‘ น้องพี่ได้ไซน์ไหมครับ? มีรูปน้องไหม เผื่อผมเจอจะได้ทัก ‘

‘ เอ่อ.. เหมือนจะได้นะ ไว้พี่ส่งรูปให้เราดูแล้วกันเนอะ ‘

‘ โอเคเลยครับ พี่ลงทางลงนี่ครับ แล้วตรงไปนะ ‘

‘ อะ อืม.. ‘


แถชิบหายเลยกู...
ไม่ใช่น้องสาวพี่หรอกครับแจฮวานที่ซื้อ

พี่นี่แหละครับ

แล้วก็ไม่ใช่น้องสาวที่ได้ไซน์ด้วย

พี่นี่แหละครับที่ได้!!


พี่ขอโทษนะแจนที่ต้องโกหก
กลัวน้องรู้ว่าพี่ติ่งแล้วน้องจะกลัวพี่อ่ะ

จิตใจยังบอบบางไม่กล้าเผชิญหน้าความจริง..


โกหกคนน่ารักอย่างน้องนี่พี่รู้สึกบาปที่สุดในชีวิตแล้ว
เดี๋ยวพี่ไถ่โทษด้วยการสตรีมยอดวิวในยูทูปสักสามพันวิวนะน้อง...


‘ จอดตรงนี้แหละครับพี่ ผมไม่อยากให้พี่เดือดร้อน ‘


‘ โอเค ‘


ผมจอดรถแล้ว
จากข้อมูลจำได้ว่าตึกขาวๆตรงนั้นเป็นหอพักของแจฮวานกับ wanna one
น้องคงไม่อยากให้ผมไปเสี่ยงกับพวกปาปาที่ชอบดักอยู่รอบหอพัก


‘ ผมต้องไปต่างประเทศอีกหลายวันเลย ‘

‘ ถ่ายงานหรอ? ‘

‘ ทำไมพี่รู้ล่ะ  ‘

‘ ..อ๋อ..เดาสิ ‘

‘ ไว้มีโอกาสคงเจอกันอีกนะครับ ‘


โอกาสหน้าของน้อง
จริงๆแล้วก็เสาร์นี้แหละครับ

แอ๊บไม่ติ่งวนไปครับตัวกู..


' ไปแล้วนะครับ '



ให้เลยดีไหมวะ
เอาเลยแล้วกัน ไม่รอในแฟนไซน์แล้ว


‘ แป๊บนึงนะครับ พี่มีของอยากให้ ขอโทษนะ ‘


ผมเอ่ยปากขอโทษคนตัวเล็กที่นั่งข้างๆเพราะต้องเอื้อมตัวไปเปิดลิ้นชักหน้ารถ
กลิ่นหอมอ่อนๆกลิ่นเดียวกับที่สัมผัสได้ตอนต่อคิวตม.ที่ฮ่องกงยังคงหอมเหมือนเดิมจนผมต้องเผลอสูดหายใจ

พวงกุญแจคาแรกเตอร์คาคาโอ้ตัวเล็กที่นอนนิ่งมาหลายวันในนั้นถูกผมหยิบออกมายื่นให้แจฮวาน
เจ้าคนตัวเล็กกว่าทำหน้างงแต่ก็ยอมรับไป

จริงๆเพราะเพื่อนแม่งชอบบอกว่าผมหน้าเหมือนไรอัน
เลยซื้อไว้กะว่าตอนแฟนไซน์จะเอาไปให้น้อง
กะจะทำตัวเป็นแฟนบอยเล่นมุกเสี่ยวๆแบบ..


จะได้เหมือนพี่มินฮยอนอยู่กับน้องแจฮวานตลอดเวลา


แต่แผนล่มตั้งแต่รู้จักกับน้องที่ฮ่องกงนั่นแหละครับ..


‘ ให้ผมหรอ? ‘

‘ ครับ มันน่ารักดี ถ้าพี่เอาไปใช้มันคงไม่เข้า ให้เราดีกว่า ‘

‘ ดูๆแล้วพี่หน้าเหมือนไรอันเลย ขอบคุณครับ ผมจะเอาไปห้อยนะ ‘



เออ ผมคงหน้าเหมือนไรอันจริงๆแหละ แจฮวานยังบอกเองเลยนี่..

ได้เป็นไรอันของน้องพี่ก็ดีใจครับ


น้องทำท่าจะปลดเบลท์แล้วล่ะ
ลองใจกล้าอีกหน่อยดีไหมวะ...


