Story : #ติ่งน้องแจน in Joylada
Special Chapter : Hongkong' s Night .
music of the chapter :좋겠다 - 형섭X의웅
วันนี้วิคตอเรียฮาเบอร์คนไม่เยอะเท่าไหร่
มินฮยอนยืนเท้าแขนกับรั้วกั้นมองวิวยามค่ำคืนของฮ่องกงที่อยู่ตรงหน้า จิบเบียร์กดมาจากตู้เพิ่มความอบอุ่นให้ตัวเอง กลางวันอากาศของฮ่องกงร้อนก็จริง แต่ตกดึกแล้วยิ่งอยู่ริมชายฝั่งแบบนี้ด้วยแล้วก็อดจะรู้สึกหนาวไม่ได้ เผลอแป๊บเดียวเวลาก็ปาไปห้าทุ่มกว่าแล้ว คิดว่าคงได้เวลากลับสักที พรุ่งนี้ยังต้องไปสู้รบปรบมือกับบรรดาแฟนคลับตัวบิ๊กของฝั่งเคป๊อบอีก...
มินฮยอนก็ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะมาทำอะไรแบบนี้เหมือนกัน
หมายถึง..
บินตามใครสักคนมาเพื่อดู คอนเสิร์ต ถ่ายรูป ลำบากลำบนไปสู้กับคนอื่นๆ อะไรแบบนั้น.. ใช้ชีวิตมาก็ตั้ง 22 ปี นี่เป็นครั้งแรกที่ทำอะไรบ้าบอที่สุดแล้ว
เขาถอนหายใจ หันหลังบอกลาวิวยามค่ำคืน โยนกระป๋องเบียร์ทิ้งลงถังขยะให้เรียบร้อย ยังไม่ดึกมาก.. รถประจำทางน่าจะยังไม่หมดรอบ แต่ก็ยังไม่ทันที่จะได้ก้าวเท้าไปยังป้ายรถเมล์ เสียงโหวกเหวกเสียงดังจากริมถนนก็เรียกความสนใจให้มินฮยอนหันไปมองเสียก่อน
ตอนแรกก็คิดว่าคงเป็นการทะเลาะกันปกติ เสียงคนขับรถแท็กซี่ชาวจีนที่พูดจาเสียงดังจับใจความได้ว่าเกี่ยวกับเรื่องค่าโดยสาร แต่ที่ทำให้มินฮยอนต้องรีบสาวเท้าเข้าไปหา...เป็นเพราะเด็กหนุ่มในเสื้อโค้ทสีเขียวเข้มที่ยืนทำท่าจะร้องไห้ ทั้งที่พยายามจะเจรจาด้วยสำเนียงภาษาอังกฤษแปลกๆผสมกับภาษาเกาหลีนั่นต่างหาก
‘ 发生了什么事? ‘
( เกิดอะไรขึ้นครับ? )
ร่างสูงเอ่ยถามด้วยภาษาจีนที่พอจะพูดได้บ้าง เหลือบสายตาลงมองก็เห็นว่ามือคนขับแท็กซี่ชาวฮ่องกงตรงหน้าจับข้อมือคิมแจฮวานไว้แน่น..
ใช่ คนเดียวกับคิมแจฮวาน wanna one
คิมแจฮวานที่เขาข้ามน้ำข้ามทะเล ซื้อตั๋วเครื่องบินตามมานี่แหละ..
