ยอดดวงใจของไอศูรย์

"ฉันทำตามที่คุณต้องการแล้ว ขอของของฉันคืนด้วยค่ะ" ปาริมายื่นมือไปตรงหน้าเพื่อรับกระเป๋าของเธอคืนตามที่คน เจ้าเล่ห์ได้สัญญาไว้ แต่กลับกลายเป็นว่ามือของเธอถูกดึงไปอยู่ในอุ้งมือของชายหนุ่มแทน พร้อมกับคำพูดที่ทำเอาคนฟังแทบช็อก 

"หนูปริม" 

"อะไร" 

"เป็นแฟนกันนะ" 

"เฮ้ย..." คนถูกขอเป็นแฟนแบบซึ่งๆ หน้าร้องเสียงหลงด้วยความตกใจ พยายามดึงมือกลับแต่ก็ไม่เป็นผล 

"ตกลง เป็นแฟนกันเถอะนะ" 

ไอศูรย์พูดย้ำ เขินอยู่ไม่น้อยที่ต้องเอ่ยปากขอคบกับใครก่อน เพราะตั้งแต่เกิดมาจนอายุเลยเลขสามมาสามปีแล้ว ยังไม่เคยลงทุนทำอะไรแบบนี้เลยสักครั้ง 

หึ รู้ถึงไหนอายไปถึงนั่น แต่เอาเถอะ ด้านได้ อายอดนี่หว่า เจอคนถูกใจแล้วจะปล่อยให้หลุดมือไปก็ใช่ที่ 

"อ่ะ...เอ่อ คะ คุณนี่ถ้าจะเพี้ยนไปแล้วจริงๆ เอาของฉันคืนมา ฉันจะเข้าบ้าน" ใบหน้านวลแดงก่ำไปทั้งแถบ ทั้งอาย ทั้งตกใจระคนกัน 

"ผมพูดจริง ว่าแต่คุณเถอะ กล้าหรือเปล่า" 

"มะ ไม่ ไม่กล้า...ขอตัวนะคะ" 

ปาริมาตะกุกตะกัก ตั้งรับไม่ทันกับคำขอลุ่นๆ แบบนี้ เรื่องแบบนี้ไม่ใช่เรื่องที่จะมาท้าดวลความกล้าบ้าบิ่น และเธอก็ไม่หลงกลเขา ถึงจะเป็นคนที่ไม่ชอบให้ใครท้าทาย แต่ถ้าเรื่องไม่เป็นเรื่องแบบนี้เธอไม่คิดเอาความรู้สึกของตัวเองเข้าไปเสี่ยง 

จากนั้นก็รีบแย่งกระเป๋าของตัวเองที่อยู่ในมือของชายหนุ่มคืนมา แล้วเปิดประตูวิ่งลงจากรถไปทันที ทิ้งให้คนที่อยากมีแฟน นั่งอมยิ้มอยู่คนเดียว