นางร้ายที่รัก

นางร้ายที่รัก 

โดย...บัวริน 

อารัมภบท 

“บีจ๋า...” เขาคราง 

วิชนีย์ร้อนไปหมด มันเหมือนมีไฟสุมอยู่ในกาย ร้อนจนหล่อนแทบทนไม่ได้ ต้องบิดกายรับมือเขาด้วยความทุรนทุราย อุ้งมือเขาบีบเคล้าทรวงอกอิ่ม หยอกเอินหญิงสาวด้วยปลายนิ้วทั้งสองที่นวดคลึงเบาๆ  

ชายหนุ่มก้มลงมองอย่างตะลึงลาน นัยน์ตาแวววาม ปลายถันสีชมพูดน่าดูดไล้ยิ่งนัก จนเขาไม่อาจหักห้ามใจได้  

และแล้วเขาก็ก้มลงฝังหน้ากับทรวงอกอิ่มงาม หอมกรุ่นกลิ่นสาว ตวัดลิ้นดูดเลียลิ้มรสความหวาน 

เนื้อกายหญิงสาวร้อนรุ่มด้วยความเสียวซ่านและต้องการอย่างที่หล่อนโหยหาอย่างเหลือเกิน 

ลมหายใจร้อนๆของเขารินรดผิวกายนุ่มเนียนละมุน ส่งผลให้หล่อนยิ่งเสียวซ่านรัญจวนจนต้องขยุ้มผมเขาไว้ 

หญิงสาวครวญครางออกมาด้วยเสียงแสนบางเบา  

ชายหนุ่มรู้สึกร้อนรุมและปวดร้าวเพราะความปรารถนาในตัวหญิงสาว 

เสียงครางน่ารักนั้นทำให้เขาเงยหน้าวกขึ้นมาเพื่อประกบปากจูบปากนุ่ม ลิ้นนุ่มเหอมหวานนั้นถูกโอบรัดด้วยลิ้นอันอุ่นวาบและนุ่มละมุนของเขา 

เขาดูดเม้มริมฝีปากอิ่มระเรื่อ ตวัดไล้ หยอกล้อ ดูดดื่มความหวานฉ่ำจากปากนุ่มอย่างลุ่มหลง ปรารถนาเหลือเกินที่จะกลืนกินหล่อนถ้าทำได้ 

ลมหายใจหล่อนเริ่มขาดเป็นห้วงๆ เมื่อเขาไล้ริมฝีปากและลิ้นไปตามแนวแก้มและติ่งหู เรื่อยลงมาที่ลำคอ จนหญิงสาวต้องแหงนหงายศีรษะไปข้างหลัง อำนวยความสะดวกให้เขาโดยไม่รู้ตัว  

มือเขาซุกซนไม่แพ้กัน...นิ้วเขาสอดเข้าใต้ขอบกางเกงอยู่กับบ้านนั้น สำรวจภายในที่ฉ่ำชุ่มไปด้วยความปรารถนา  

“บีจ๋า ผมอยาก...” 

รักด้วยใจ 

บัวริน