กล้าดียังไงถึงมาบีบข้อมือน้อง.. น้องที่แฟนๆทุกคนทะนุถนอม
มือคิมแจฮวานที่แม้แต่เขายังไม่มีโอกาสได้สัมผัสด้วยซ้ำ
' 放开你的手 '
( กรุณาปล่อยมือด้วยครับ )
มินฮยอนพยายามพูดให้สุภาพที่สุด ถึงในใจจะเดือดพร้อมต่อยแล้วก็เถอะ แต่ในสถานการณ์ต่างบ้านต่างเมือง รวมถึงอีกฝ่ายที่เป็นถึงนักร้องชื่อดัง ก็ไม่ควรจะต้องมาเสี่ยงเป็นข่าว แต่ก็ข้องใจว่าดึกดื่นป่านนี้ทำไมคิมแจฮวานถึงออกมาข้างนอกคนเดียวได้โดยไม่มีผู้จัดการตามมาแบบนี้
แท็กซี่ชาวฮ่องกงปล่อยมือคนตัวเล็กนั่นแล้ว แจฮวานถอยห่างออกมายืนข้างเขา ได้ยินเสียงทุ้มหวานของอีกฝ่ายเอ่ยขอบคุณเบาๆ แต่ตอนนี้ยังไม่ใช่เวลาจะมาฟินอะไรทั้งนั้น
‘ 他上我车到这来 但是没钱 我要带他去警察局 ’
( เด็กคนนี้ไม่มีเงินจ่ายค่าแท็กซี่ ผมจะพาไปสถานีตำรวจ )
‘ 我替他付 ‘
( ผมจ่ายเอง )
‘ 就快点吧 ‘
( งั้นก็ให้ไว )
หลังจากเจรจากันได้ มินฮยอนเปิดกระเป๋าหยิบเงินส่งให้อีกฝ่ายทันที แทกซี่ชาวฮ่องกงคว้าเงินไปนับก่อนจะมองคนตัวเล็กข้างๆเขาแล้วพูดภาษาจีนที่มินฮยอนฟังออกได้ว่า ถ้าไม่มีเงินก็อย่าโบกแท็กซี่อีก ดีว่าคนข้างกายฟังภาษาจีนไม่ออก ไม่งั้นเจ้าตัวคงนอยด์แย่
แท็กซี่ขับออกไปแล้ว เหลือเพียงมินฮยอนกับนักร้องดังที่ยืนอยู่ด้วยกันข้างถนนเพียงสองคน พอคิดได้แบบนั้นใจก็ดันเต้นแรงขึ้นมา คือเมื่อกี้สถานการณ์มันหน้าสิ่วหน้าขวาน ไม่มีเวลามาตระหนักมากว่ากำลังอยู่กับคนที่ตัวเองชอบ
แต่ตอนนี้นึกได้แล้วไง...
เชี่ย.. คิมแจฮวานอยู่ตรงนี้
ยืนอยู่ข้างๆเขา ห่างกันไม่ถึง 10 เซน..
' thank you so much '
เสียงทุ้มหวานของคนข้างกายรีบพูดขอบคุณ เดาได้ว่าอีกฝ่ายคงคิดว่าเขาเป็นคนฮ่องกงไปแล้ว ให้ตายสิน้อง บนเครื่องเราก็เจอกันนะ เรายังหันมาขอโทษขอโพยพี่อยู่เลยตอนทำเสียงดัง...
ขี้ลืมจริงๆ..นอกจากเป็นกุดเดทามะ แล้วยังเป็นปลาทองด้วยหรอครับน้อง...
แต่พอยิ่งได้มองหน้าหงอยๆหางตาตกๆ ที่โค้งหัวให้ไม่เลิกอยู่ตรงหน้า
‘ ครับ.. มาเที่ยวครับ ‘
‘ ดีจังผมมาทำงานไม่มีโอกาสได้เที่ยวเลยเมื่อกี้ตอนนั่งรถมาฮ่องกงกลางคืนสวยมากเลยนะครับ ‘
‘ แล้วออกมาทำอะไรดึกดื่นขนาดนี้ครับคุณเป็นคนมีชื่อเสียงไม่ใช่หรอ? ‘
แน่นอนว่าฮวังมินฮยอนเนียนไม่ใช่แฟนคลับต่อไปขอดุอีกฝ่ายหน่อยเถอะต่างบ้านต่างเมืองแถมออกมาคนเดียวแบบนี้ไม่รู้รึไงว่ามันอันตรายแค่ไหนกัน
‘ อ๋อ .. เอ่อ .. คือผมได้ยินว่าฮ่องกงชาอร่อยมาก ... ก็เลยออกมา.. ‘
คิมแจฮวานยิ้มแหยยกมือขึ้นถูจมูกตัวเองท่าทางที่เขาคุ้นชินเวลาเห็นตามรายการที่ wanna one ไปออกว่าเจ้าตัวจะเผลอทำท่าแบบนี้เวลาประหม่าหรือทำผิดแล้วถูกจับได้..
