แค่รับเลี้ยง...ไม่รับรัก

“อาจารย์ซื้อหนูได้มั้ยคะ หนูขายให้อาจารย์” 

เธียรวิชญ์ชะงักมือที่กำลังจะส่งอาหารเข้าปาก เขาเลื่อนสายตามองใบหน้าสวยอ่อนเยาว์ของหญิงสาวที่เป็นลูกศิษย์ของเขา 

‘ฉิบหาย’ 

เขาสบถในใจ 

“ผม...” 

“อาจารย์อย่าเพิ่งปฏิเสธค่ะ ฟังหนูก่อน” 

เธียรวิชญ์กะพริบตาปริบ ๆ ยินดีทำเหมือนการขายตัวของตัวเองเป็นการขายประกันสักฉบับ เขาเองก็ได้แต่นิ่งราวกับถูกน็อกด้วยหมัดหนัก ๆ จนคิดคำพูดอะไรไม่ออก 

“เอาล่ะ ถึงผมจะซื้อกิน แต่ผมก็ไม่ซื้อลูกศิษย์ตัวเอง” 

"แสนนึง"  

“อย่าเลย คุณรับไม่ไหวหรอก” 

“คะ?” 

“ยิ่งบอกว่าเป็นครั้งแรก ผมก็ยิ่งไม่เอา” 

“แต่ว่า...” 

“เรื่องอะไรผมต้องเสียเงินตั้งแสนนึงไปมีอะไรกับเด็ก...ที่ไม่รู้จักเซ็กซ์เลยล่ะ ผมจ่ายแค่หลักพันก็ได้ตัวท็อป ๆ แล้ว  

คนไม่มีประสบการณ์ ทนผมไม่ได้หรอกน่า” 

*****************