พสุธาโอบรัก

...บทนำ... 

“ยิหวาขา มาทำอะไรตรงนี้คะลูก” ด้วยความตกใจ เมื่อกลับมาไม่เห็นบุตรสาวนั่งอยู่ที่เดิม พบเพียงตุ๊กตาหมีที่เธอซื้อให้วางอยู่ ทำให้วาสิตาแทบจะร้องไห้ ดีที่มีพนักงานของห้างบอกว่าเห็นเด็กน้อยวิ่งมาทางร้านอาหารแห่งนี้เธอจึงรีบตามมา ร่างบอบบางก้มลงนั่งคุกเข่าข้างๆ บุตรสาว 

“แม่วาขา ยิหวามาหาพ่อดินจ๋าค่ะ นี่ไงคะ” เด็กหญิงตัวน้อยบอก พร้อมกับชี้มือไปยังชายหนุ่มที่เดินมาหยุดอยู่เบื้องหน้าของเธอ ทำเอาผู้เป็นแม่ถึงกับหัวใจเกือบหยุดเต้น เมื่อเงยหน้าขึ้นมองคนที่บุตรสาวเรียกว่า ‘พ่อดินจ๋า’ อย่างเต็มตา 

“คุณ” วาสิตาพูดได้สั้นๆ แค่นั้น ใบหน้านวลเนียนเริ่มซีดเซียว มือไม้สั่น เหงื่อกาฬเริ่มไหลชุ่มราวกับอาบน้ำ เธอตกตะลึงไปครู่หนึ่ง ก่อนจะรีบดึงสติกลับมาแล้วดึงร่างน้อยของบุตรสาวมาไว้ในอ้อมแขน สายตาคอยมองอย่างระแวดระวัง สองเท้าค่อยๆ ก้าวถอยหลังเมื่อพสุธาตั้งท่าจะเดินเข้ามาใกล้ 

“นี่ไม่ใช่พ่อดินจ๋าของยิหวาหรอกค่ะ เรากลับบ้านกันเถอะนะคะ” วาสิตาก้มลงพูดกับบุตรสาว ขณะที่มือก็จับมือน้อยไว้แน่นราวกับว่าจะมีใครมาแย่งบุตรสาวคนเดียวของเธอไป ก่อนจะออกแรงจูงมือของลูกหมูน้อยให้ออกไปจากตรงนี้ แต่ร่างเล็กกลับขัดขืนไม่ยอมก้าวตาม อีกทั้งยังร้องปฏิเสธ 

“ไม่ไปค่ะ ยิหวาจะอยู่กับพ่อดินจ๋า” แม่หนูน้อยสะบัดมือจนหลุดจากการเกาะกุมของมารดา แล้ววิ่งไปเกาะขาคนที่เธอเรียกว่า ‘พ่อ’ แน่น ทำเอาพสุธาที่กำลังงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นถึงกับทำตัวไม่ถูก แรงโอบรัดที่เพิ่มกำลังมากขึ้นทำให้ชายหนุ่มไม่สามารถจะก้าวขาเดินต่อไปได้ 

“ไม่ได้ค่ะ กลับบ้านกับแม่วาเดี๋ยวนี้นะยิหวา” วาสิตาทั้งโกรธทั้งน้อยใจบุตรสาวที่ดื้อกับเธอ รวมทั้งโกรธเทวดาฟ้าดินทั้งหลายที่กลั่นแกล้งเธอแบบนี้ ทำไมต้องเอาวันเวลาที่เธอไม่อยากให้เกิดขึ้นมายัดเยียดให้ด้วย  

“ไม่ค่ะ ยิหวาจะอยู่กับพ่อดินจ๋า”  

เด็กน้อยเริ่มเสียงเครือ เมื่อได้ยินมารดาทำเสียงดุ  

“กลับบ้านกับแม่วาเดี๋ยวนี้ค่ะ” วาสิตาเข้าไปดึงแขนของบุตรสาวอย่างแรง เพราะความโกรธ ทำให้ร่างเล็กๆ ที่ไม่ทันระวังตัวล้มลงบนพื้นปูน  

“อุ๊ย เจ็บ ฮือ ฮือ แม่วาใจร้าย” แม่หนูน้อยร้องไห้จ้าทันที เมื่อหัวเข่าของเธอกระแทกลงบนพื้น ทำให้ผู้เป็นมารดาต้องรีบเข้าไปประคอง แต่ก็ช้ากว่ามือแข็งแรงของใครบางคนที่ยื่นมาอุ้มร่างเล็กนั้นไว้ในอ้อมแขนของตนเองเสียก่อน 

“แม่วาขอโทษค่ะ ยิหวา แม่ขอโทษลูก เจ็บไหมคะ” วาสิตาถามไปน้ำตาก็ไหลไป นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่เธอดุลูก และทำให้แก้วตาดวงใจของเธอต้องร้องไห้ แต่ก็ยังพยายามจะไปยื้อแย่งลูกหมูน้อยจากผู้ชายร้ายกาจคนนั้น 

“เอาลูกฉันคืนมานะ” เธอพยายามเข้ารั้งร่างน้อยอีกครั้ง แต่พสุธาก็เอียงกายหลบได้ทัน สายตามองมาอย่างตำหนิกับการกระทำของเธอ 

“คุณเป็นแม่ประสาบ้าอะไร ถึงทำให้ลูกเจ็บตัวอย่างนี้” พูดจบชายหนุ่มก็โยกตัวเบาๆ เพื่อให้ร่างเล็กๆ ที่ร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่กับอกหายตกใจ  

“โอ๋ ไม่ร้องนะคะคนเก่ง ไม่ร้องค่ะ” พสุธากระซิบปลอบบุตรสาวฉุกเฉิน 

“มันเรื่องของฉัน เอาลูกฉันคืนมานะ” คราวนี้สติสัมปชัญญะของหญิงสาวขาดผึง ความกลัว ความโกรธ ความน้อยใจ และความหวาดระแวง ทำให้เธอลืมตัว กลัวว่าพสุธาจะมาพรากลูกไปจากเธอ และนั่นทำให้คุณแม่ลูกหนึ่งตรงเข้าไปทำร้ายคนตรงหน้า โดยไม่สนใจสายตาประชาชนนับสิบคู่ที่กำลังยืนมุงดูอยู่ด้วยความสนใจ 

...ฝากเป็นกำลังใจให้น้องยิหวาด้วยนะคะ....