น่าตีนัก
ถ้ามินฮยอนเป็นพี่จีซองผมจะจับฟาดก้นให้หายดื้อ
‘ ตอนนี้หรอครับ? 5 ทุ่มเนี่ยนะ? แล้วยังไม่มีเงินออกมาอีก? ‘
‘ คุณอย่าดุผมสิครับ .. ‘
‘ จะไม่ดุได้ไงก็ผมเป็นห่— ‘
มินฮยอนชะงักปากได้ทันเวลาแจฮวานจ้องหน้าเขาเหมือนรอฟังว่าเขาจะพูดอะไรต่อ .. เมื่อกี้เผลอไปหน่อยเกือบหลุดปากไปแล้ว
ตัวก็แค่นี้จะไปสู้อะไรใครไหว
น่ารักแบบนี้ถ้าโดนพวกมาเฟียฮ่องกงจับไปจะทำยังไง
รู้ตัวไหมว่าตัวเองมีคนเดียวบนโลกนะคิมแจฮวาน..
ดูแลตัวเองหน่อยอย่าให้แฟนๆต้องกังวล
อย่าให้พี่เป็นห่วงด้วย
อยากพูดออกไปแบบนี้เหมือนกันแต่ก็ทำได้เพียงถอนหายใจส่ายหัวบอกอีกฝ่ายเป็นเชิงว่าไม่มีอะไร
‘ ชานมตอนนี้น่ะไม่มีขายหรอกผมจะพาคุณไปส่งโรงแรมแล้วกันไม่มีเงินติดตัวมานี่ใช่ไหมครับ? ‘
‘ จริงๆมีครับ... แต่เป็นเงินวอนปกติไปต่างประเทศพี่เมเนเจอร์จะเป็นจ่ายเงินให้ตลอดก็เลย.. ไม่เคยแลก ‘
แจฮวานยกมือขึ้นเกาหัวแก้เก้อคืออารมณ์ตอนนี้จะว่าติ่งก็ติ่งจะว่าเหนื่อยใจก็เหนื่อยใจนั่นแหละเล่นทำตัวให้เป็นห่วงแบบนี้จะให้เขามีอารมณ์มาหวีดก็ไม่ไหวหรอก
‘ เดี๋ยวไปส่งพักอยู่โรงแรมไหนครับ? ‘
มินฮยอนพยักเพยิดให้อีกฝ่ายเดินตามมาเกือบเที่ยงคืนแล้วในฮ่องกงรถราเริ่มบางตาแล้วร่างสูงก้าวเท้าช้าๆเพื่อให้อีกฝ่ายที่เดินข้างกันตามให้ทัน คิดแล้วก็ประหลาดใจ จะมีแฟนคลับที่โชคดีสักกี่คนกันนะ ที่ได้มาเดินทอดน่องชมวิวยามค่ำคืนกับดาราคนโปรดของตัวเองแบบนี้
เขาเหลือบมองแจฮวานที่ก้มหน้าก้มตากดมือถือข้างๆ มีเวลาพินิจพิจารณากันมากขึ้นอีกนิดอีกฝ่ายสูงแค่จมูกเขาเท่านั้นเองที่แฟนๆชอบล้อว่าอวบจนต้องไดเอทก็ดูจะเกินจริงไปซักหน่อย
แจฮวานไม่ได้อ้วนเลย แค่แจ้มเยอะเฉยๆ..
ใช่แจ้มเยอะ
ก็ยังยืนยันแหละว่าจะเรียกแก้มแจฮวานว่าแจ้มต่อไป
และถ้ามินฮยอนสามารถพูดอะไรได้สักเรื่องกับแฟนคลับทุกคน เขาคงอยากบอก..