‘ แจฮวานครับ ‘

‘ ครับ? ‘

‘ เราจะมีวันหยุดอีกไหมครับ? ‘

‘ หลังจบแฟนไซน์คิดว่ามีนะ พี่มินฮยอนมีอะไรรึเปล่าครับ? ‘

‘ คือ.. ถ้าพี่จะชวนเราไปดูหนังได้รึเปล่า? ‘



เชี่ย เสียงกูสั่นมาก
กล้าที่สุดในชีวิตแล้วไหมมึง
ฮวังมินฮยอน ฟังก็รู้ว่ามึงชวนเขาเดทป่ะวะ อิเวง......

แจฮวานมองหน้าผมนิ่งมาก
เหมือนเจ้าตัวจะคิดอะไรบางอย่างอยู่
เหงื่อใต้เสื้อเชิ้ตไหลเป็นน้ำตกไนแองกราแล้วกู.


‘ พี่จะจีบผมหรอครับ? ‘


Dead air สัส
โดนเด็กจี้จุด..
บรรยากาศแม่ง awkward มากตอนนี้


‘ ถ้าพี่บอกว่าใช่ล่ะ ‘



อ่ะ ปากดีอีกกู สมองยังไม่ทันประมวลผลเลยโว้ย
อยากโขกหัวตัวเองกับพวงมาลัยแล้วตายไปเลย

แจฮวานไม่ตอบผม

แต่ขยับตัวปลดเซฟตี้เบลท์หยิบของทำท่าจะลงจากรถแทน


เจ็บแปลบขึ้นมาทันที
อกหักใช่ไหมแบบนี้

/ขออินเสิร์ทมีมน้องซอนโฮร้องไห้หน่อย



‘ ขอบคุณนะครับพี่มินฮยอนสำหรับวันนี้ แล้วก็... ‘


น้องยิ้มจนตาหยีเลยว่ะ

เชี่ย เหมือนจะหน้ามืด เอายาดมยัดไว้ส่วนไหนของรถวะ



‘ ที่พี่จะจีบ ผมโอเคนะ ..
ส่วนเรื่องดูหนัง ..ผมอยากดู coco

ได้วันหยุดแน่นอนแล้วผมจะไลน์บอกนะ ขับรถดีๆนะครับ :) ‘



ผมพยักหน้ารับแบบไม่รู้ตัวอีกต่อไปแล้ว
คาดว่าตอนขับรถกลับน่าจะเหลือแต่กายหยาบที่คอยเหยียบคันเร่ง บังคับพวงมาลัย
แจฮวานไปแล้ว ผมได้แต่มองคนตัวเล็กที่เดินตรงไปที่หอพัก
ให้แน่ใจก่อนว่าอีกฝ่ายเข้าไปในหออย่างปลอดภัยก่อนถึงจะวนรถกลับ

ทันทีที่แจฮวานหายเข้าไปในตึก
ถ้ามีคนเดินผ่านในรถสีดำที่จอดอยู่ข้างเสาไฟตอนนี้
อาจจะได้ยินเสียงกรี๊ดเหมือนคนเสียสติก็ได้..

.

.

.

ผมขับรถออกมาจากแถวหอพักน้องได้สักพัก ถนนในกรุงโซลเวลา 4 ทุ่มไม่ค่อยมีรถราแล้ว
ผมเลื่อนกดเปิดแอพยูทูปในไอโฟน เลื่อนหาเพลย์ลิสต์โปรดที่ฟังบ่อยจนเพื่อนด่า
 
Time is running out เวอร์ชั่นที่ถูก cover โดยเด็กแก้มกลมผมสีเทาคนนั้น
เป็นเวอร์ชั่นโปรดที่สุดเท่าที่เคยฟังมา

เผลอแป๊บเดียวเจ้าเด็กนั่นก็โด่งดังในวงการแล้ว

พูดถึงถ้าย้อนกลับไปวันแรกที่ได้เจอ

แจฮวานน่ารักขึ้น
ดูเป็นไอดอลขึ้นเยอะเลย
เด็กที่เคยไร้ความมั่นใจวันนั้น ตอนนี้ไม่มีแล้ว

เทียบกับแจฮวานบนถนนที่เขาเคยเจอที่ฮงแด..

ตอนนี้แจฮวานเป็นศิลปินที่สมบูรณ์แล้วนะ


ไว้ถ้ามีโอกาสดีๆได้บอกน้อง
ก็อยากจะบอกเหมือนกันว่าชอบน้องมาตั้งแต่แรกเลยนะครับ





chapter 8 : end.
ติดตามต่อได้ในจอยลดา #ติ่งน้องแจน นะคะ :]