ว่าตัวจริงแจฮวานน่ารักมาก
ถ้ามีขั้นกว่าของคำว่าน่ารักเขาคงหยิบมาใช้แทนไปแล้ว
หัวใจเวรเต้นเบาๆหน่อยสิวะ
ถ้าเจ้าของสาเหตุที่ทำให้ใจเต้นที่ยืนอยู่ข้างๆกันได้ยิน..
จะทำยังไง?
‘ โรงแรมนี้ครับ ‘ คนตัวเล็กกว่ายื่นมือถือให้เขาดูชื่อโรงแรมที่เป็นภาษาจีนมินฮยอนพยักหน้ารับ
‘ จริงๆโรงแรมคุณอยู่ไม่ไกลเลยไม่จำเป็นต้องนั่งแท็กซี่หรอกเห็นอยู่ว่าเขาตั้งใจขับอ้อมเพื่อเอาค่าโดยสารเพิ่มน่ะ ‘
‘ ผมไม่รู้นี่น่า.. ‘
‘ ไม่ได้ว่าอะไรครับแค่บอกเฉยๆ ‘
ทำหน้าหงอยอีกแล้วขยันทำให้ใจบางเก่งนัก
มินฮยอนเดินนำหน้าไปยืนอยู่ที่จุดรอข้ามถนน ถึงแม้ถนนจะโล่ง ไม่ได้มีรถก็ไม่ควรข้ามจนกว่าสัญญาณไฟจะเปลี่ยนเป็นเขียว เพราะอุบัติเหตุเกิดขึ้นได้ทุกเมื่อ
แต่นั่นแหละ..
เขาคิดได้ แต่ไม่ใช่คนข้างๆที่พอเห็นว่าไม่มีรถก็สาวเท้าลงไปยังถนนทันที มินฮยอนที่เห็นรถมอเตอร์ไซต์กำลังวิ่งมาด้วยความเร็ว รีบเอื้อมมือไปคว้าแขนคนตัวเล็กแทบไม่ทัน
' สัญญาณมันเป็นสีแดง แปลว่าไม่ให้ข้าม คุณไม่เห็นหรอ? '
ทำไมคิมแจฮวานชอบทำให้ดุนักนะ นึกภาพไม่ออกเลยว่าพวกพี่ๆในวงจะต้องคอยดูแลเจ้าตัวเล็กนี่ขนาดไหน ทั้งโก๊ะทั้งดื้อเป็นที่หนึ่ง
รู้แหละว่าตอนนี้เขาคงหน้าบึ้งมาก แต่แรงกระตุกที่ชายเสื้อโค้ททำให้เขาต้องหันไปสบตากับคิมแจฮวานที่เอาตาตกๆนั่นมองมาอยู่ก่อนแล้ว
' ขอโทษ '
' ผมแค่กลัวคุณโดนรถชน '
' ... คุณชื่ออะไรนะครับ? ' อยู่ด้วยกันมาจะครึ่งชั่วโมงแล้วเพิ่งมาถามกันเนี่ยนะเจ้าตัวดี..
' ฮวังมินฮยอนครับ '
' ไม่โกรธผมนะครับมินฮยอน.. '
แป๊บนึงนะ.. ขาเขาเหมือนจะอ่อน
ไอ้การที่ใช้เสียงอ้อน ทำหน้าตาเหมือนเจ้าไข่ขี้เกียจ
แล้วเรียก มินฮยอนนี่มัน..
รุนแรง
รุนแรงเกินไปแล้ว
Damage แบบระดับบอสไฟท์
1st round Kim Jaehwan WIN
ไม่สิ
จริงๆแล้วชนะมาตั้งแต่แรกต่างหาก....
' นะครับ ไม่โกรธผมนะ '
' ครับ ไม่ได้โกรธแล้ว '
แจฮวานยิ้ม เขาจับชายแขนเสื้อโค้ทของผมแล้วดึงให้ข้ามถนนเมื่อสัญญาณไฟเปลี่ยนเป็นสีเขียวให้คนข้าม
ฮ่องกงเป็นเมืองที่มินฮยอนชอบมาก แสงไฟสีส้มในตอนกลางคืนของเมืองมีเสน่ห์ชวนหลงใหล มาทีไรเขามักชอบหยิบกล้องออกมาถ่ายรูป แล้วก็คิดว่ามันเป็นเมืองที่เหมาะกับการถ่ายหนังมาก มันโรแมนติก
แต่วันนี้เพราะคนที่เดินนำหน้าอยู่รึเปล่าก็ไม่รู้ ..
ถึงได้คิดว่า ฮ่องกง สวยขึ้นกว่าเดิม
อยากให้เวลาเดินช้าอีกสักหน่อย
จริงๆก็เกือบจะซึ้งแล้ว..
ถ้าคิมแจฮวานที่ลากเขาเดินนำหน้าอยู่ไม่หันมายิ้มแหยให้แล้วบอกว่า
คุณครับ ผมหิวข้าว....
จบที่เขาพาคิมแจฮวานนักร้องดังมานั่งกินอาหารในร้านอาหารเล็กๆที่เปิดถึงตีสาม มินฮยอนรู้จักร้านนี้ตอนมาฮ่องกงครั้งที่แล้ว อีกฝ่ายดูสนอกสนใจมากตอนที่เขาสั่งอาหารกับป้าเจ้าของร้านเป็นภาษาจีน
' คุณพูดภาษาจีนได้หรอครับ? '
' นิดหน่อยน่ะที่บ้านมีเชื้อจีน แต่ไม่ค่อยได้ใช้แล้ว '
' หน้าตาคุณก็ดูตี๋ๆจริงๆนั่นแหละ '
' ชมใช่ไหม? '
' ชมสิครับ หล่อมาก ทำไมคุณไม่ออดิชั่นมาเป็นนักร้องล่ะ? '
โห.. โดนคิมแจฮวานชมว่าหล่อ
ถ้าไม่ติดว่าเขาคีฟลุคอยู่คงเผลอกรี๊ดออกไปแน่ๆ..
เข้าใจเลยที่บอกว่าสุขและทุกข์ไปพร้อมๆกันเนี่ย
สุขที่ได้ใช้เวลากับคนที่ชอบ
แล้วก็ทุกข์ด้วยที่อึดอัดต้องเก็บอาการไม่ให้เขารู้ว่าชอบ
อดทนไว้ฮวังมินฮยอน
เจ้าคนตัวเล็กสั่งเติมข้าวไปถึงสองชาม ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมแก้มถึงออกเยอะขนาดนั้น แถมยังชมว่าอาหารอร่อยมากไม่หยุดปากถึงขั้นให้มินฮยอนสอนภาษาจีนที่แปลว่าอร่อย เพื่อเอาไปชมป้าเจ้าของร้านอีก
คนตัวสูงลุกเดินไปจ่ายเงินที่เคาร์เตอร์โดยมีคิมแจฮวานเดินมาหยุดยืนมองอยู่ข้างๆ ป้าเจ้าของร้านทอนเงินให้เขา หญิงสูงวัยมองเขากับคนตัวเล็กสลับกันยิ้มๆ
' 你的男朋友很可爱 '
เขาหัวเราะรับคำก่อนจะบอกขอบคุณไป มินฮยอนโค้งให้เจ้าของร้านแล้วเดินนำแจฮวานออกมา เจ้าตัวเล็กเดินมาขวางหน้าเขา ใบหน้าที่เขาชอบยู่ลงทำหน้าสงสัย
' เมื่อกี้ป้าเขาว่ายังไงหรอครับ? '
' เขาชมว่าคุณน่ารัก '
' ผมชอบให้คนชมว่าหล่อมากกว่านี่ .. '
' 金在煥很好帅! ( คิมแจฮวานหล่อมากๆ ) ผมชมให้แล้ว โอเคไหม? '
' คุณนี่ตลกจริงๆ '
' จะถึงโรงแรมคุณแล้ว รีบเดินเถอะครับ เดี๋ยวจะดึก '
.
.
.
มินฮยอนรีบตัดบทดันหลังให้อีกฝ่ายเดินตรงไป โรงแรมที่สมาชิก wanna one พักอยู่ตรงหน้าแล้ว เขาชะงักฝีเท้าลงตรงป้ายรถเมลล์ ไม่อยากเสี่ยงเดินเข้าไปในโรงแรมสร้างความเดือดร้อนให้อีกฝ่าย
' ผมส่งคุณตรงนี้นะครับ ' ถึงเวลาบอกลาแล้วนะ..
' วันนี้ขอบคุณมากๆนะครับ ไม่ได้คุณผมต้องแย่แน่ๆ '
' ไม่เป็นไรครับ ' เขาส่งยิ้มให้คิมแจฮวานที่โค้งให้เขาก่อนจะหันหลังทำท่าจะเดินเข้าบริเวณโรงแรม แต่อยู่ดีๆเจ้าตัวก็ชะงักฝีเท้า แล้วเดินกลับมาหามินฮยอนที่ยังคงยืนนิ่งอยู่ที่เดิม
' มีอะไรรึเปล่าครับ? '
' ขอไลน์หน่อยครับ ผมจะเอาไว้ติดต่อคืนเงินคุณที่เกาหลี '
' จริงๆ..ไม่ต้องก็ได้นะครับ '
' เอามาครับ ไม่งั้นผมไม่ยอมเข้าโรงแรมนะ ' คิมแจฮวานหรี่ตาขู่เข่า มินฮยอนหัวเราะส่ายหัวก่อนจะหยิบมือถือตัวเองมาเปิด qr code ให้อีกฝ่ายแสกนไป คนเป็นนักร้องดังยิ้มอย่างพอใจ ก่อนแจ้งเตือนไลน์ของเขาจะเด้งขึ้น
JH. kim add you by QR CODE
มินฮยอนเผลอจ้องมองแจ้งเตือนนั้นพลางใจเต้น เขามีไลน์คิมแจฮวาน wanna one เชียวนะ วันนี้มันดีเกินไปรึเปล่า กลัวเผลอฝันไปจริงๆ แต่เสียงทุ้มหวานที่เรียกชื่อเขาก็ทำให้มินฮยอนเข้าใจจริงๆว่าเขาไม่ได้ฝันไป ทั้งเรื่องไลน์ ทั้งเรื่องคิมแจฮวานตรงหน้าด้วย
' ผมไปนะครับ กลับโรงแรมดีๆ เดี๋ยวผมทักไปนะ '
' โอเคครับ '
ร่างสูงสอดมือเข้าใต้เสื้อโค้ท มองร่างที่กลายเป็นจุดเล็กๆของคิมแจฮวานหายเข้าไปในประตูโรงแรม มินฮยอนถอนหายใจพลางเงยหน้ามองพระจันทร์ที่วันนี้เต็มดวงดูสวยกว่าทุกวัน
อาจเป็นเพราะคนที่ใช้เวลากับเขาอยู่ตลอด 2 ชั่วโมงคนนั้นก็ได้
ที่ป้าร้านข้าวคนนั้นพูดไม่ใช่แค่ที่เขาแปลให้คิมแจฮวานคนนั้นฟังหรอก
ประโยคหลังแปลว่าอีกฝ่ายน่ารักน่ะถูกแล้ว
ใช่..วันนี้คิมแจฮวานน่ารักมากๆ
แต่จะเป็นไปได้รึเปล่า
ถ้าต่อจากนี้ประโยคหน้าที่ป้าคนนั้นพูดจะมีโอกาสเป็นจริง..
' 你的男朋友很可爱 '
หนี่เดอนัมเผิงโหย่วเหินเข่ออ้าย
- แฟนของคุณน่ารักดีนะ -
end.